Τον τελευταίο καιρό υπάρχει έντονη κινητικότητα μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.
Η μεν Τουρκία, οικονομικά δυνατή (ή υπερβολικά αλαζονική) παίζει τον ρόλο του ισχυρού στην περιοχή, δημιουργώντας μουσουλμανικές συμμαχίες και αμφισβητώντας ανοικτά την άλλοτε ισχυρή Δύση.
Από την άλλη πλευρά η Δύση δέχεται το ένα οικονομικό χαστούκι μετά το άλλο, τόσο η Αμερική όσο και η Ε.Ε δείχνουν ανήμπορες να ανταποκριθούν σε μια πρωτοφανής οικονομική κρίση η οποία κατ επέκταση κάνει τρωτά τόσο τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε όσο και την ασφάλεια κρατών.
Ταυτόχρονα μειώνει τα όποια περιθώρια αντίδρασης εκτός των συνόρων τους.
Από την ημέρα που ο επόμενος στόχος των ΗΠΑ ήταν το Ιράν μέχρι σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά.
Οι ΗΠΑ βγαίνουν από το παιχνίδι καθώς δεν μπορούν να συντηρήσουν καν την ίδια τους την χώρα και δεν μπορούν καν να τραβήξουν τα στρατεύματα τους από αυτό που ίσως γίνει κάποια στιγμή το “στόμα του λύκου” για την Αμερική, το Ιράκ.
Το Ισραήλ χάνει το βασικό του σύμμαχο και παράλληλα βλέπει ένα καζάνι να βράζει γύρω του, όλα αυτά τα χρόνια η συμπεριφορά του προς τον αραβικό χώρο ήταν εχθρική (πόλεμος 7 ημερών, παλαιστινιακό κτλ) και το μόνο που κατάφερε είναι να έρθει σε άμεση αντιπαράθεση και με ακόμα μια ισχυρή χώρα την Τουρκία.
Δεν θυμάμαι άλλη φορά μάλιστα το επίσημο κράτος του Ισραήλ να βάζει νερό στο κρασί του, «ελπίζοντας» σε μια αποκλιμάκωση της έντασης με την Τουρκία.
Είναι οι ίδιοι που πριν λίγους μήνες χρησιμοποίησαν στρατό ενάντια σε ομάδα ακτιβιστών, σκοτώνοντας μάλιστα 8 από αυτούς.
Σε αυτό μην ξεχνάμε και το Ιράν, το οποίο και δεν συμπαθεί την Δύση και έχει προηγούμενα με το Ισραήλ, καθώς και τις χώρες της Αραβικής άνοιξης που δεν ξέρει κανένας το πώς θα κινηθούν σε περίπτωση μιας γενική σύρραξης.
Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος κρίθηκε στο διπλό μέτωπο που είχε ανοίξει η Γερμανία, τόσο με την Ευρώπη όσο και με την Ρωσία και ίσως η Τουρκία να ξέρει πώς να διασφαλίσει ότι η μεταφορά του πολέμου στα σύνορα της με το Ιράκ δεν θα ανοίξει την όρεξη στην Ελλάδα στο Αιγαίο.
Ίσως για αυτό έχει κινηθεί ακόμα ποιο έξυπνα διοχετεύοντας εκατομμύρια μουσουλμάνους και λαθρομετανάστες μέσα στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα.
Οι χιλιάδες μετανάστες σε συνδυασμό με την κοινωνική αναταραχή θα μπορούσαν να δημιουργήσουν εσωτερικές ταραχές, στερώντας δυνάμεις του κράτους, έτσι ώστε να μην μπορεί να αντιδράσει σε ένα θερμό επεισόδιο στην Κύπρο υποστηρίζοντας τον «νέο» μας σύμμαχο, το Ισραήλ.
Έτσι η Τουρκία θα έχει αποκλίσει ένα δεύτερο μέτωπο στο Αιγαίο και θα μπορούσε να διαθέσει τις δυνάμεις της σε ένα και μόνο μέτωπο
Δεν θα χρεώσει κάποιος στην Τουρκία αυτά που γίνονται στην Ελλάδα, από την στιγμή κιόλας που δεν φαίνεται ούτε καν σαν υποκινητής των πραγμάτων, ίσα ίσα δείχνει και σημάδια «καλής γειτονίας» (επιστροφή περιουσιών).
(εδώ μπαίνει και το ερώτημα για το πού βρίσκουν 3.000 – 5.000 ευρώ οι λαθρομετανάστες για να μπουν στην Ελλάδα, για την αδιαλλαξία της Τουρκίας να σταματήσει τα μεταναστευτικά κύματα, καθώς και συλλήψεις στα σύνορα ατόμων με τεράστια ποσά και την πίεση κάποιων Μ.Κ.Ο και κομμάτων υπέρ των λαθρομεταναστών)
Τα πιθανά σχέδια της Τουρκίας βοηθάνε και η έλλειψη δυναμικότητας και αποφασιστικότητας της Ε.Ε, και η ανυπαρξία του ΝΑΤΟ.
Για όλες τις αποφάσεις υπάρχει δισταγμός και τα πάντα γίνονται ζυγίζοντας το πολιτικό κόστος και σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχουν λεφτά για κανέναν, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία παλεύουν με πολιτικές μείωσης τον δαπανών τους και σίγουρα δεν θα τρέξουν σε βοήθεια υπέρ του Ισραήλ.
Ο πόλεμος στοιχίζει και οι ΗΠΑ το έχουν δείξει από πρώτο χέρι.
Σε έναν ενδεχόμενο επίθεσης της Τουρκίας στο Ισραήλ η Ε.Ε πιθανόν να μην αντιδράσει καθόλου, εκτός και αν υπολογίζει κάποιος ότι Ευρωπαίοι στρατιώτες θα επιτεθούν στην Τουρκία υποστηρίζοντας το Ισραήλ.
Το μεγάλο ερώτημα είναι τι ρόλο θα παίξει στην περιοχή η Ρωσία.
Ο Πούτιν ένας από τους ποιο δυναμικού ηγέτες δείχνει αποφασιστικότητα στις κινήσεις του την ώρα που η Ρωσία αποκτά την παλαιά της δυναμική.
Τα αποθέματα πόρων σιγά σιγά τελειώνουν, η οικονομία στην Δύση πληρώνει τα λάθη της.
Το κακό με την Ελλάδα είναι ότι ποτέ δεν υποστήριξε ποιο ανοικτά με την Δύση από τώρα, χάλασε τις σχέσεις της με την Ρωσία στον βωμό συνεργασίας με την Αμερική και το Ισραήλ και ακόμα και οι σχέσεις με τις Αραβικές χώρες δεν βρίσκονται στα καλύτερα τους.
Ελπίζω όλα αυτά απλά να είναι μια λάθος εκτίμηση και να επικρατήσει η λογική!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
