δική μου δουλειά αλλά το οικοπεδάκι που έχω κληρονομήσει δεν μπορώ να το εκμταλλευτώ επειδή εδώ και τρία χρόνια το δασαρχείο το θεωρεί δασικό και εκκρεμεί όλο αυτό το διάστημα η ένσταση μου. Επιπλέον έχω να αντιμετωπίσω την Ελληνική δικαιοσύνη που σε μία προσωπική υπόθεση της οικογένειας μου εδώ και 7 χρόνια είναι στάσιμη (αναβολές απεργίες αρνησιδικίες κλπ). Αυτό σημαίνει έξοδα και αδιέξοδο. Εκτός όλων αυτών πρέπει να αντιμετωπίσω και την δημόσια υγεία που μόνο δημόσια δεν είναι και οι άρρωστοι γονείς μου αναγκάζονται να νοσηλεύονται σε ιδιωτικά νοσοκομεία. Ύστερα προσπαθείτε όλοι εσείς να με πείσετε με άρθρα σας μέσα από τα blogs πως αυτό το παραδεισένιο Ελληνικό Δημόσιο είναι εξαίσιο και πως είναι κρίμα που το νοικοκυρεύουνε. Αφού κανείς δεν δουλεύει στο δημόσιο κι αν ποτέ απευθυνθείς σε αυτό δεν πρόκειται να ξεμπερδέψεις, γιατί να το διατηρούμε και να ταίζουμε τόσους; Οι μόνοι που έχουν δίκιο είναι οι φοιτητές. Μαζί τους κι εγώ γιατί χωρίς παιδεία θα πάμε 1000 χρόνια πίσω.
Αναγνώστης
