τα συνδικάτα εκεί που θα έπρεπε να Απαιτήσουν, να Διεκδικήσουν και να Χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι, έχουν γίνει τηλεκατευθυνόμενα πιόνια της κυβέρνησης. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι συνδικαλιστές μετά από κάποια χρόνια εντάσσονται σε ένα κόμμα. Έχει σκεφτεί κανείς, πόση δύναμη έχουν στα χέρια τους τα συνδικάτα; Τόση δύναμη που μπορούν ανά πάσα στιγμή να ρίξουν μια κυβέρνηση. Η λύση είναι απλή, απεργία απ' άριστου. Ίσως να ακούγεται σκληρό, αλλά δεν καταλαβαίνω που πρέπει να φτάσουμε για να κηρυχθεί μια τέτοια απεργία. Η μήπως νομίζεται ότι με μία απεργία στο τόσο και μία στάση εργασίας, θα ιδρώσει το αυτί της κυβέρνησης; Αυτά γίνονται για τα μάτια του κόσμου και για την εξοικονόμηση χρημάτων. Αν όμως γίνει μια απ' άριστου απεργία και παραλύσει όλος ο δημόσιος τομέας, τότε οι καρέκλες όλων τους θα τρίζουν για τα καλά. Ίσως επιτέλους ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ...!
Αναγνώστης
