Σημεία και τέρατα συμβαίνουν στη πατρίδα μας τα τελευταία 2 χρόνια... δε χρειάζεται να τα επαναλαμβάνουμε όλη την ώρα. Η κοινωνική αδικία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, ενώ ασφαλώς διαπιστώνεται, μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις της κυρίας Γεωργαντά ότι υπήρχε προμελετημένο σχέδιο της EuroStat σε συνεργασία με την κυβέρνηση Παπανδρέου για τη σκόπιμη διόγκωση του ελληνικού δημόσιου χρέους με τη παράνομη προσθήκη ορισμένων ΔΕΚΟ που δεν ανήκουν προγραμματικά στη Γενική Κυβέρνηση, με σκοπό την άμεση επιβολή του Μνημονίου και το σύρσιμο της πατρίδας μας στα απαίσια αντιλαϊκά μέτρα και στην ύφεση, προκειμένου να βγει στο σφυρί όλος ο εθνικός μας πλούτος, προς όφελος της Γερμανίας (κυρίως) και των ισχυρών της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.
Η αποκάλυψη της προμελέτης του σχεδίου δεν αποκαλύφθηκε τώρα. Είχε αποκαλυφθεί επισήμως πλέον, από τα ίδια τα χείλη του τέως διοικητή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρός-Κάν σε εκείνη την περίφημη συνέντευξή του στο κανάλι CANAL+, όπου κάποιοι υπέκλεψαν τις επίμαχες δηλώσεις που είχαν κοπεί στο μοντάζ.
Ολα αυτά από μόνα τους, δηλαδή δε χρειάζεται τίποτε άλλο να προστεθεί πάνω σε αυτά, αυτά και μόνον τα δύο συνιστούν 1) Άμεση πτώση της κυβέρνησης λόγω αποκάλυψης σχεδίου με σκοπό την υλική και ηθική βλάβη του ελληνικού κράτους και 2) Επέμβαση των εισαγγελέων του Αρείου Πάγου, στοιχειοθέτηση κατηγοριών περί εσχάτης προδοσίας, σύλληψη των εμπλεκόμενων στο θέμα αυτό πολιτικών (εν προκειμένω των Γ.Παπανδρέου, Γ.Παπακωνσταντίνου, Ευ.Βενιζέλου, Α. Γεωργίου (προέδρου ΕΛΣΤΑΤ) και κάλεσμα για κατάθεση του Γερμανού υπηκόου Σ.Ραιχενμάιγερ, διοικητού της ΕuroStat.
Oλα αυτά, θα ήταν κάτι το απολύτως αυτονόητο για κράτη όπως η Αυστραλία (στην οποία διαμένω), οι ΗΠΑ, η Ιταλία, η Γαλλία, η ίδια η Γερμανία. Οχι όμως για την Ελλάδα. Γιατί όχι για την Ελλάδα; Δεν θα μπορούσε άραγε να χαρακτηριστεί αυτό παράξενο ή παράλογο από κάποιον τρίτο παρατηρητή; Ασφαλώς και ναί, δεδομένου του γεγονότος οτι η Ελλάδα δεν είναι κάποια τριτοκοσμική χώρα ή κάποια αναπτυσσόμενη χώρα, αλλά μια χώρα που ανήκει στην ανεπτυγμένη Ευρώπη, με χιλιάδες χρόνια Ιστορίας και πολιτισμού. Εξάλλου, όλα τα προηγούμενα κράτη που προανέφερα, δεν είχαν δικούς τους πολιτισμούς, αν ανατρέξουμε λιγάκι την Ιστορία. Οι πολιτισμοί που αναπτύχθηκαν σε αυτά τα κράτη, βασίζονταν στον εξής έναν: Στον Ελληνορωμαϊκό Πολιτισμό, που αυτός με τη σειρά του δεν ήταν παρά η εξέλιξη του Ελληνικού Πολιτισμού όπως αυτός είχε εξελιχθεί στους Ελληνιστικούς και Ρωμαϊκούς χρόνους. Οι σημερινοί Ελληνες, επιστημονικώς