(Το ευτράπελο είναι ότι, καθώς διέρρευσαν οι στενοί φίλοι του «Μεγαλο-….το δεύτερο συνθετικό είναι ελευθέρας επιλογής», ο κ. Σόρος ενοχλήθηκε που οι Έλληνες καταλάβαμε αυτό που είπε στο Spiegel, όπως ακριβώς το είπε. Ότι δηλ το καλλίτερο είναι να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, ίσως και από την Ένωση!!! Προκάλεσαν όμως οι «ενδιαφερόμενοι» Έλληνες φίλοι του και μια παραπονεμένη δήθεν, «διαρροή» εμβέλειας αναγνωστών του Βήματος της Κυριακής, προς χρήσιν των ιθαγενών και αφήνουν το παγκόσμιας επιρροής γερμανικό περιοδικό να κάνει τη… δουλειά του. Εάν κάτι άλλο από αυτό πού είπε, εννοούσε πράγματι ο κ. Σόρος, όφειλε με προσωπική δήλωσή του στο Spiegel να ανασκευάσει και όχι με ασήμαντες έως χλευαστικές της νοημοσύνης των αναγνωστών του Βήματος της Κυριακής, «διαρροές σκοπιμότητος»).Κλείνει η παρένθεση.
Δεν αρκεί μια αυστηρή δήλωση από την Κυβέρνηση, του τύπου: «Εμείς δεν φεύγουμε σε καμιά περίπτωση, γιατί δεν θέλουμε και γιατί δεν προβλέπεται από τις Συνθήκες διαδικασία αποβολής από την Ευρωζώνη, κτλ.».
Τέτοιες δηλώσεις ελάχιστη αποτελεσματικότητα έχουν. Χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο, πολύ ισχυρότερο και βαθύτερα τεκμηριωμένο.
Το ξέρει καλά ο κ. Παπανδρέου ότι εκεί που έφερε ή που άφησε να φτάσουν τα πράγματα, το κόστος αποβολής της χώρας μας από το Ευρώ (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) γίνεται κάθε μέρα που περνά, μικρότερο για τους «αλληλέγγυους» εταίρους μας από ό,τι αυτό που ονομάζουν (και είναι, αλλά δεν είναι μόνο) «βοήθεια προς την Ελλάδα».
Εάν βέβαια το αποφασίσουν οι Δυνάμεις του Γαλλογερμανικού Άξονα, θα ασκήσουν στην Ελλάδα τέτοια αφόρητη πίεση, επιβάλλοντας τόσο εξοντωτικά και ταπεινωτικά νέα μέτρα και τόσο ασφυκτικά και ανέφικτα χρονοδιαγράμματα, προκαλώντας τέτοια παραπέρα ύφεση, ανεργία και φτώχεια για να αποδεσμευθεί η «επόμενη δόση» του δανείου, ώστε η αποχώρησή μας να εμφανισθεί στον Ελληνικό λαό, από την υπεύθυνη γι’ αυτό το κατάντημα, Κυβέρνηση, περίπου σαν λυτρωτική έξοδος.
Θα παρουσιαστεί τότε πάνω σε άσπρο άλογο «ο λυτρωτής» που θα μας οδηγήσει υπερήφανα και ηρωικά στην έξοδο από την Ευρωζώνη, (ίσως και από την Ένωση) έξοδο που θα είναι, φυσικά, η είσοδος της αβύσσου.
Πάντως για την ώρα τα κολοσσιαία λάθη συνεχίζονται. Ο κ. Βενιζέλος συνάπτει διμερή συμφωνία με τη Φινλανδία σχετικά με τούς ιδιαίτερους όρους συμμετοχής της (εάν τελικά συμμετάσχει) στο αποφασισμένο, εν τούτοις, από τις Δυνάμεις του Μνημονίου, δάνειο προς τη χώρα μας!
Δεν έχει σημασία το ακριβές περιεχόμενο αυτής της διμερούς Συμβάσεως. Σημασία έχει ότι δημιουργεί ένα εξαιρετικά αρνητικό προηγούμενο, διεγερτικό ανάλογων αξιώσεων από άλλους εταίρους αλλά κυρίως ότι επανεθνικοποιεί θεσμικά, ένα κοινοτικό και ακόμη ευρύτερο (λόγω ΔΝΤ και ΕΚΤ) «κεκτημένο». Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια αντικειμενική στήριξη προς εκείνους που απεργάζονται την ευρωπαϊκή αποδόμηση.
Το επιχείρημα ότι ήταν υποχρέωσή του και ότι επικοινώνησε, πριν από τη σύναψη της παράδοξης στοιχηματικής ελληνο-φινλανδικής συμφωνίας με τον κ. Σόιμπλε και τους άλλους ομολόγους του της Ευρωζώνης, είναι καλλίτερα να μην το επικαλείται ο κ. Βενιζέλος. Γιατί το πιθανότερο είναι πολύ θα χάρηκαν οι ομόλογοι με το τηλεφώνημά του, κάθε ένας, φυσικά, για δικούς του λόγους και όλοι μαζί γιατί έπεσε στην παγίδα.
Γιατί δεν παρέπεμψε εξ αρχής ο κ. Βενιζέλος τη Φινλανδή κα «μίνι Μέρκελ» στον Πρόδρο Βαν Ρομπέι, στον κ. Γιούνκερ, στον κ. Μπαρόζο και στους «αρμόδιους» αλλά τους καλεί τώρα, όπως και τους άλλους ομολόγους, κατόπιν εορτής, να εγκρίνουν και τυπικά τη δική του διμερή συμφωνία;
Είπαμε κ. αντιπρόεδρε να πάμε γρήγορα. Όμως η προοπτική είναι Μαραθώνιος, όχι 100 μέτρα!
statesmen.gr
