σε ένα χωριό έξω απο την Χαλκίδα.
Ο ιατρικός επισκέπτης ήρθε με πολυ αέρα και αποφασισμένος να με πείσει να συνταγογραφω oμεπραζολη ελληνικής εταιρείας, λέγοντας μου ότι η περιοχή δουλεύει μ´αυτο το φάρμακο και ότι αν δεν προσαρμοστω θα πάρω γρήγορα "πόδι απο την περιοχή".
Στην αρχή δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία και προσπάθησα να ρίξω τους τόνους. Δεν έχω ευτυχώς το "ψώνιο" του ιατρού. Μου υποσχέθηκε μάλιστα αν θυμάμαι καλά 500δρχ μίζα στο κάθε κουτακι που κόστιζε τότε περίπου 5000 (ήταν εποχή του 1999-2000 λίγο πριν την αλλαγή του ευρώ). Νομίζοντας ότι κάνει πλάκα και εχωντας το στιλακι "greek καμακι" τον θεώρησα γραφικό και συνεχισα να κάνω την δουλειά μου γραφωντας αυτά που πίστευα εγώ ότι είναι καλύτερα για τον ασθενή. Επέστρεψε την επόμενη εβδομάδα με φωτοτυπημενες τις συνταγές που είχα κόψει κάνοντας μου επιπληξη που δεν συνταγογραφουσα το συγκεκριμένο σκευασμα. Πως έφτασαν στα χέρια του οι συνταγές ενός αγροτικού ιατρού χωρίς να είναι συνενοχος ο φαρμακοποιός;
Συνεχίζοντας τις απειλές και μπροστά στην έκπληξη μου μου ανέφερε ότι οι φαρμακοποιοι είναι "δικοι" του και έτσι δουλεύει το σύστημα...
Σε ένα μήνα απο εκείνη την εποχή διεκοψα το αγροτικό βρίσκοντας θέση ειδικευομενου στο εξωτερικό και δεν ξαναγυρισα.
Εδώ χαίρομαι που κάθε 1η Δευτέρα του μήνα έχουμε ενημέρωση στο αμφιθέατρο όλοι οι ιατροί απο τις φαρμακευτικές, χαίρομαι γιατί εδώ και 11χρονια δεν διαπίστωσα ποτέ αυτό το ελληνικό αλισβερίσι . Όπως σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν οι σωστοί και οι λάθος. Δεν θέλω να αδικησω τους σωστούς επιστήμονες φαρμακοποιούς και ιατρούς.
Η διαμάχη γίνεται όταν πρέπει να χωριστη η πίτα και η υγεία είναι κάτι πολυ περισσότερο απο αυτο. Όσο για τους Έλληνες ιατρούς πιστεύω ότι θα έπρεπε να είναι πιο ταπεινοί..
Αναγνώστης