αποδεδειγμένα, είναι απόγονοι αυτών που δημιούργησαν αυτούς τους πολιτισμούς που προανέφερα. Αρα, είχαν τον πρώτο λόγο στην ανάπτυξη ενός εφάμιλλου πολιτισμού που να βασίζονταν στην κληρονομιά των προγόνων τους. Και βάσει αυτών των ιδεωδών, θα είχαν στήσει και αναπτύξει μια Πολιτεία, που να είναι σε θέση να αντιδρά άμεσα και να κλείνει το όποιο απόστημα πήγαινε να ανοίξει. Γιατί λοιπόν οι Έλληνες δεν αξιοποίησαν την κληρονομιά τους; Τις πταίει δια τούτο, που λέει κι ο ποιητής; Γιατί η Ελληνική Πολιτεία δημιουργήθηκε έτσι, χτίστηκε έτσι χωρίς να έχει ποτέ τέτοια όπλα αντίδρασης; Αλλά και γιατί οι Ελληνες την ιθαγένεια, ενώ παλαιότερα δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους έστω και με τέτοια πολιτεία που είχαν για γκουβέρνο, σήμερα, εν έτι 2011, κατήντησαν άβουλα ολόνια σαν καρικατούρες βγαλμένες κατ' ευθείαν από το "Μετρόπολις" του Φρίτς Λάγκ;
Ας το δούμε το θέμα λίγο πιο διεξοδικά γιατί τα ερωτήματα αυτά σηκώνουν πολλή κουβέντα.
Ο σημερινός δυτικός πολιτισμός, του στυγνού καπιταλισμού βασίζεται στα αγγλοσαξονικά ιδεώδη του κυνισμού και της υφαρπαγής. Απο ένα σημείο και μετά, κυρίως μετά την κατάρρευση μεν των αγγλικών κτίσεων στο 1/4 της υφηλίου αλλά με την κληρονομιά της κουλτούρας που άφησαν οι αγγλοσάξονες πίσω τους με την επικράτηση της αγγλικής γλώσσας παγκοσμίως και της ελεύθερης αγοράς δε, όλοι σχεδόν οι λαοί του δυτικού κόσμου, είχαν ενστερνιστεί αυτά τα ιδεώδη.
Όλοι; Όχι! Υπήρχε ακόμη ένας λαός που αντιστεκόταν σθεναρά σε όλο αυτό το αποκρουστικό σκηνικό, οι Ελληνες. Ένα αγκάθι στα πλευρά μιας κυνικής ολιγαρχίας, που έπρεπε οπωσδήποτε να εξαλειφθεί ή να αλλοτριωθεί.
Στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου αλλά και της μεταπολεμικής και μετεμφυλιακής εποχής, υπήρχε μόνο μια ιδεολογία που αγωνιζόταν να κυριαρχήσει, η ιδεολογία της Αριστεράς, όπως αυτή εκφραζόταν από τη μερίδα των αριστερών κομμάτων, δηλαδή του (παράνομου) ΚΚΕ, της ΕΔΑ, του ΚΚΕ Εσωτ., της Ενωμένης Αριστεράς κλπ. Ο λαός που ήταν ενταγμένος σε αυτές τις ιδεολογικές βάσεις, ήταν και αυτός που αντιδρούσε. Όχι γιατί, όπως ισχυρίζονται πολλοί, ήταν απόλυτα κατευθυνόμενος. Όχι. Αλλά διότι, οι δυνάμεις αυτές υπό την μαεστρική καθοδήγηση των επικεφαλής των στελεχών, ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΎΣΑΝ με μαεστρία την ατιθασοσύνη και τον πατροπαράδοτο μη-συμβιβασμό του Έλληνα, πράγμα που τον οδηγούσε αναπόφευκτα στη σύγκρουση εναντίον όλων αυτών που του στερούσαν το δικαίωμά του σε μια καλύτερη και λεύτερη ζωή. Να λοιπόν η γενεσιουργός αιτία των μεγάλων αγώνων και των συγκρούσεων στις δεκαετίες του '50 και '60 κυρίως.
