Δεν το μπορείς των αδερφών κακία να κρατήσεις,γιατ’η ζωή επέλεξε νωρίς να
τους αφήσει.Κλάψε Δικέφαλε Αετέ και πέτα εκεί κοντά τους,άνοιξε πάλι τα
φτερά κάν’τα φτερά δικά τους.Όταν διαβείς το δρόμο τους,Δικέφαλε
σταμάτα,χαιρέτα τους μου κι ύστερα,συνέχισε τη στράτα.Μπορεί να πήγαν
κάπου αλλού μα όλο εδώ γυρνάνε,κατήργησαν τα σύνορα μαζί μας τραγουδάνε.
Δεν μας αφήσανε ποτέ δε θέλουν να 'μαστε μόνοι,Όλοι μαζί για ‘σένανε φωνάζουμε ακόμη.
Σα να τους να δεις να φεύγουνε,Δικέφαλε θυμήσου,πόσες βραδιές περάσαμε,εσύ κι εγώ μαζί τους.
