Ξεκινώντας από τον «αόρατο» δήμαρχο Αθηναίων- αλήθεια τι κάνει αυτός ο άνθρωπος;- πρέπει να ομολογήσω ότι αυτή η σουρεαλιστική απεικόνιση ταιριάζει απολύτως με το γενικότερο πολιτικό κλίμα. Η απόδοση του «καλλιτέχνη» είναι ρεαλιστική και σ’ αυτό η συμβολή του αρχισυνδικαλιστή της ΠΟΕ-ΟΤΑ είναι καταλυτική. Εξ ου και το… χειροκρότημα του κόσμου(όπως αποκάλυψε ο κύριος Μπαλασόπουλος στον Ρ/Σ Flash), στην πορεία των συνδικαλιστών. Ο κόσμος δια αυτού του τρόπου αναγνώρισε ένα… έργο τέχνης.
Θα ήταν όμως παράλειψη να μην αναφερθώ και στη κυβέρνηση, καθώς και στον αρμόδιο υπουργό, όπως και στην αντιπολίτευση παντός «χρώματος» και «φυλής». Ασφαλώς και έχουν σοβαρότερες ασχολίες αυτόν τον καιρό ώστε να μη βρίσκουν χρόνο να ασχοληθούν με τέτοιου είδους εναλλακτικές μορφές τέχνης. Ωστόσο, για να σοβαρευθούμε, δεν μπορεί να συνεχισθεί ο διασυρμός της χώρας. Δεν αντέχεται πλέον αυτή η κατάσταση. Παραδέχομαι ότι όλοι υποφέρουμε, αλλά δεν μπορώ να ανεχθώ όλους αυτούς τους συνδικαλιστές που με υποχρεώνουν να υποφέρω για να υποφέρουν αυτοί λιγότερο.
Αυτό που συμβαίνει-με τη «συναίνεση» των κομμάτων- είναι απαράδεκτο. Η σιωπή του πολιτικού κόσμου επιβεβαιώνει τις «ενοχές» του για τον τρόπο που μεταχειρίστηκαν τόσα χρόνια τους ανθρώπους στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Κι αυτοί τώρα με τη σειρά τους εκδικούνται τη κοινωνία, εκμεταλλευόμενοι την ανικανότητα ενός δημάρχου και την ανικανότητα κάποιου υπουργού. Αν πραγματικά δεν αισθανόμαστε «σκουπίδια», θα πρέπει να ανταποδώσουμε την περιφρόνηση που μας δείχνουν. Να τα πάρουμε και να πάμε να τα αφήσουμε στα γραφεία και στα σπίτια τους.