Όλοι φοβόντουσαν τον ελληνικό λαό και την αντίδρασή του. Στα πάντα. Έτρεμαν την οργή του και το πάθος της οργής του. Δεν μπορούσε να περάσει εύκολα το παραμικρό αντιλαϊκό μέτρο και αμέσως είχαμε σφοδρές αντιδράσεις. Οι επικεφαλής των αριστερών δυνάμεων, έτριβαν με ικανοποίηση τα χέρια τους, μιας και μέσω αυτής της μοναδικής ιδιοσυγκρασίας του Έλληνα, πέρναγαν τα όποια σχέδιά τους και έκαναν πολλές φορές επίδειξη της δύναμης αυτής. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος υπήρξε και ο κατ' εξοχήν αναμορφωτής της μεταπολεμικής Ελλάδας, τα βρήκε πολύ σκούρα απέναντι σε αυτή τη δύναμη. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός οτι η ΕΔΑ είχε φτάσει κάποια στιγμή να καταλάβει τον θώκο της Αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο αντιδραστικός Έλληνας, δεν άφηνε να περάσει οτιδήποτε είχε να κάνει αν αυτό δεν εξυπηρετούσε είτε τα δικά του μικροσυμφέροντα είτε τα συμφέροντα της παράταξης που ήταν ενταγμένος. Ακόμη κι αν αυτό το οποίο προωθούνταν απο την τότε κυβέρνηση της ΕΡΕ ήταν αποδεδειγμένα προς όφελος της Πολιτείας που χτιζόταν εκ νέου. Στείρα αντίδραση θα πείτε; Ναι. Στείρα αντίδραση. Αλλά εν πάσει περιπτώσει, αντίδραση.
Δεν θα αναφερθώ στις κατά καιρούς επεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων της εποχής για να αναχαιτίσουν όλες αυτές τις αντιδράσεις, σωστές ή λανθασμένες, των Ελλήνων. Το αποτέλεσμα μετράω, που δεν ήταν άλλο απο τις αντιδράσεις.
Το "Δε γουστάρω ρε να με σώσεις εσύ, θα σωθώ μόνος μου".
Οι παλαιοί και σύγχρονοι "Πεισίστρατοι" ποτέ δεν είχαν γίνει αποδεκτοί από τους Έλληνες, όσο αγαθές κι αγνές προθέσεις είχαν.
Η αντίδραση και το αγωνιστικό φρόνημα των Ελλήνων έφτασε στο αποκορύφωμά του τη δεκαετία του '70,κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών "σωτήρων" του. Εκείνη τη περίοδο, όπου ο ίδιος ο Κίσιντζερ είχε ξεστομίσει τη γνωστή ατάκα περί του πώς θα μπορούσε να χαλιναγωγηθεί ο Έλληνας και πού θα έπρεπε να χτυπηθεί.
Στη συνέχεια ήρθε ο Ανδρέας Παπανδρέου στο προσκήνιο και σχεδόν οι περισσότεροι από εμάς, γνωρίζουν τη συνέχεια της Ιστορίας....
Ο Παπανδρέου υπήρξε ο σύγχρονος "Μένγκελε" του παγκόσμιου συστήματος ελέγχου των λαών για την Ελλάδα. Αυτός, που χρησιμοποίησε την έννοια του Σοσιαλισμού, δηλαδή μιας πιο ευγενικής και εύπεπτης παραλλαγής της κομμουνιστικής θεωρίας (δεν είμαστε κομμουνιστές, ούτε και καπιταλιστές, τουτέστιν δεν συγκρουόμαστε με την συντηρητική παράταξη ανθρώπων αλλά ούτε και με την αριστερών πεποιθήσεων) αλλοτρίωσε τα ευγενή χαρακτηριστικά αυτού του λαού μετατρέποντάς τον σε ένα όν, που τόσο εύστοχα είχε ονομάσει ο Δήμος Μπότσαρης κάποτε ως "Homo Pasokus".
