Για παράδειγμα, ο Π. Μπεγλίτης τούς είπε στο Πεντάγωνο ότι θα αποκρατικοποιηθεί το 66% και όχι το 99%- όπως προβλέπουν το Μεσοπρόθεσμο και ο εφαρμοστικός νόμος -, καθώς και ότι η Μάνδρα, η Ελευσίνα και ο Υμηττός κλείνουν ως εργοστάσια. Λίγο μετά, σε άλλη συνάντηση με τη διοίκηση της εταιρείας, τους είπαν ότι θα κλείσει μόνο η Ελευσίνα κ.λπ. Το πώς εξελίσσεται η μελέτη της εταιρείας αποκρατικοποίησης και τι ενέργειες έχουν γίνει αποτελούν για τους εργαζόμενους «άγνωστη περιοχή», ενώ , με βάση όσα αλληλοσυγκρουόμενα τους λένε, εκτιμούν ότι δεν υπάρχει σχέδιο ούτε εξυγίανσης - αφού η εταιρεία χρωστά 1,2 δισ. ευρώ - ούτε αποκρατικοποίησης.
Και όμως, αν πιστέψουμε κάποια «τσακάλια» συνδικαλιστές, υπάρχει σε εξέλιξη σχέδιο εξυγίανσης των ΕΑΣ, παράλληλα με την επιδίωξη ιδιωτικοποίησης της εταιρείας, σε υλοποίηση των συμφωνιών με την τρόικα. Και, υπό προϋποθέσεις, το σχέδιο είναι - όπως λένε - κάπως ανεκτό, παρόλο που θα κάνει τα 5 (εργοστάσια) μόνο 3!
Νέα εταιρεία...
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: Όπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση έχει αναθέσει την αποκρατικοποίηση στην εταιρεία συμβούλων KPMG. Αυτή - σύμφωνα με την έρευνα που έκαναν ορισμένα στελέχη και συνδικαλιστές - με έγκριση των υπουργείων Οικονομικών και Άμυνας απέστειλε έγγραφο σε εταιρείες του κλάδου αμυντικών υλικών στο εξωτερικό, ζητώντας την εκδήλωση του κατ’ αρχήν ενδιαφέροντός τους για τη συμμετοχή τους στην αποκρατικοποίηση της ελληνικής εταιρείας. Όπως λένε, με το έγγραφο επισημαινόταν ότι όποιες ξένες εταιρείες εκδήλωναν το κατ’ αρχήν ενδιαφέρον τους για την αποκρατικοποίηση των ΕΑΣ, θα έπρεπε να αναφερθούν και για τις προοπτικές εξυγίανσηςκαι ανάπτυξης της κρατικής εταιρείας. Εξάλλου, η KPMG ενημέρωσε ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι πρόθυμη να εκποιήσει μέχρι - προσέξτε - το65% των μετοχών των ΕΑΣ ή αυτοτελή περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας. Πάντως, δεν επεδείχθη το επιθυμητό ενδιαφέρον από ξένες εταιρείες -κάτι μάλλον αναμενόμενο, αφού η κυβέρνηση δεν φρόντισε να έχει εφαρμόσει από πριν ένα πρόγραμμα εξυγίανσης της εταιρείας, ούτως ώστε να προσελκύσει ξένους επενδυτές. Πολύ περισσότερο, καθώς είναι γνωστό ότι οι προοπτικές για μεγάλες παραγγελίες από το υπουργείο Άμυνας είναι αδύναμες.
Έτσι, το project που είχαν ετοιμάσει βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με την εφαρμογή του δεύτερου σκέλους, του «Plan Β». Συγκεκριμένα - πάντα σύμφωνα με τα καλά πληροφορημένα στελέχη της ΕΑΣ -, με νεότεροέγγραφό της η KPMG ενημερώνει όσες εταιρείες του εξωτερικού εκδήλωσαν αρχικό ενδιαφέρον ότι θα δημιουργηθεί μια νέα εταιρεία που θα ενσωματώσει τουλάχιστον τα τρία από τα πέντε εργοστάσια αμυντικού υλικού των ΕΑΣ (δεν αναφέρει, πάντως, ποια είναι αυτά), ενώ αυτή θα πουληθεί. Το σχέδιο φαίνεται ότι προβλέπει πως τα τεράστια χρέη των ΕΑΣ παραμένουν στην παλιά εταιρεία, όπως επίσης - προσέξτε ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο - και η παραγωγή των εμπορικών προϊόντων ή ακόμη το τμήμα των οικοπέδων αυτών - δηλαδή όσων δεν έχουν πάνω τους παραγωγική δραστηριότητα. Επίσης, κατά το εικαζόμενο σχέδιο, θα παραμείνουν και τα δύο από τα πέντε εργοστάσια της κρατικής εταιρείας.
