του Θανάση Νικολαΐδη
ΑΥΤΟΙ τα έζησαν. Βίωσαν τα γεγονότα κι έγραψαν την ιστορία τους.
Εμείς που τα γνωρίσαμε μέσα από αφηγήσεις και περιγραφές των «αυτοπτών», τα ξεχάσαμε την ίδια ώρα. Συχνά τα απορρίπτουμε ως τρελά και απίθανα. Κι αν πρόλαβες τον πολεμιστή της Μ. Ασίας να σου περιγράφει την εκστρατεία προς τον Σαγγάριο με 45Ο C υπό σκιάν και τους πεινασμένους ήρωές μας, ίσως δεν ξανάκαιγες την ελληνική σημαία σε μια επίδειξη διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα. Και τι σαν πήγαιναν στο μέτωπο έλληνες πατριώτες «με το χαμόγελο στα χείλη» και την πατρίδα εκπεφρασμένη με τα κρυοπαγήματα των ποδιών τους; Εσύ θα πας φαντάρος, σήμερα, θα πέσει το μέσον κι ως που να «ντυθείς» θα…ξεντυθείς. Αν δεν εξαγόρασες τη θητεία σαν τα ευάριθμα παλικάρια της βουλής-φυγόστρατους, που δεν μας έδωσαν λογαριασμό.
ΚΑΙ να’ ρθουμε στο σήμερα της υπερβολής. Σαν να πεινάει ο μέσος έλληνας κι όπου να’ ναι…ξεψυχάει. Σηκώσαμε το βλέμμα απ’ τα πολυτελή αυτοκίνητα και την ουρά των «πεινώντων και διψώντων» στις ταβέρνες και το ρίξαμε πονετικά στον πεινασμένο της πρόνοιας ύστερα από πτώχευση. Δεν έχουμε δρόμους-έχουμε αυτοκίνητα, δεν έχουμε βιβλιοθήκες-διαθέτουμε φαγάδικα. Δεν έχουμε «σταθερό»-έχουμε κινητό, δεν μας χρειάζεται ο χάρτης-διαθέτουμε GPS (συσκευή πλοήγησης) στο Ι.Χ μας.
ΦΥΣΙΚΑ δεν βουλιάξαμε στα πλούτη, αλλά αρνούμαστε την καθολική άρνηση και την …κατάργηση της σχετικότητας. Κι ούτε θέλουμε τον κόσμο στάσιμο και την πρόοδο άγνωστη λέξη. Ωστόσο, δεν θα στέρξουμε στις έξαλλες καθημερινές φωνές που «μεγεθύνουν τον κώνωπα», αποφεύγουν τον μέσον όρο και παραμορφώνουν την αλήθεια περιγράφοντας τη δικιά τους, γεμάτη…ψέματα. Για να περάσουν την πολιτική και την «ιδεολογία» τους.
«ΑΝ θέλεις ειρήνη, προπαρασκευάσου δια πόλεμον» έλεγαν οι Λατίνοι κι εμείς το πάμε ακράτητοι για πόλεμο, παίζοντας με πράγματα που δεν γνωρίσαμε. Περιγράφουμε την πείνα χωρίς να την έχουμε γευτεί, τεστάροντας τις αντοχές του σημερινού πολίτη, άκαπνου και απόλεμου. Του κα(κ)λομαθημένου που δεν χρειάστηκε (και μακάρι να μη χρειαστεί ποτέ) να πολεμήσει με «πραγματικά πυρά», ωστόσο οφείλει να σεβαστεί εκείνους που δοκίμασαν τη φρίκη του πολέμου. Για ιδέες και με άδειο στομάχι.
ΜΙΛΑΜΕ για επανάσταση και αντίσταση, αλλά αυτά δεν γίνονται με παραγγελμένες πίτσες από μπουκωμένους με σουβλάκια και την κόκα κόλα για χώνεψη. Ούτε με λαρύγγια όπου ρέει ουίσκι. Κι όταν βαφτίζεις «αγωνιστές» τους αφισοκολλητές και περπατητές με το πανό χαραμίζοντας τις λέξεις, όταν τα κανόνια στο πεδίο της μάχης έγιναν μπλόκα στους δρόμους και αποκλεισμοί, σκέψου πως κάτι δεν πάει καλά στο χρηματιστήριο των αξιών μας.
Υ.Γ. Παρακαλούνται όσοι προτίθενται να (με) βρίσουν, να το κάνουν επώνυμα και υπογράφοντας. Είναι το τίμιο και από έντιμους. Και, βέβαια, διαμορφώνει ίσους όρους στο παιχνίδι της ανταλλαγής απόψεων, στα πλαίσια της επικοινωνίας μας. Άλλως, να μεριμνήσει ο «διαχειριστής». (Το κάνουν πολλοί, είναι το σωστό και τους τιμά).