Ένα όν που δε νοιαζόταν για τίποτε, δεν αισθανόταν τίποτε, δεν ενδιαφερόταν για τίποτε πλην του δικού του βολέματος, της δικής του καλοπέρασης και απόκτησης υλικών αγαθών με τον πιο επαίσχυντο τρόπο. Ο Παπανδρέου, πανέξυπνος, άριστος γνώστης της ψυχολογίας των μαζών και ακόμη πιο άριστος γνώστης της ειδικής ψυχολογίας της ελληνικής μάζας ("Τάξε του Έλληνα μάσα και καλοπέραση και πάρε του ό,τι έχει και δεν έχει"), χρησιμοποίησε όλες τις μεθόδους για να το καταφέρει. Και μία από αυτές ήταν και η ανακλαστική αντίστροφη αντίδραση, όπως λέγεται. Κι αυτόν τον ρόλο των ανακλαστικά αντίστροφων αντιδραστικών, τον έπαιξαν αφάνταστα τέλεια τα συνδικάτα και οι επαγγελματίες συνδικαλιστές. Όλοι τους ή σχεδόν όλοι τους, εκλεκτά μέλη του ΠΑΣΟΚ που ανταμείφθηκαν αργότερα και εξακολουθούν να ανταμείβονται με βουλευτικές θέσεις στα κυβερνητικά έδρανα. Πως λειτουργούσε (και λειτουργεί ακόμη) αυτό το μέτρο;
Είναι πολύ απλό.
Περνάς, ας πούμε, ένα αντιλαϊκό μέτρο, σωστά; Θίγονται, ας πούμε, με το μέτρο αυτό εκτός των άλλων, και συμφέροντα δικών σου ανθρώπων. Ωραία. Ο κόσμος είναι έτοιμος να ξεσηκωθεί. Εσύ τι κάνεις λοιπόν; Βάζεις τους επικεφαλής των συνδικάτων (ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ κλπ) που είναι δικά σου απόλυτα ελεγχόμενα όργανα και προκαλούν με τις ενέργειές τους τον επιθυμητό ξεσηκωμό των θιγόμενων από το μέτρο αυτό ΠΡΏΤΟΥ ακόμη οι θιγόμενοι σκεφτούν το πώς θα αντιδράσουν οργανωμένα. Τους καλείς ας πούμε, σε 24ωρη ή 48άωρη απεργία, τους αυξάνεις τεχνηέντως το θυμό και την αντίδραση στο βαθμό που εσύ θέλεις και μετά..."εξαναγκάζεσαι" εσύ ως κυβέρνηση να έρθεις σε επαφή με τα...δικά σου συνδικαλιστικά όργανα! Συμφωνούνται λοιπόν εκ του φανερού πλέον αυτά που είχαν... από πριν συμφωνηθεί με τα συνδικαλιστικά σου όργανα και ...ώ του θαύματος! η αντίδραση ελέγχθηκε προτού καν αυτή γεννηθεί πραγματικά!
