Έχουμε φτάσει λίγες μέρες πριν το άνοιγμα των σχολείων και χιλιάδες εκπαιδευτικοί που έχουν κάνει αίτηση για απόσπαση βρίσκονται σε μια ιδιότυπη ομηρεία. Πολλοί έχουν διοριστεί σε περιοχές αρκετά μακριά από τις οικογένειες τους, συντηρώντας δύο σπίτια, αντιμετωπίζοντας μεγάλα μεταφορικά έξοδα σε μόνιμη βάση. Σε μια περίοδο που εξελίσσεται η δολοφονική επιδρομή της κυβέρνησης στα εισοδήματα, με τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα προγράμματα, η επιβίωσή τους καθίσταται από ιδιαίτερα προβληματική μέχρι αδύνατη.
Σε αυτό το φόντο το Υπουργείο για πρώτη φορά περιόρισε μέχρι μηδενισμού τις μετακινήσεις των εκπαιδευτικών με μεταθέσεις. Τώρα αποκαλύπτεται ότι δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, καθώς το Υπουργείο ανακοινώνει την ανάγκη πρόσληψης 25.000 αναπληρωτών. Άρα υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις. Τι θα τους κόστιζε να μετακινήσουν εργαζόμενους για την κάλυψη αυτών των κενών προς όφελος όλων; Η βούληση όμως της Υπουργού δεν είναι αυτή, καθώς χαρακτηρίζεται από μια προσπάθεια ταπείνωσης των εκπαιδευτικών που παίρνει διαστάσεις εκδικητικότητας απέναντι στον κλάδο του οποίου προΐσταται, με σοβαρές συνέπειες στη ζωή χιλιάδων οικογενειών νέων ανθρώπων.
Κι ενώ δεν προχώρησε στην ικανοποίηση των ζητούμενων μεταθέσεων, κρατάει σε δίμηνη ομηρία όλους αυτούς που επιζητούν έστω και μια προσωρινή λύση στα προβλήματα απομάκρυνσής τους από τα σπίτια τους. Για να γίνει πιο κατανοητό θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα: ο καθηγητής βιολογίας Αντωνακόπουλος Πέτρος, 38 ετών, παντρεμένος με δυο παιδιά, κάτοικος Αθηνών, έχει διοριστεί στη Μυτιλήνη εδώ και τρία χρόνια. Ζήτησε μετάθεση, όπως το δικαιούται από το νόμο, αλλά η Υπουργός αποφάσισε να μη του τη δώσει. Έκανε λοιπόν μετά από αυτό αίτηση για απόσπαση στην Αθήνα γι’ αυτή τη χρονιά, επικαλούμενος τα οικογενειακά προβλήματα που του έχουν δημιουργηθεί, αλλά και κάποιους επιπλέον σοβαρούς λόγους. Η Υπουργός τον αναγκάζει να κρατάει νοικιασμένο το σπίτι στη Μυτιλήνη για τους δυο μήνες του καλοκαιριού, ενώ αυτός είναι με την οικογένειά του στην Αθήνα για καλοκαίρι. Τον αναγκάζει, παρατείνοντας αδικαιολόγητα τη λήψη απόφασης μέχρι το τέλος Αυγούστου, να μη μπορεί να προγραμματίσει τη ζωή της οικογένειας του για τη χρονιά που έρχεται. Κατά τα φαινόμενα θα του απαγορεύσει πάλι να πάρει την απόσπαση που ζητά. Παρά τη δεδηλωμένη πλέον ύπαρξη χιλιάδων κενών. Αλλά και για τον όποιο τυχερό υπάρξει δικαίωση του αιτήματός του, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε κάποια δεδομένα. Πρέπει να παρουσιαστεί στη νέα του θέση την 1η του Σεπτέμβρη. Μέσα σε μια μέρα λοιπόν θα πρέπει: να βρει εισιτήριο για τον τόπο που θα πάει (κι αν είναι αεροπορικό θα το χρυσοπληρώσει τελευταία στιγμή). Θα πρέπει να κάνει μετακόμιση. Αν δεν έχει σπίτι εκεί που πάει, θα πρέπει να νοικιάσει. Να τακτοποιήσει όλους τους λογαριασμούς του κ.ο.κ.
Γιατί τόση βαρβαρότητα κυρία Υπουργέ; Γιατί τέτοια απαξίωση προς τους εκπαιδευτικούς; Ποια δικαιολογία υπάρχει; Δεν φτάνει που απαξιώνεται τους μαθητές, μια και δεν έχετε φροντίσει να έχουν βιβλία με το άνοιγμα των σχολείων; Δεν φτάνει που θα τους μετατρέψετε σε κονσέρβες στα συγχωνευμένα σχολεία των 28 και πλέον μαθητών ανά τμήμα; Δεν φτάνει που δε θα έχουν καθηγητές; Δεν φτάνει που επιχειρείτε να κατεδαφίσετε το Δημόσιο και Δωρεάν Πανεπιστήμιο, αντικαθιστώντας το με το Πανεπιστήμιο των αγορών; Δεν φτάνει που αφήσατε αδιόριστους χιλιάδες εκπαιδευτικούς για να μαζέψετε χρήμα για τους τοκογλύφους τραπεζίτες; Δεν φτάνει που δε δίνεται χρήματα για να αγοράσουν τα σχολεία κιμωλίες και χαρτί, να πληρωθούν οι καθαρίστριες και τα μαγαζιά που αγοράζουμε αναλώσιμα; Πρέπει να μας ταλαιπωρείτε και σε καθημερινή βάση;
Μάλλον τη μέχρι τώρα μικρή αντίδραση των εκπαιδευτικών στην πολιτική σας, την εκλαμβάνετε σαν αποδοχή. Σας πληροφορώ ότι κάνετε λάθος. Αν κοιτάξετε στο βάθος του ορίζοντα σας θα δείτε ένα τσουνάμι. Πάνω γράφει «Εκπαιδευτική Κοινότητα». Έρχεται με μεγάλη ταχύτητα. Να δούμε πού θα κρυφτούν αυτοί που απεργάζονται τη διάλυση της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης. Το Εκπαιδευτικό Κίνημα, μαζί με το εργατικό λαϊκό κίνημα και τη νεολαία θα ανατρέψουν κυβερνήσεις και πολιτικές αντιλαϊκές.
Α. Π.
Εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων στο ΔΣ της ΟΛΜΕ
