για να φάει το παιδί, εάν πεινάσει. Σωστή σκέψη! Όμως, αυτό που θα ετοιμάσετε, θα παραμείνει σε θερμοκρασία κατάλληλη, ώστε όταν το παιδί το καταναλώσει να μην εγκυμονεί κινδύνους;
Η αλήθεια είναι ότι το ίδιο πρόβλημα ισχύει, όχι μόνο όταν πρόκειται να πάει κανείς ταξίδι ή κάπου μακριά, αλλά και όταν το παιδί παίρνει το κολατσιό του από το σπίτι, για να πάει, για παράδειγμα, στο σχολείο ή σε ένα πάρκο. Όσο και να προσπαθήσει η μητέρα να κάνει το μικρό αυτό γεύμα του παιδιού της υγιεινό, στο τέλος θα καταλήξει να έχει υποστεί αλλοιώσεις!
Αυτό συμβαίνει γιατί, το πιο πιθανό είναι μέσα σε αυτό το «πακέτο» να υπάρχουν λαχανικά, γαλακτοκομικά ή και αλλαντικά, δηλαδή προϊόντα, τα οποία χρειάζονται ιδιαίτερη προφύλαξη από τη ζέστη και τις συνεχείς αλλαγές θερμοκρασίας. Όταν, λοιπόν, όλα αυτά μπουν μέσα σε ένα νάιλον σακουλάκι –κατά τα άλλα ερμητικά κλειστό- που θα αποθηκευθεί μέσα σε μια τσάντα, η θερμοκρασία του περιβάλλοντός του θα είναι εντελώς διαφορετική –και σαφέστατα πιο υψηλή, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες- από εκείνη που υπήρχε στο χώρο συντήρησης των υλικών του. Κάπου εκεί λοιπόν ξεκινά η αλλοίωση των προϊόντων, που θα καταναλώσει το παιδί.
Τα βακτήρια πολλαπλασιάζονται με την αύξηση της θερμοκρασίας και μπορεί να προκαλέσουν ακόμα και τροφική δηλητηρίαση σε ένα παιδάκι, που θα φάει ένα τέτοιο σάντουιτς, για παράδειγμα.
Γι΄ αυτό λοιπόν είναι προτιμότερο, εκτός από το ναϊλον σακουλακι, την πλαστικη μεμβρανη ή το αλουμινόχαρτο που βάζει κανείς γύρω από το τρόφιμο, να προχωρά και ένα βήμα παραπέρα. Να παίρνει είτε ισοθερμικές σακούλες και να αποθηκεύει για μικρό διάστημα το κολατσιό, ή να έχει κάποιο μέσο ψύξης - π.χ. ψυγειάκι - σε περίπτωση που το φαγώσιμο καταναλωθεί πολλές ώρες αργότερα από την παρασκευή του. Μπορεί να φαίνεται τραβηγμένο, αλλά καλύτερα να υπάρχει πρόληψη, παρά να τρέχει κανείς για γαστρεντερικές διαταραχές σε γιατρούς!