Σας φαίνεται απίστευτο ε; Και όμως, αυτή ήταν η μέθοδος αλλοτριώσεως των αντιδραστικών συνηθειών των Έλλήνων που έλαβε χώρα την αποφράδα αυτή περίοδο της ελληνικής νεώτερης πολιτικής ιστορίας. Και από εκεί και μετά, ξεκινάει η πλήρης απαξίωση του Έλληνα (κυρίως του ΝΕΟΥ Έλληνα) από τα πολιτικά πράγματα. Ο νέος πλέον δεν βλέπει την πολιτική ως ιδεολογικό μέσον για να βελτιώσει τη θέση του στην κοινωνία και κατ' επέκταση την ίδια τη κοινωνία. Ο νέος βλέπει την πολιτική ως ευκαιρία για να αναρριχηθεί στα κλιμάκια της δημόσιας κρατικής μηχανής και να απομυζήσει, μαζί τους άλλους, ένα μέρος του δημόσιου πλούτου. Τα Πανεπιστήμια λειτουργούν πλέον ως εκκολαπτήρια στελεχών των δύο μεγάλων κομμάτων, που χτίζουν το μέλλον τους πολιτικά επενδύοντας στα νέα τους φυντάνια. Οι Έλληνες επιχειρηματίες, οι οποίοι πιστεύουν στον καλώς εννοούμενο ανταγωνισμό και στη βελτίωση της αγοράς μέσω των επενδύσεών τους, δεν υπάρχουν.
Υπάρχουν μόνο αυτοί οι οποίοι συνδιαλέγονται απ' ευθείας με το κράτος, συμμετέχοντας στην καταλήστευση κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και στα διάφορα πακέτα στήριξης που αυτή εκδίδει για την Ελλάδα. Ο χαρακτήρας των νεο-Ελλήνων φτάνει στο τελικό στάδιο αλλοτρίωσης του, μέσα από τις μεθόδους του "Μένγκελε" Παπανδρέου, που αν και απών πλέον από τη ζωή γενικώς, εξακολουθεί να στοιχειώνει την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας και των κατοίκων της, μιας και τη σκυτάλη έχουν πάρει οι περίφημοι "εκσυγχρονιστές" του κόμματος υπό τον Κώστα Σημίτη.
Τι διαφθείρει περισσότερο τον άνθρωπο γενικώς, όχι μόνον τον Έλληνα; Μα ασφαλώς το χρήμα. Πως αναστέλλονται όλες οι αντιδράσεις του και η ηθική του υπόσταση; Μα ασφαλώς μέσω του χρήματος. Η ανακλαστική αντίστροφη αντίδραση ως μέθοδος έχει ήδη στρώσει το δρόμο για την πλήρη επικράτηση της δεύτερης και πλέον ισχυρής μεθόδου αλλοτρίωσης. Και πάντα υπό τη σκέπη του αριστερής απόχρωσης μανδύα που ονομάζεται "Σοσιαλισμός". Το χρήμα uber alles.
Οι τράπεζες ανοίγουν τα θησαυροφυλάκια τους και το μοιράζουν αφειδώς. Με κάθε τρόπο και με όποιον όρο. Πολλές φορές σχεδόν με το ζόρι. "Πάρε δάνειο, το χρειάζεσαι, θές καινούργιο αμάξι γιατί έτσι θα γίνεις αποδεκτός, να αλλάξεις συνήθειες στο ντύσιμο, στο life styling. Σε περιμένουν ωραίες γυναίκες, απολαύσεις που δε γνώρισες ποτέ σου, διακοπές που δεν έζησες ποτέ σου, ταξίδια που δεν έκανες ποτέ σου, το σπίτι σου θέλει ανακατασκευή, πρέπει να αποκτήσεις και εξοχικό, πρέπει να χαρείς τη ζωή σου ΤΩΡΑ, αύριο δεν ξέρεις αν θα ζείς"
Η παγίδα, αριστοτεχνικά στημένη, έριξε μέσα στο λάκκο με τα φίδια τον ήδη αλλοτριωμένο Έλληνα και τον αποτελειώνει. Δεν υπάρχει πλέον αντίδραση. Απο κανέναν. Σε σκάνδαλα δεν θα αντιδράσει, γιατί έχει συμμετάσχει κι εκείνος σε αυτά. Σε μέτρα δεν θα αντιδράσει, γιατί θα φοβηθεί μήπως χάσει τα κεκτημένα του. Στον κατήφορο της πολιτικής ζωής δεν θα αντιδράσει, γιατί είναι ήδη εθισμένος στη χλιδή. Στην απεμπόληση των εθνικών συμφερόντων επίσης δεν θα αντιδράσει, διότι αφ' ενός ο φόβος ενός θερμού επεισοδίου ή και πολέμου θα του γκρεμίσει την ειδυλλιακή και χλιδάτη μαγική πραγματικότητα (ένα είδος Matrix) από την οποία δεν θέλει να ξεφύγει, άρα, απόλυτα ελεγχόμενος.
