Σύμφωνα με τελευταίες μελέτες γεωλόγων και φυσικών, ο χρυσός είναι ένα στοιχείο που “αγαπάει” το σίδερο και επομένως κατά την πρώτη φάση της Γης που ακόμα δεν υπήρχε φλοιός, το εν λόγω μέταλλο θα έπρεπε να έίχε χαθεί στα βάθη του πυρήνα συντροφιά με την ρευστή λιωμένη μάζα του. Πως γίνεται λοιπόν να βρίσκουμε σήμερα στον στερεό φλοιό της Γης το πανάκριβο αυτό στοιχείο;;
Οι ερευνητές θεωρούν πως μια “καταιγίδα” μετεωριτών είναι υπεύθυνη για τον εμπλουτισμό του εδάφους μας με τον σπάνιο σήμερα χρυσό μαζί με μερικά άλλα επίσης σπάνια στοιχεία. Φαίνεται πως τελικά, από τον καλλωπισμό μέχρι την ίδια την παγκόσμια οικονομία μας, η εξάρτησή μας πέρα από τα όρια του μικρού μας σπιτιού είναι δεδομένη.
Αναμένοντας μια νέα εποχή… χρυσού το μόνο που μπορούμε μάλλον να κάνουμε είναι να κοιτάμε τον ουρανό αναμένοντας έναν τεράστιο βράχο που θα συναντήσει κάποτε τον πλανήτη μας. Είναι λυπηρό που η ελπίδα μας αυτή ίσως σημάνει και το τέλος της ανθρωπότητας στο μέρος αυτό.
Τελικά “ο,τι μοιάζει με χρυσό…ίσως και να μην είναι χρυσός”!