Οι προϋποθέσεις
Στη νεότερη ενημέρωση προς τους επενδυτές, φέρεται να επισημαίνεται ότι ο επιλεγόμενος επενδυτής, διαλέγοντας τα τρία από τα πέντε εργοστάσια, θα μεταφέρει όσες γραμμές παραγωγής είναι χρήσιμες από τα δύο εργοστάσια στα υπόλοιπα τρία, τα οποία θα αποτελούν την παραγωγική βάση της νέας εταιρείας. Στη νέα εταιρεία, μέχρι το 65% των μετοχών θα μπορεί να ανήκει στον ιδιώτη, ενώ το Δημόσιο θα κρατήσει τουλάχιστον το 35% των μετοχών της νέας εταιρείας. Με αυτά τα δεδομένα, η KPMG, για λογαριασμό της κυβέρνησης, φέρεται να ζητά από τους υποψήφιους επενδυτές τα εξής:
◆ Πρώτον, να δηλώσουν με ποια μέσα και πολιτικές θα μπορέσουν να κάνουν τη νέα εταιρία κερδοφόρα και εξωστρεφή.
◆ Δεύτερον, να διασφαλίσουν τους απασχολούμενους στα ΕΑΣ.
◆ Τρίτον, να δηλώσουν ποια προγράμματα εξοπλισμών του υπουργείου Άμυνας παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τη νέα εταιρεία – δηλαδή ποια «προίκα» θέλουν για το μέλλον.
Για όσους γνωρίζουν μέρη του σχεδίου (και εικάζουν τα υπόλοιπα), είναι σαφές ότι από τα παραπάνω αποσαφηνίζονται αρκετά, πλέον, οι προθέσεις της κυβέρνησης όσον αφορά το μέλλον των ΕΑΣ, όπως επίσης ότι οι εργαζόμενοι ξέρουν με τι έχουν να κάνουν και πόσο αυτό μπορεί να διασφαλίσει θέσειςεργασίας, με ποιους όρους, τι προοπτικές κ.λπ. Στα θετικά του σχεδίου τα στελέχη καταχωρούν την πολιτική βούληση για διατήρηση κάποιας μορφής εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, την πρόθεση εξυγίανσης και ανάπτυξης της εταιρείας με τη μέθοδο της δημιουργίας νέου εταιρικού σχήματος – το οποίο θα είναι «καθαρό» από τα χρέη – , καθώς και τη βούληση να διασωθούν οι θέσεις εργασίας των ΕΑΣ. Αν αυτά είναι αρκετά και ειλικρινή, λένε, «θα φανεί στην πράξη». Παράλληλα, όμως, για να έχουμε πλήρη εικόνα, υπάρχει σοβαρός προβληματισμός για τα εξής:
◆ Για το ότι η συγχώνευση των δραστηριοτήτων της εταιρείας, από πέντε σε τρία εργοστάσια, θα έπρεπε να είχε ήδη αρχίσει και όχι να ανατεθεί στον ιδιώτη επενδυτή. Διότι εξ ορισμού, όπως λένε, αυτό αποτελείαντικίνητρο για την αποκρατικοποίηση, αφού η υλοποίηση του σχεδίου προϋποθέτει χρόνο και επενδύσεις που θα τον επιβαρύνουν ή και θα τον κάνουν υπέρμετρα «διεκδικητικό».
◆ Θα ήταν προτιμότερο να τεθεί ως όριο το 49% για την απόκτηση των μετοχών από τον ιδιώτη, παραχωρώντας του και τη διοίκηση της νέας εταιρείας, ούτως ώστε ο έλεγχος του Δημοσίου να είναι μακροπρόθεσμα πιο άμεσος.
◆ Θα έπρεπε να ορθολογικοποιηθεί από τώρα η απασχόληση των εργαζομένων στα ΕΑΣ, μέσω μετατάξεων του προσωπικού, χωρίς την πίεση των προθεσμιών της αποκρατικοποίησης.
Με βάση όλα αυτά, είναι απορίας άξιο το γιατί τα υπουργεία Άμυνας και Οικονομικών, όπως και η Διοίκηση της ΕΑΣ, έχουν μπερδέψει τα πράγματα με αντικρουόμενες «πληροφορίες» και «στοιχεία». Μήπως όλα θα ήταν πιο εύκολα με μία πιο σαφή και ειλικρινή ενημέρωση – και επ’ ωφελεία της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και των εργαζομένων;