Και το πλέον δυσάρεστο, είναι οτι πάνω σε αυτό το πλάνο, έχουν συμφωνήσει ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ του τόπου. Κανείς πλέον απο τους πολιτικούς όλων των παρατάξεων και αποχρώσεων δεν επιθυμεί την αφύπνιση του Έλληνα διότι επιτέλους βρίσκουν την κατάλληλη ευκαιρία (ευκαιρία ζωής θα την έλεγα εγώ) για να μείνουν παντελώς ανεξέλεγκτοι.
Όλοι όμως υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Και εν προκειμένω, ξενοδόχος είναι το ευρώ, οι συνεταίροι μας σε αυτό και οι κυνικοί αδίστακτοι κερδοσκόποι των διεθνών αγορών. Αυτοί οι ίδιοι που χρηματοδότησαν τόσο αφειδώς το ελληνικό κράτος, γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά τόσο την κατάστασή του όσο και το γεγονός της απόλυτης πλέον εξάρτησής του από το χρήμα.
Εδώ και αρκετούς μήνες, έχει αποκαλυφθεί ολόκληρο το σχέδιο που εκπονήθηκε πίσω από κλειστές κουίντες, πίσω απο σφραγισμένα δωμάτια και σκοτεινά γραφεία. Το σχέδιο εξόντωσης ενός λαού, εξαρτημένου πλέον όπως ο ηρωινομανής απο τη δόση της γλυκιάς ζωής και της μηδενικής αντίδρασης.
Το ΠΑΣΟΚ υπο τον Γεώργιο Παπανδρέου, ήρθε στην εξουσία όχι με διατεταγμένη υπηρεσία, όπως το κατηγορούν πολλοί. Εξελίχθηκε σε τέτοια λίγο αργότερα.
Το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην εξουσία για να ΣΒΉΣΕΙ ΤΑ ΊΧΝΗ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΣΗΜΙΤΗ. Με κάθε τρόπο. Αλλά δεν τα κατάφερε, γιατί ΗΤΑΝ ΠΛΕΟΝ ΑΡΓΑ. Οι αγορές, με πρώτο και καλύτερο τον Σόρος, ήξεραν πάρα πολύ καλά το παρελθόν διότι είχαν ανθρώπους μέσα στην ίδια την ελληνική κυβέρνηση. Ηξεραν ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Και όπως αποδείχτηκε πολύ αργότερα, η κυβέρνηση Καραμανλή, μέσα απο τη συνεργασία που έχτιζε με τη Ρωσία, θα αποκάλυπτε πολλά κι θα χάλαγε τα σχέδια πάρα πολλών. Συν το γεγονός οτι ήταν έτοιμη να συνάψει δανειακή συμφωνία ύψους πολλών δις ευρώ προκειμένου να σταθεί όρθια στην παγκόσμια και ευρωπαϊκή οικονομική κρίση που μόλις είχε αρχίσει να δείχνει τα πρώτα σημάδια της στην Ελλάδα.
Ο Έλληνας όμως ήταν στον κόσμο του. Χαμένος μέσα στην επίδραση του ναρκωτικού, άκουγε αλλά δεν αντιδρούσε. Σχεδόν αμέσως με την αν΄ληψη των καθηκώντων του, ο Παπανδρέου, μέσα στην αγωνία του για να βρεί τρόπους να καλύψει τα τεράστια σκάνδαλα και τις ανομίες του παρελθόντος και βλέποντας οτι η θύελλα πλησίαζε με ταχείς ρυθμούς, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να κάνει ελέγχους για να βρεί μέχρι πού ήταν το έλλειμμα. Και σχεδόν αμέσως, έδωσε την εντολή της κατασυκοφάντησης της πατρίδας, των Ελλήνων κι της προηγούμενης κυβέρνησης. Έπρεπε πάση θυσία να φορτωθούν τα λάθη ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.
