«γεγονότα», που ήταν μόνο μια ένδειξη της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει ο Λαός. Που δεν έκανε τίποτα άλλο, από το να βροντοφωνάξει ΟΧΙ στα μνημόνια. ΟΧΙ στα χαράτσια. ΟΧΙ στην πείνα. ΟΧΙ στην εξαθλίωση. ΟΧΙ στα αβασάνιστα ναι των πολιτικάντηδων. Δεν τους άκουσα, δεν τους είδαν να λένε όμως και ναι στις περικοπές του μισθού τους. Δεν είδα και δεν άκουσα κανέναν από αυτούς που προσπαθούν να μας πείσουν ότι πασχίζουν για το καλό αυτού του τόπου, να πουν ότι απεμπολούν τον μισθό τους, για να αποδείξουν έμπρακτα ότι νοιάζονται για αυτόν τον δύσμοιρο τόπο.
Υβρίζουν – στις σημερινές τους δηλώσεις – αυτούς που τους στήριξαν, που τους ψήφισαν, που τους πίστεψαν. Δεν υβρίζουν μόνο τους μη ψηφοφόρους τους. Σκοπίμως, ποιούν την νήσσαν, για την ολέθρια κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο Ελληνικός Λαός. Και το μόνο που δήθεν τους ενδιαφέρει, είναι ότι προσεβλήθη ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και αυτός πολιτικός ήταν και είναι. Δεν τον άκουσα να «πει» κάτι όταν κόβονται οι συντάξεις των ανάπηρων πολέμου. Δεν τον άκουσε κανείς να διαμαρτυρηθεί όταν σε συνταξιούχο των 500 ευρώ, βάζουν χαράτσι 600 ευρώ στον λογαριασμό της ΔΕΗ. Δεν τον άκουσα να αναρωτιέται πως θα ζήσει αυτός ο άνθρωπος. Δεν τον άκουσα να πει κάτι για τους αυξανόμενους ρυθμούς ανεργίας.
Είναι πράγματι εκτός τόπου και χρόνου όλοι οι πολιτικοί. Φοβούμενοι – και καλά κάνουν – τους σε βάρους τους προπηλακισμούς, δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους. Γιατί αν κυκλοφορούσαν, θα έβλεπαν μαθήτριες να ψάχνουν έξω από το μετρό για μη ληγμένα εισιτήρια, γριούλες να εκλιπαρούν περαστικούς για να αγοράσουν μία φρατζόλα ψωμί, γέροντες να ψάχνουν στα σκουπίδια. Νέους, να ψάχνουν απεγνωσμένα για μία δουλειά. Οικογενειάρχες σε απόγνωση. Με τα χρέη να τους κάνουν να έχουν χάσει τον ύπνο τους. Με τις εισπρακτικές εταιρείες να μην υπολογίζουν ώρες. Με τους λογαριασμούς να έρχονται ο ένας μετά τον άλλον. Με τις απλήρωτες δόσεις να τρέχουν.
Δεν τα ξέρουν όλα αυτά; Μάλλον όχι. Γιατί αν τα ήξεραν, δεν θα έκαναν βαρύγδουπες δηλώσεις του στυλ "Όσοι καλλιεργούν και καλύπτουν πολιτικά αυτά τα φαινόμενα έχουν βαρύτατες ευθύνες. Το αυγό του φιδιού επωάζεται στα χέρια τους" (Παπουτσής).
Ζουν εκτός τόπου και χρόνου. Ζουν σε άλλο κράτος. Ακόμα και τα σημερινά γεγονότα, τους αφήνουν παγερά αδιάφορους. Όλοι τους εκεί, σαν μια γροθιά, αντιμάχονται τον Λαό. Ίσως όμως θα πρέπει να αρχίσουν να τρέμουν. Γιατί κύριοι με τους παχυλούς μισθούς, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Και να είστε σίγουροι ότι δεν θα την πεθάνετε ούτε εσείς, ούτε οι όμοιοί σας.
