Γι αυτό είναι πέρα για πέρα συνεπής η σύγχρονη θεωρία που λέει πως ένας λαός γίνεται τόσο πιο πλούσιος όσο πιο βαθιά βουτιέται στα χρέη».
Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφανγκ Σόιμπλε φαίνεται να έχει διαβάσει καλά τον συμπατριώτη του Κάρολο Μαρξ στον οποίο ανήκει η παραπάνω φράση.
Και φέρεται αποφασισμένος τόσο αυτός, όσο και άλλοι, αυτόν τον «πλούτο» της Ελλάδος να τον καρπωθούν με το ελάχιστο δυνατό κόστος.
O Ήλιος που θέλει να του δανείσουμε ( ;) πουλήσουμε (;) να μας πάρει τζάμπα με κοινοτικά κονδύλια (;), είναι ένα επεισόδιο σε ένα πόλεμο μοιράσματος των αγορών που βρίσκεται σε εξέλιξη με αφορμή την κρίση του δημοσίου χρέους των χωρών του Νότου.
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό της κρίσης είναι η ενίσχυση των τάσεων συγκέντρωσης.
Με αιτία τον «πλούτο» του δημοσίου χρέους δύο από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές τράπεζες θα συγχωνευθούν με τη συνδρομή fund από το Κατάρ.
Στην αρχή αυτή της κρίσης κάποιοι έλεγαν ότι ξένοι θα αγοράζουν τις επιχειρήσεις μας δυο-δυο και κάποιοι άλλοι δεν τους πίστευαν.
Το χρέος χρησιμοποιείται ως ευκαιρία για τους πιστωτές να αναδιανείμουν αγορές και για τους δυνατότερους να νικήσουν και να εξαφανίσουν τους πιο αδύνατους.
Ήρθε η ώρα με άλλα λόγια, το μεγάλο ψάρι να φάει το μικρό. Ήρθε η ώρα να καθαρίσει το τοπίο για να γίνει χώρος για μια νέα επιχειρηματική τάξη.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την ναυτιλία και τους Έλληνες εφοπλιστές;
Στη χώρα μας τα τελευταία 30 χρόνια είχαμε δυο στηρίγματα, τη ναυτιλία (η οποία στηρίζει την ελληνική οικονομία ιστορικά πάνω από εκατό χρόνια) και τον τουρισμό.
Δυο δυναμικούς και εξωστρεφής κλάδους στους οποίους θα μπορούσε να στηριχθεί μία προσπάθεια ανάταξης της ελληνικής οικονομίας με αξιώσεις και δύναμη.
Ήδη στον τουρισμό τα φετινά αποτελέσματα είναι ενδεικτικά της δυναμικής του, παρά τα όσα υπέφερε ο κλάδος από άστοχες (;) κυβερνητικές πρωτοβουλίες (φορτηγά, ταξί) τα δυο τελευταία χρόνια, πρωτοβουλίες οι οποίες υπονομεύουν την αξία του…
Σε ότι αφορά τη ναυτιλία τα μεγέθη τη μιλούν από μόνα τους και δεν χρειάζονται εμάς ως πρεσβευτές.
Πρώτο και καλύτερο το ναυτιλιακό συνάλλαγμα και ακολούθως ο αριθμός των πλοίων Ελληνικών συμφερόντων, το ναυτεργατικό δυναμικό, αλλά και το δυναμικό των Ελλήνων που απασχολούνται στις ναυτιλιακές εταιρίες, χωρίς να αναφέρουμε καν την διαπραγματευτική ικανότητα των Ελλήνων της Θάλασσας σε διεθνές επίπεδο, αλλά και τις επενδύσεις τους σε άλλους επιχειρηματικούς τομείς.
Και τους δυο αυτούς τομείς όμως η παρούσα κυβέρνηση τους μεταχειρίστηκε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, απαξιώνοντας τους μέσα από μια διαδικασία που ακόμη βρίσκεται σε εξέλιξη και σε μία κρίσιμη χρονική στιγμή που περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά θα έπρεπε να αναζητά τρόπους για να αξιοποιήσει δυναμικά αυτούς τους τομείς για την «ανάταξη της χώρας».