Κανείς πραγματικά δεν ήθελε, απο την Ε.Ε. αυτή τη κρίση στην Ελλάδα. Και δεν την ήθελαν γιατί υπήρχαν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΆ που ενδεχομένως να αποκαλύπτονταν. Στην ουσία, το έγκλημα ήταν όχι του Παπανδρέου, αλλά του ΣΗΜΙΤΗ. Όλα ξεκίνησαν από αυτόν και απο πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ακόμη και σήμερα βρίσκονται σε κυβερνητικά πόστα, όπως ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος, ο Πάγκαλος, ο Παπακωνσταντίνου. Η Ε.Ε. βρέθηκε προ τετελεσμένου γεγονότος όταν ο Παπανδρέου έφερε τον Στρος-Καν και το ΔΝΤ μέσα στα πόδια τους. Ο Παπανδρέου ήθελε όλα να γίνουν με πολύ θόρυβο, ξέροντας ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΌΤΕΡΩΝ οτι ο Έλληνας ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΟΎΣΕ. Το ναρκωτικό που τον πότιζαν τόσα χρόνια είχε τεράστια επίδραση πάνω του, τον είχε καταστήσει πλέον φυτό. Ο Παπανδρέου έδειχνε τόσο, μα τόσο σίγουρος για τις επιλογές του, που δεν δίσταζε να κοροϊδεύει και να ψεύδεται ασύστολα στους πάντες και για όλα.
Ο θόρυβος χρησίμευε μόνον για προπέτασμα. Και το προπέτασμα ήταν αυτό που θα τον έσωζε, όπως νόμιζε.
Και έτσι, παρά τις αποκαλύψεις, παρά το άδικο και προδοτικό Μνημόνιο, παρά τα πρωτοφανή αντιλαϊκά μέτρα, ο λαός αντέδρασε έτσι ακριβώς όπως περίμενε ο Παπανδρέου και οι συν αυτώ. ΜΗΔΕΝΙΚΑ.
Πολλοί εξεπλάγησαν όντως από αυτό, αλλά βιάστηκαν να βγάλουν το συμπέρασμα ότι ο λαός έκανε δήθεν υπομονή. Ότι ο Έλληνας υπέμενε για κάτι επειδή γνώριζε τη φοβερή συγκυρία. Λάθος. Μέγα λάθος. Ο Έλληνας δεν αντέδρασε γιατί τον είχαν είχαν έτσι διαμορφώσει προ πολλού...
Χρειάστηκε να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος για να αρχίσει κάπως να κουνιέται το ποτισμένο ώς το μεδούλι με το ναρκωτικό της χλιδής, σώμα του Έλληνα. Και σιγά-σιγά, ύστερα απο τις φωνές πολλών που είχαν μείνει εκτός του ναρκωτικού, το σώμα αυτό σηκώθηκε και άρχισε, με σπασμωδικές κινήσεις να αντιδράει, να διαμαρτύρεται.
Πολλοί πίστεψαν ότι ο Έλληνας ξύπνησε, όπως χαρακτηριστικά έλεγαν οι Ισπανοί αγανακτισμένοι.
Και προσπάθησε να σταματήσει την τελευταία πράξη της προδοσίας του, τη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, τον Ιούνιο του 2011. Συγκεντρώθηκε στη πλατεία Συντάγματος και σε πολλές πλατείες ανά την Ελλάδα. Ο πολιτικός κόσμος τότε πραγματικά θορυβήθηκε, δεν περίμενε αυτήν την αντίδραση, νόμιζε πως το ναρκωτικό ήταν πολύ δυνατό ακόμη. Και λέω ο πολιτικός κόσμος, διότι, όπως είχα πει πιο πάνω, το όλο έργο ήταν έργο ΠΑΣΟΚ, αλλά το αποδέχτηκαν με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΜΑΤΑ γιατί τους βόλευε τα μάλα.
