Από τα αρχαία χρόνια μέχρι και τις μέρες μας, οι ηγέτες αναδείχτηκαν μέσα από τον ρόλο που κλήθηκαν να διαδραματίσουν σε κομβικού χαρακτήρα στιγμές και γεγονότα.
Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ για παράδειγμα, ήταν ο «πατέρας της νίκης» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο ηγέτης που όρθωσε πρώτος το ανάστημά του στην επέλαση του ναζισμού, παρακίνησε τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ να βάλει τις Ηνωμένες Πολιτείες στον πόλεμο, και στη συνέχεια κράτησε τις ισορροπίες με τον Ιωσήφ Στάλιν. Οι Βρετανοί τον… τίμησαν δεόντως, και τον έστειλαν στην αντιπολίτευση, αμέσως μόλις έπεσε το Βερολίνο από τον Κόκκινο Στρατό.
Ο Τζορτζ Μπους ο νεώτερος, προσπάθησε να γίνει ο ηγέτης του «ελεύθερου κόσμου», και να κεφαλαιοποιήσει την εθνική αγωνία της ανθρωπότητας, μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Επέβαλε τη δική του ηγεμονία, πάνω στα συντρίμμια των Δίδυμων Πύργων. Και πήρε από την αμερικανική κοινωνία, την πολυπόθητη «λευκή επιταγή», που δεν του είχε δοθεί πριν από περίπου έναν χρόνο, όταν στις προεδρικές εκλογές του 2000, τα κλειδιά για τον Λευκό Οίκο του τα έδωσε το αμφισβητήσιμο μέχρι και σήμερα αποτέλεσμα στην πολιτεία της Φλόριντα. Εκεί δηλαδή όπου Κυβερνήτης ήταν… ο αδελφός του, Τζεμπ Μπους.
Με την κληρονομιά του «σταυροφόρου» που θα έπαιρνε εκδίκηση από την Αλ Κάιντα και τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, ο Τζορτζ Μπους ο νεώτερος κέρδισε εύκολα τον Τζον Κέρι στις εκλογές του 2004, και έτσι παρέμεινε στον Λευκό Οίκο για οκτώ ολόκληρα χρόνια. Όσο και οι Ρόναλντ Ρίγκαν και Μπιλ Κλίντον. Ενώ ο πατέρας του, και μάλλον περισσότερο προικισμένος ηγέτης Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, έμεινε στην ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, μόλις για τέσσερα χρόνια.
Αυτά τα οκτώ χρόνια θητείας Μπους, σφράγισαν τη διολίσθηση της ανθρωπότητας στην αμφιβολία, την ανασφάλεια, τον τρόμο. Μας πήγαν πίσω, ενώ η φυσική τάση του ανθρώπου είναι να προοδεύει και να δημιουργεί. Ο Ντικ Τσέινι, ο Ντόναλντ Ράμσφελντ και φυσικά ο Καρλ Ρόουβ, ήταν οι σκηνοθέτες της «ηγεσίας του φόβου», στον επίλογο της οποίας, κατέρρευσε ηLehman Brothers, και η παγκόσμια οικονομία δεν έχει καταφέρει μέχρι και σήμερα να βρει διέξοδο για ανάκαμψη.
Κάπως έτσι, η 11η Σεπτεμβρίου θα πρέπει να καταγραφεί στην ιστορία ως η γενέθλια ημέρα της πολιτικής ηγεμονίας του Τζορτζ Μπους. Που άφησε το σκοτεινό στίγμα της στην ίδια την εξέλιξη των κοινωνιών. Μας υποχρέωσε να ξεχάσουμε ότι είμαστε πρωτίστως (συν) άνθρωποι, και να κυνηγάμε… τρομοκράτες ακόμη και δίπλα μας.
www.statesmen.gr
