«Ελ. Βενιζέλος» (ΔΑΑ). Τρεις μέρες νωρίτερα, ο γ.γ. Αποκρατικοποιήσεων Γιώργος Χριστοδουλάκης εμφανιζόταν... αισιόδοξος ότι η κυβέρνηση ίσως ανακοίνωνε ακόμη και την περασμένη εβδομάδα τη συμφωνία για την επέκταση της σύμβασης παραχώρησης, αλλά τα πράγματα φαίνεται να μην εξελίσσονται όπως τα είχαν σχεδιάσει στο υπουργείο Οικονομικών.
Ο λόγος είναι ότι, όπως γράψαμε, το τίμημα (για την ανανέωση της σύμβασης παραχώρησης για μία εικοσαετία) έχει μείνει... το μισό απ’ ό,τι υπολογιζόταν. Αυτό το γνώριζε βέβαια ο Χριστοδουλάκης όταν πήρε το μικρόφωνο της ΝΕΤ για να ρίξει το φταίξιμο στην κρίση: «Δεν είναι δυνατόν να πουλήσει κανείς σε τιμές 2008, όταν βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση. Ωστόσο, κάθε στιγμή, με την κίνηση που κάνει το κράτος είναι δυνατόν να αποκομίσει οφέλη. Μελετάμε σε βάθος τι συμβαίνει και μετά κάνουμε την κίνηση πώλησης ή επένδυσης» είπε ο γραμματέας. Γιατί;
Να υπενθυμίσουμε ότι από τα 750-780 εκατ. ευρώ, που φερόταν αρχικά ότι θα λάβει το Δημόσιο από την επέκταση της σύμβασης (ποσό που ακουγόταν τότε ότι είχε και τη σύμφωνη γνώμη της διοίκησης του ΔΑΑ), τώρα φαίνεται πως θα λάβει μόνο 350 εκατ. Το ερώτημα είναι γιατί συμβαίνει αυτό τη στιγμή που η εταιρεία δεν είναι ει-σηγμένη, όπως η ΔΕΗ ή ο ΟΠΑΠ, και συνεπώς δεν βλέπει την κεφαλαιοποίησή της να εξαϋλώνεται λόγω της χρηματιστηριακής και οικονομικής κρίσης.
Αντίθετα, ο ΔΑΑ, που ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1996, έχει σταθερή μετοχική σύνθεση, με βασικούς μετόχους το Ελληνικό Δημόσιο (55%), τη διαχειριστική κοινοπραξία υπό τη Hochtief (40%) και την οικογένεια Κοπελούζου με 5%. Ως γνωστόν, η διαπραγμάτευση για την επέκταση της σύμβασης παραχώρησης γίνεται ενώ η Hochtief έχει ανακοινώσει επίσημα την πρόθεσή της να αποεπενδύσει με πώληση της συμμετοχής της (ήδη υπάρχουν ενδιαφερόμενοι) προς τρίτους.
Εφόσον, λοιπόν, αυτά ισχύουν, διατυπώνονται τα εξής ερωτήματα, που αφορούν τόσο τον επικεφαλής του ταμείου διαχείρισης Δημόσιας Περιουσίας Κ. Μητρόπουλο όσο και τις αρμόδιες δικαστικές αρχές:
♦ Ποιος ζήτησε να χαμηλώσει ένα τίμημα για την παραχώρηση και εκμε- τάλλευση δημόσιας περιουσίας, που υπό τις συνθήκες της αγοράς (εμπορικής και χρηματιστηριακής) δεν είχε τον παραμικρό λόγο να μειωθεί; Και αυτό καθώς ο ΔΑΑ δεν επηρεάζεται από το Χρηματιστήριο, ενώ η επιβατική κίνηση και η εν γένει οικονομική του κατάσταση είναι άριστη.
-Είχε διασφαλιστεί το τίμημα των 750 εκατ. ευρώ, το οποίο από κυβερνητικά χείλη διατυμπανιζόταν ότι είναι επιτεύξιμο; Από ποιους, με ποιους και πότε; Αν ναι, υπήρξε συνεννόηση, και μεταξύ ποίων, ώστε το τίμημα αυτό να μειωθεί από τα εύλογα 750 εκατ. ευρώ στα 350 εκατ. ευρώ;
-Υπήρξε ή όχι τελικά έγγραφο για το ύψος της πρότασης από την πλευρά του ΔΑΑ προς την κυβέρνηση;
-Παρενέβησαν κάποιοι, και ποιοι, ώστε να συζητείται επίσημα πλέον το ποσό των 350 εκατ. με συνέπεια το Δημόσιο να κινδυνεύει να χάσει τα μισά από τα χρήματα που υπολόγιζε ότι θα μπουν στα ταμεία;
-Ο Κ. Μητρόπουλος και το Ταμείο το οποίο διοικεί έχουν κάνει ανεξάρτητη αποτίμηση για την αξία της επέκτασης της σύμβασης παραχώρησης του ΔΑΑ; Αν ναι, σε ποιο τίμημα έχουν καταλήξει;
Και μια ενδιαφέρουσα συμπλήρωση στο τελευταίο ερώτημα: Πότε και με ποια κριτήρια;