Οι συγκεντρώσεις άρχισαν να γίνονται όλο και πιο πιεστικές, οι φωνές γινόταν δυνατότερες.Αρχισαν δε και οι πρώτοι προπηλακισμοί πολιτικών και το πράγμα άρχισε να αγριεύει. Ο Έλληνας έδειχνε να ανακτά και πάλι τις δυνάμεις του. Πανικός στον Παπανδρέου και στη προδοτική κυβέρνηση, το σχέδιο όδευε προς αποτυχία. Αλλά δεν ήταν τελικά αυτοί που έδωσαν το σύνθημα για δυνατό χτύπημα. Οι ξένοι το έκαναν. Οι Γερμανοί που στο μεταξύ είχαν πετάξει τη μάσκα της φιλίας, οι Αμερικάνοι του ΔΝΤ και οι λοιποί συνεργάτες τους των αγορών, που έβλεπαν έντρομοι να ξυπνέι ο κοιμισμένος γίγαντας.
Και διέταξαν το χτύπημα. ετσι απλά, κυνικά, καίρια και στεγνά.
Ο Έλληνας πέφτει κάτω λιπόθυμος. Και αμέσως, αντί για πρώτες βοήθειες, έρχονται οι πολύ μεγαλύτερες δόσεις όχι του ναρκωτικού, αλλά καθαρά του αναισθητικού. Η πλατείες διαλύθηκαν. Οι φωνές σώπασαν. Τα κεφάλια, χτυπημένα κι μέσ' το αίμα, ακούμπησαν δεμένα σε κάποιο κρεβάτι νοσοκομείου με την έκφραση του ηττημένου στο βλέμμα...
Κάποιοι έλεγαν (και λένε ακόμη) οτι είναι πολύ αργά για δάκρυα και φωνές.
Εγώ δεν το πιστεύω. Και ξέρετε γιατί; Γιατί αυτός ο ατίθασος, απρόβλεπτος, θαρραλέος, γκρινιάρης, ξερόλας, μουρντάρης, σεβνταλής και απροσκύνητος Έλληνας, ποτέ δεν προσκύνησε κανέναν μέσα στη μακραίωνη ιστορία του. Και όποιος δε γνωρίζει το παρελθόν του, δεν έχει ταυτότητα.
Η επίδραση του αναισθητικού κοντεύει να τελειώσει. Το χτύπημα δεν ήταν τελικά και τόσο δυνατό, όσο κάποιοι νόμισαν.
Το άδικο βλέπεις είναι πολύ μεγάλο για να κρατήσει, έστω και πληγωμένο, το κορμί του Έλληνα σε αδράνεια. Η κατάσταση μοιάζει σαν κάποιος να άφησε ανοιχτή τη βαλβίδα του γκαζιού. Δεν αρκεί παρά μια σπίθα, για να πυροδοτηθεί η έκρηξη.
Ο Παπανδρέου γνωρίζει πως μέχρις εδώ ήταν τα ψωμιά του. Το ΠΑΣΟΚ φημολογείται ότι έχει χτυπήσει πλέον μονοψήφιο νούμερο. Διόλου απίθανο.
Ο Έλληνας βρίσκεται πρό των πυλών μιας αντίδρασης τόσο απρόβλεπτης, που σαν οδοστρωτήρας θα παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της.
Αρκεί κάποιος να ρίξει τη σπίθα και να πυροδοτήσει το γκάζι.
Είμαστε δέκα εκατομμύρια. Στατιστικά, είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ αυτός ο κάποιος να μη βρεθεί.
Μόνο ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΓΗΣΕΙ.
logioshermes.blogspot.com
