ΥΠΑΡΧΟΥΝ φτωχοί, διαθέτουμε πλούσιους, έχουμε και το κύκλωμα «ασθενής-φάρμακο-γιατρός».
Βλέπουμε στις πλατείες δίκαια αγανακτισμένους, βλέπουμε ανάμεσά τους έχοντες και οικονομημένους, μετράμε το φιλότιμο του έλληνα και σκύβουμε το κεφάλι. Πάλι καλά που δεν είδαμε κανέναν βιομήχανο, εφοπλιστή ή…Τσοχατζόπουλο.
ΕΙΝΑΙ δύσκολο να «βάλεις χέρι» τους τελευταίους, όσο και να φέρεις στην Ελλάδα τον…ιδρώτα καταθετών της Ελβετίας, γι αυτό και χαμήλωσαν οι «κυβερνώντες» την κάνη στη μάζα που αγωνιά νιώθοντας μελλοθάνατη. Κι αν τους θυμίσεις τους «εργαζόμενους» της βουλής και τον…εαυτό τους (πολιτικούς κάθε πόστου και βαθμίδας στην υπηρεσία του Έθνους), αλλάζουν κουβέντα. Τους φύλαγαν (και τους φυλάνε) ντουζίνες χωροφύλακες. Σκυμμένοι στα γραφεία τους γραφιάδες «εκ μεταφοράς», με τον/την εξειδικευμένο επιστήμονα και με τη…γυναίκα δίπλα του ο βουλευτής, ως έμπιστη και εχέμυθη. Οι «μετακλητοί» της λούφας προήλθαν απ’ τον ωκεανό των διορισμένων του δημοσίου με ολίγον…μέσον και δεν τους κουνάς, γιατί στο μεταξύ δυνάμωσαν τη θέση τους.
ΝΑ ξαναπάμε στο κύκλωμα «φάρμακο-γιατρός και ασθενής», αφήνοντας απ’ έξω τον έντιμο γιατρό. Μιλάμε για τους «άλλους» με τη φαρδιά τσέπη και με την «αλητεία της άσπρης μπλούζας» να βολτάρει σε νοσοκομεία αρμέγοντας ασθενείς κι αδειάζοντας ταμεία. Τρόμαξε ο κ. Λοβέρδος τους γιατρούς, τον κατατρόπωσαν οι φαρμακοποιοί, τον εκβίασαν οι προμηθευτές και το πρόβλημα μίκραινε, αλλά παραμένει. Ο γιατρός συνταγογραφεί με…λύσσα για να «ρεφάρει», ο ασθενής έχει «γραμμένο» το ταμείο του, ο φαρμακοποιός κρατάει τα ποσοστά του…σερβίροντας φάρμακα και ο προμηθευτής ανεβάζει τις τιμές, γιατί ακόμα του χρωστάνε. Το ακριβό φάρμακο ξεκινάει απ’ την….ψώρα για να γίνει συνταγή του φαρμακείου και ποσοστά των «ενδιαφερομένων».
«ΥΠΗΡΧΑΝ τα λεφτά» και παραμένουν σε χρηματοκιβώτια φοροκλεφτών. Κυκλοφορεί το χρήμα στο «αμαρτωλό τρίγωνο» που ξαποσταίνει για λίγο και «ξανά προς τη δόξα κ.λπ». Η Τρόικα βάζει όρους, η Κυβέρνηση δεν ανθίσταται, οι καταθέτες (της Ελβετίας) προσδοκούν την δραχμοποίηση του ιδρώτα τους και οι πολιτικοί μας ονειροπολούν. Για την έδρα (τους) μη χαθεί και ρίχνουν στον αέρα τουφεκιές, χωρίς κανένας τους/καμιά να παραιτείται.