Σε θεσμικό επίπεδο κατήργησε τα αντίστοιχα υπουργεία, ενώ σε ένα δεύτερο επίπεδο, άρχισε να καλλιεργεί μια απαξίωση, τόσο για τους κλάδους, όσο και για εκείνους που με τον ένα τρόπο ή τον άλλο τους υπηρέτησαν ή τους υπηρετούν.
Αν ο Πρωθυπουργός υλοποιούσε όσα έλεγε , θα έπρεπε η χώρα μας να είχε τρία υπουργεία, (one stop shop). Το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, το υπουργείο Τουρισμού και το υπουργείο Πράσινης Ενέργειας.
Αντίθετα όμως με ότι υποστηρίζει στα λόγια, στη πράξη, για να κρατήσει προφανώς ισορροπίες σε κομματικό επίπεδο, δημιούργησε κάμποσα υπουργεία που αφορούν στο κράτος (Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Υπουργείο Εσωτερικών, Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, κ.ο.κ.....).
'Ένα κράτος το οποίο υποτίθεται ότι θα πρέπει να μειωθεί, η «μείωση» εν τέλει αφορούσε δύο μόνο υπουργεία τα οποία - όλως τυχαίως (;) - συνδέονταν με τους δυο πιο δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας, τη ναυτιλία και τον τουρισμό.
Αν επανερχόμαστε στο θέμα του πρώην ΥΕΝ δεν είναι από «βίτσιο».
Είναι γιατί η κίνηση αυτή σηματοδοτεί και περιγράφει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά απέναντι σε ένα κλάδο της «μικρής Ελλάδος» που πρωταγωνιστεί παγκοσμίως.
Ουσιαστικά και ανεξαρτήτως «αγαθών προθέσεων» η κυβερνητική αυτή επιλογή υπονομεύει τη θέση του ναυτιλιακού κλάδου συνολικά και όχι αποσπασματικά ή κατά περίπτωση και στέλνει μηνύματα σε εσωτερικό και εξωτερικό.
Στο εσωτερικό το περιεχόμενο του μηνύματος είναι εμφανές: «Δεν σας πάμε».
Στο εξωτερικό οι «φίλοι» μας και δανειστές μας καταλαβαίνουν ότι οι εφοπλιστές στην Ελλάδα έχουν ήδη τεθεί, εδώ και δύο χρόνια, στο περιθώριο των εξελίξεων.
Και όλα αυτά σε μία περίοδο που μας ζητούν, όχι μόνο τις επιχειρήσεις μας, αλλά και τον ήλιο και την θάλασσα μας.
Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο είναι εκ των πραγμάτων το πιο ισχυρό οικονομικά τμήμα του ελληνικού κεφαλαίου και ένα από τα ισχυρότερα σε διεθνές επίπεδο.
Σε άλλες εποχές, αυτό το εφοπλιστικό κεφάλαιο πρωταγωνίστησε στην βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας, δημιούργησε διυλιστήρια, ναυπηγεία, τράπεζες.
Ακόμη και στις μέρες μας συνεχίζει αυτή την παράδοση με τεράστιες επενδύσεις στο τουριστικό τομέα, στη βιομηχανία, στις τηλεπικοινωνίες κ.α., αλλά και μέσο Κοινωφελών Ιδρυμάτων που στηρίζουν εδώ και δεκαετίες την εκπαίδευση, τον πολιτισμό, την υγεία.
Τώρα, ο Ελληνικός εφοπλισμός χαρακτηρίζεται διαπλεκόμενος γιατί λέει οι απόστρατοι του Λιμενικού Σώματος δουλεύουν σε εφοπλιστικές εταιρείες!
Απαξιώνεται μέρα με τη μέρα, λίγο, λίγο με υπουργούς να πάνε και να έρχονται και μια ατέρμονη παραπολιτική παραφιλολογία που θέλει να δείξει στον δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό, το δέντρο και όχι το δάσος.
Ποιος μπορεί να αρνηθεί, βάσιμα πλέον, ότι αυτού του είδους η αντιμετώπιση του ελληνικού εφοπλισμού δεν εξυπηρετεί τελικά την τακτική απομείωσης της αξίας του «εθνικού πλούτου», κάτι που εν τέλει μόνο τους δανειστές μας βολεύει;
http://www.theseanation.gr/
