Την πρώτη επέτειο για το Πολυτεχνείο στις 17 Νοέμβρη του 1974.
Τότε ένα πρωτόγνωρο και απίστευτο ποτάμι λαοθάλασσας είχε κατακλύσει γύρω στις 6:00 το απόγευμα, όλους τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Η εικόνα εκείνη την συγκεκριμένη ώρα ήταν ως εξής:
1. Η Πατησίων σχεδόν από το Πεδίο του Άρεως μέχρι τα Χαυτεία και την Ομόνοια ασφυκτικά γεμάτη.
2. Η Γ Σεπτεμβρίου από την Πλ. Βάθη μέχρι την Ομόνοια ασφυκτικά γεμάτη.
3. Η Πειραιώς από το ύψος της « Βραδυνής» μέχρι την Ομόνοια ασφυκτικά γεμάτη.
4. Η Αγ. Κωνσταντίνου, από το ύψος της εκκλησίας μέχρι την Ομόνοια, ασφυκτικά γεμάτη.
5. Η Αθηνάς από το ύψος της Πλ. Κοτζιά μέχρι την Ομόνοια ασφυκτικά γεμάτη.
6. Η Σταδίου από την Ομόνοια μέχρι το Σύνταγμα ασφυκτικά γεμάτη.
7. Η Πανεπιστημίου από την Ομόνοια μέχρι το Σύνταγμα, ασφυκτικά γεμάτη.
8. Η Ακαδημίας από την Πλ. Κάνιγγος μέχρι την Ιπποκράτους, ασφυκτικά γεμάτη.
9. Η Αμαλίας από τις στήλες του Ολυμπίου Διός μέχρι το Σύνταγμα, ασφυκτικά γεμάτη.
Κάποια στιγμή όλο αυτό το τεράστιο πλήθος, που δεν είχε αρχή και τέλος, κινήθηκε προς τον προορισμό του, που ήταν η αμερικάνικη πρεσβεία.
Όταν οι πρώτοι διαδηλωτές έφθασαν εκεί, οι «ουρές» της πορείας ήταν ταυτόχρονα στα εξής σημεία:
1. Στην Σταδίου και στη Πανεπιστημίου στο ύψος των δικαστηρίων της Σανταρόζα.
2. Στην Ακαδημίας στο ύψος της Αμερικής.
3. Στην Αμαλίας στο Ζάππειο.
Οι πρώτοι διαδηλωτές λοιπόν που έφθασαν μπροστά από την αμερικανική πρεσβεία εκσφενδόνισαν «αυγά» με κόκκινη μπογιά κατά του κτιρίου. Τότε ήταν εφικτή η πρόσβαση κοντά στο κτίριο, αφού δεν είχε «εφευρεθεί» το τείχος από κλούβες που βλέπουμε σήμερα .
Η αστυνομία τότε άρχισε την επίθεση κατά των διαδηλωτών, αφού ούτως η άλλως συμμετείχαν σε απαγορευμένη πορεία.
Η άδεια που είχε εξασφαλίσει η ΕΦΕΕ από την αστυνομική διεύθυνση Αθήνας, ήταν από το Πολυτεχνείο μέχρι τη Βουλή.
Έτσι ξεκίνησε η επιχείρηση διάλυσης όλου αυτού του πλήθους η οποία επιτεύχθηκε πολλές ώρες αργότερα, αφού ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας είχε μετατραπεί σε πεδίο συγκρούσεων.
Τώρα, γιατί σας τα λέω όλα αυτά και τι σχέση έχουν με τις σημερινές συγκεντρώσεις;
Θα σας εξηγήσω αμέσως.
Τότε λοιπόν καταμετρήθηκε από τον Τύπο ότι ο αριθμός των διαδηλωτών μπορεί να ξεπερνούσε και το 1.000.000 και αυτή η εκτίμηση στηρίχθηκε σε λεπτομερείς υπολογισμούς για την έκταση και την πυκνότητα του πλήθους.
Κανένας τότε δεν αμφισβήτησε αυτήν την εκτίμηση.
Μάλιστα επιβεβαιώθηκε με τον ποιο θεαματικό τρόπο, όταν ο περιβόητος τότε Κ. Καραθανάσης, Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών (ο «Αττικάρχης» της εποχής) προσπαθούσε να απαντήσει στις κατηγορίες που του αποδόθηκαν για υπέρμετρη βία λίγο καιρό μετά την πτώση της χούντας, κραύγαζε προς κάθε κατεύθυνση ότι «κατάφερα με πέντε αύρες, να διαλύσω1.000.000 διαδηλωτών μέσα σε λίγες ώρες αναίμακτα!»
Έτσι από τότε έχουμε μία τάξη μεγέθους για τον αριθμό διαδηλωτών σε μεγάλες συγκεντρώσεις στην Αθήνα.
Αναγνώστης
