Δυο χρόνια τώρα παρακολουθούμε εξαντλημένοι, στα όριά μας, το ρεσιτάλ ασυνέπειας λόγων και έργων, αλλά και τον παραλογισμό της κυβερνητικής διακυβέρνησης. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πέτυχε το ακατόρθωτο: να γίνει η πιο αντιδημοφιλής κυβέρνηση της μεταπολίτευσης εξαγγέλλοντας μέτρα και μεταρρυθμίσεις που τελικά δεν θέλει ή δεν μπορεί να εφαρμόσει. Επί περίπου δύο χρόνια και κάθε μέρα χρεωνόταν το βάρος επώδυνων αλλά αναγκαίων, σωστών και δίκαιων μεταρρυθμίσεων που χρονίζουν εδώ και δεκαετίες δίχως να τολμά την τελευταία στιγμή να τις κάνει πράξη.
Έτσι ζήσαμε περιπτώσεις απείρου κάλλους, όπως να ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα, αλλά όχι τελείως. Για την ακρίβεια να ανοιγοκλείνουν, μιας και κάθε πανίσχυρη συντεχνία επέβαλλε την ειδική μεταχείριση που είναι απαραίτητη για τον κλάδο της και πάντα επωφελής για το κοινωνικό σύνολο. Για παράδειγμα, είναι επωφελές για την κοινωνία να πωλούνται οι άδειες των φαρμακείων 300.000 ευρώ η έκαστη, πάντα κάτω από το τραπέζι, και 150.000 με 200.000 ευρώ οι άδειες της λαοφιλούς και ευγενούς τάξης των ιδιοκτητών ταξί.
Είναι επωφελείς για το δημόσιο συμφέρον οι ΔΕΚΟ με τους κομματικούς υπεράριθμους και τους εργατοπατέρες συνδικαλιστές με προνόμια πρωτοφανή και σπατάλες εξωφρενικές που κάθε χρόνο τα χρέωναν στις πάντα άδειες τσέπες των μισθωτών και συνταξιούχων, των οποίων τα συμφέροντά τους τώρα υπερασπίζονται με τις επαναστατικές τους εμφανίσεις και ρητορικές.
Η χώρα έχει το μαύρο της το χάλι και το γνωρίζουν όλοι μηδενός εξαιρουμένου πολιτικοί και πολίτες, ωστόσο η ανικανότητα και η ατολμία της κυβερνητικής πελατειακής πολιτικής δεν έχει προηγούμενο. Η κυβέρνηση επίσης δεν έχει το άλλοθι των συντριπτικών αντιδράσεων αλλά και της εγκληματικά επιπόλαιης, επικίνδυνης και χαοτικής αντιπολίτευσης που της ασκείται. Είχε όλο τον χρόνο και τη λαϊκή εντολή, την ισχυρότερη πολιτική νομιμοποίηση σε μια δημοκρατία, να πάρει τα επώδυνα και σωστά μέτρα, να κάνει απερίσπαστη τη δουλειά της, να φέρει τα πρώτα αποτελέσματα, να δημιουργήσει προοπτικές εξόδου από την κρίση, να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία, να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα της μεταπολίτευσης, να χαρίσει ελπίδα. Ωστόσο, το παλιό ΠΑΣΟΚ, το απεχθές, το βαθύ ΠΑΣΟΚ με τις ρεμούλες, την ασυδοσία, την ατιμωρησία, απέκτησε ξαφνικά σοσιαλιστική συνείδηση κι ευαισθησίες χρεώνοντας τελικά στον Έλληνα πολίτη πολύ ακριβά τον φτηνό και χυδαίο λαϊκισμό του. Το δε νέο ΠΑΣΟΚ με τη σειρά τ!
ου μοιάζει να μην γνωρίζει πρόσθεση και αφαίρεση, καθώς μας έβαλε να μαζεύουμε αποδείξεις για να χρεώσουμε τελικά περισσότερο το ήδη χρεοκοπημένο κράτος.
Έτσι φτάσαμε σε μια κοινωνία ετοιμοθάνατη, που, αντί να της χορηγήσουν οξυγόνο, την απειλούν να της κόψουν το ρεύμα. Λάθος· το ρεύμα έχει ήδη κοπεί, ο ασθενής έχει ήδη αποβιώσει, ωστόσο το θλιβερό πολιτικό σύστημα κοιτά την πάρτη του, τα στενά κομματικά του οφέλη, και τρέμει στην ιδέα ότι στον γκρεμό θα παρασυρθεί κι αυτό. Αυτός είναι ο φόβος των Κοινοβουλευτικών Ομάδων του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και των λοιπών κομμάτων της αριστεροδεξιάς, που κόπτονται για τα λαϊκά συμφέροντα, κατά τρόπο που προκαλεί τη βαθιά μας θλίψη, τον αποτροπιασμό μας, μας απελπίζει, μας τρομάζει, αλλά ταυτόχρονα και μας εξαγριώνει. Αυτό το δύσοσμο και τυμπανιαίο πτώμα του πολιτικού μας συστήματος είναι πλέον ανάγκη να ενταφιαστεί στα σκουπίδια της Ιστορίας.
Βιώνοντας ήδη μια εθνική κατάθλιψη φτάσαμε στα όριά μας σαν κοινωνία. Στη δύσκολη αυτή συγκυρία που ζούμε οφείλουμε να διδαχτούμε από τα παθήματά μας και να μην ενδίδουμε στον εύκολο και ανώδυνο καταγγελτικό λόγο, στον λαϊκισμό, στους καιροσκόπους και κυρίως να μην εμπιστευόμαστε κανένα στερεότυπο πολιτικής σκέψης και ηθικής της μεταπολίτευσης. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη από επαρχιακής εμπνεύσεως επιθεωρησιακές σκηνές στο κοινοβούλιο με ψωμιά και γάλατα. Εκτός από κακής αισθητικής έμπνευση να φοράς φόρμα Εκάλης στο βουλευτικό έδρανο και να κραδαίνεις φρατζόλες στο βήμα, αποτελεί έναν ευτελισμό της ζωής μας αυτού του είδους η υπέρ της συνηγορία.
topontiki.gr
