απληστίας με τη βία και για την ευθύνη του καθενός μας. Η διάλεξη δόθηκε το Μάιο 2011 και έχει τίτλο“Εξορύσσοντας τη Γη: πληγές που δεν θεραπεύονται”."Δεν πρόκειται για αυτό που χρειαζόμαστε, πρόκειται για καθαρή απληστία. Είναι η απληστία των εταιρειών που θέλουν να ωθήσουν την κατανάλωση αυτών των μετάλλων, καθώς και ένα υψηλότερο επίπεδο απληστίας που είναι η “επένδυση” … Ο κόσμος της οικονομίας στρέφεται στα μέταλλα και τα ορυκτά για να επεκταθεί και αυτό δίνει ώθηση στη μεταλλεία σε μια κλίμακα που είναι πολύ πέρα από το τις ανθρώπινες ανάγκες…
Αν σκεφτούμε τον κόσμο μόνο σαν υλικό και ύλη, θα λεηλατήσουμε, θα αρπάξουμε, θα πολεμήσουμε για την ιδιοκτησία. Όμως όταν σκεφτούμε τον κόσμο και τη Γη σαν την ίδια την προϋπόθεση της ζωής μας και αν έχουμε μια δημιουργική ενότητα μαζί της, θα βρούμε χαρά στη μείωση της κατανάλωσης μας. Και αυτή είναι η πρόκληση που έχουμε για να αρχίσουμε να ενώνουμε τις κουκκίδες γύρω από το ζήτημα της μεταλλείας…
Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε ένα κατώφλι για την ανθρωπότητα. Και αυτό το κατώφλι είναι είτε η ολική καταστροφή από τη μια και θα είμαστε συμμέτοχοι σε αυτό με το να μη γνωρίζουμε και να μην ενεργούμε… και η άλλη πλευρά, ένα τεράστιο κίνημα για την προστασία της φύσης, έρχεται από τη γνώση του τι κάνει ο καθαρός καταναλωτισμός κάνοντας μας συμμέτοχους σε μια οικονομία της απληστίας και μια οικονομία της βίας…
Πραγματικά πιστεύω ότι κάθε πολίτης που είναι συνειδητοποιημένος προσθέτει τόση περισσότερη δύναμη για την προστασία της Γης, των δικαιωμάτων της και των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων."
