Φέτος όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά, η ξενοιασιά δεν μας έκανε παρέα στις διακοπές, κυρίως όμως εξαφανίστηκε με ελαφρά άμα τη σκέψη του γυρισμού.
Κανείς δεν ξέρει ούτε μπορεί να φανταστεί το τι μας περιμένει, σαν σε κάθε πισωγύρισμα τα σημάδια δεν είναι καλά.
Κοιτώντας πίσω την επέλαση της καταστροφής κινδυνεύουμε να γίνουμε στήλη άλατος.
Κοιτώντας επίμονα μπροστά ένα πέπλο σκεπάζει τον ορίζοντα μας.
Αρνούμαι να συνταχθώ με την ανικανότητα και την αναξιοπιστία των αρχηγών της αγέλης, πίστευα και πιστεύω ότι οι άξιοι όχι μόνον δεν χάνονται, αλλά σε ανύποπτο χρόνο κατορθώνουν να δαμάσουν τα κύματα της φαυλότητας αλλάζοντας μια προδιαγεγραμμένη πορεία.
Δεν περιμένω τίποτα από τους εθνοσωτήρες, περιμένω το κοινό ανθρώπινο δυναμικό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και όπως πάντα να βγάλει το φίδι από την τρύπα αφήνοντας παρασάγγας πίσω κάθε αξιοθρήνητο ειδήμονα.
Με αυτήν τη σκέψη θα ανοίξω την πόρτα του γραφείου μου και θα ευχηθώ καλό φθινόπωρο.
Αναγνώστης
