Καθώς τα φύλλα «πεθαίνουν», η χλωροφύλλη μέσα τους, που χρησιμοποιείται για την φωτοσύνθεση εξασθενεί, έτσι οι κίτρινες και πορτοκαλί χρωστικές γίνονται πιο ορατές, ωστόσο ορισμένα είδη παράγουν από μόνα τους μία νέα κοκκινωπή χρωστική.
Αν και μπορεί να φαίνεται παράλογο, το φυτό δεν αποφασίζει ξαφνικά να δαπανήσει ενέργεια δίχως λόγο, αλλά για ορισμένα αποτελεί και μέρος της επιβίωσής τους.
Δόθηκε μάλιστα απάντηση και γιατί η χρωματική σηματοδότηση των διάφορων εποχών διαφέρει ανάλογα με ποιο μέρος του κόσμου βρεθείτε.
Ο William Hoch του πανεπιστημίου της Montana, διαπίστωσε ότι η χρωστική ουσία, που ακούει στο όνομα ανθοκυάνη, είχε μια λειτουργία, η οποία επέτρεπε στα φυτά να στείλουν θρεπτικές ουσίες στις ρίζες τους για τον επακόλουθο χειμώνα. Στην περίπτωση που εμπόδισαν τα φυτά να την παράγουν, τα φύλλα τους γινόντουσαν ευάλωτα στο ηλιακό φως.
