Θεωρώ ότι το καπιταλιστικό σύστημα καταρρέει και πολύ απλά πρέπει να αντικατασταθεί από νέα μορφή κοινωνικού συστήματος. Όσο πιο σύντομα το επιτρέψουν τα θηρία που τρέφονται από τις σάρκες του καπιταλιστικού αυτού συστήματος, τόσο πιο πολλές ελπίδες θα έχει το ανθρώπινο γένος να επιβιώσει και να μη βιώσει καταστάσεις που μετά από πολλά χρόνια η ιστορία θα χαρακτηρίσει παράλογες και παρανοϊκές. Και άλλοτε έχει υπάρξει οικονομική κρίση, τότε όμως οι συνθήκες ήταν διαφορετικές. Η τεχνολογία δεν είχε αντικαταστήσει και καταργήσει τόσους παραγωγικούς τομείς, δεν υπήρχε ο κορεσμός και η πληθώρα τόσων αγαθών και υπηρεσιών. Τώρα για να έχουμε ανάπτυξη απλά πρέπει να "γεννήσουμε" πλασματικά αγαθά. Αγαθά δηλαδή που ενώ δεν χρειαζόμαστε, πρέπει να έχουμε για να καλύπτουμε ανάγκες που στη πραγματικότητα δεν είναι ανάγκες. Το περιβάλλον μας έχει φτάσει στα όρια του, ο αέρας που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε, τα αγαθά που καταναλώνουμε... τίποτε δεν είναι το ίδιο. Έχουμε ξεπεράσει το οριακό σημείο που για όσους γνωρίζουν και λίγο από αντιοικονομίες κλίμακος, επιταχύνει με ραγδαίους ρυθμούς τις αλλαγές χωρίς επιστροφή.
Σήμερα, στην εποχή της τρομοκρατίας και τρομολαγνείας θεωρώ ότι μια μεγάλη ανάγκη που υπάρχει και που πρέπει να καλυφθεί και η οποία αν καλυφθεί θα σώσει τον κόσμο είναι η ανάγκη ΨΥΧΗΣ, η ανάγκη ΖΩΗΣ. Δεν νομίζω να μη συμφωνήσει κανείς ότι η ζωή είναι υπέροχη και μαγική χωρίς τα άγχη που δημιουργούν οι δεσμεύσεις όλων όσων συνδέονται με το χρήμα.
Θεωρώ ότι πλέον έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που η ανθρώπινη ανάγκη για ελεύθερη σκέψη και ζωή έχει φτάσει σε ένα ανώτερο επίπεδο. Στο σημείο αυτό εντελώς τυχαία! βρισκόμαστε στην νοητική υποδούλωση όλων εκείνων που ζητούν δόσεις δανείων και εκβιάζουν το μυαλό μας και τη ψυχή μας για να την καταφέρουν να μη σκέφτεται τίποτα άλλο παρά το ένστικτο της επιβίωσης.
Στο σημερινό επίπεδο της ανθρώπινης εξέλιξης, έχουμε τα μέσα και τον τρόπο να δημιουργήσουμε έναν όμορφο κόσμο και ένα όμορφο σύστημα στο οποίο ο σκοπός της ανθρώπινης ύπαρξης δεν θα πρέπει να είναι η οικονομική ευμάρεια και η δουλειά, αλλά η παραγωγική δουλειά για τη δημιουργία των προϋποθέσεων δημιουργίας και συντήρησης ενός άλλου τρόπου ζωής.
Σωστή διαχείριση φυσικών πόρων, εργασία λίγων ωρών, καταπολέμηση παγκόσμιας φτώχειας, δημιουργία πράσινων ζωνών, προστασία της χλωρίδας μας και της πανίδας που εξαφανίζεται ανεπιστρεπτή. Έναν κόσμο που τα παιδιά μας και οι μελλοντικές γενιές θα ζήσουν ακολουθώντας το όνειρο και όχι βιώνοντας τον εφιάλτη.
Επιτέλους ας αφήσουμε την τάση αυτή που κυριαρχεί και που κάποιοι λίγοι σε όλον τον πλανήτη μάχονται, ας αφήσουμε την τάση για ελευθερία του ανθρώπου να κυριαρχήσει και να μας οδηγήσει σε ένα νέο μοντέλο κοινωνικού συστήματος που κέντρο του θα είναι ο άνθρωπος και η αξία του και όχι το χρήμα.
Ας θυμηθούμε κλείνοντας τον αείμνηστο Έλληνα συγγραφέα μας Νίκο Καζαντζάκη ο οποίος στο μνήμα του με δική του επιθυμία γράφει. Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος.
--
exoenavaros.blogspot.com
