Η τρόικα παρά την κυβερνητική απραξία και μπροστά στον εκβιαστικό κίνδυνο του... Ευρωπαϊκού ντόμινο, πολύ πιθανό να ενδώσει και πάλι στην πολιτική αντίσταση της κυβέρνησης και να συμβιβαστεί με το αντιμεταρρυθμιστικό κίνημα, του οποίου ηγείται η κομματική ψυχή του πασοκ και οι προστατευόμενοι – κάτω από τις φτερούγες της – συνδικαλιστές, διορισμένοι και παντοειδείς κρατικοδίαιτοι υποστηρικτές και διαπλεκόμενοι.
Το μέτωπο της αντιμεταρρύθμισης μοιάζει αραγές και αποφασισμένο να καταναλώνει την οικονομική βοήθεια πρώτα και κύρια για τις «διαιτολογικές» ανάγκες του κράτους και μετά για τις πραγματικές ανάγκες της χώρας που οι πολίτες της έχουν κι αυτοί παγιδευτεί στο νοσηρό παιγνίδι της εξουσίας από φόβο μη χάσουν αυτά που, όμως, ούτως ή άλλως κάποτε θα χάνονταν αφού ποτέ δεν ήταν βάσιμα, στέρεα και αληθινά για να συνέχιζαν να υπάρχουν.
Όταν η συνειδητοποίηση της αυταπάτης από ατομική επώδυνη εμπειρία...
μετασχηματιστεί σε κοινωνικό ρεύμα τότε θα καταλάβουμε ότι μόνον εκείνοι οι Έλληνες που δεν συμμετείχαν στην καθιστική ευδαιμονία των τελευταίων ετών, αλλά αντίθετα αγωνίστηκαν αθόρυβα στο κοινωνικοοικονομικό και πολιτιστικό περιθώριο, για αυτά που σήμερα προβάλλονται σα στόχοι πολιτικής και νοοτροπίας, θα μπορούσαν να είναι αξιόπιστοι συνομιλητές για το παρόν και ικανοί σχεδιαστές για το μέλλον αυτής της χώρας.
Αυτό άλλωστε συνιστά σήμερα το ζητούμενο και ταυτόχρονα την ανατρεπτική ουτοπία. Να ηγηθούν της Ελλάδας τέτοιοι Έλληνες. Μέχρι τότε κάποιοι θα προστάζουν αναξιόπιστους ηγετίσκους «εφαρμόστε… εφαρμόστε… εφαρμόστε», οι αποδέκτες του μηνύματος και η πελατεία τους θα κάνουν δήθεν ότι άκουσαν και ότι προσπαθούν και κάποιοι εξωσυστημικοί και πραγματικά αδύναμοι θα καταστρέφονται χωρίς να φταίνε σε τίποτε και χωρίς καμιά ένδειξη αλληλεγγύης από τους υπόλοιπους.
Παλαιότερα τέτοιους δυσεπίλυτους κοινωνικοοικονομικούς γόρδιους δεσμούς, τους έκοβε η στρατιωτική βία. Αλλά σήμερα οι «στρατηγοί» φορούν πολιτικά και ούτε απαραίτητα κοστούμια. Κάθονται μπροστά σε υπολογιστές και δοκιμάζουν ειδικά προγράμματα και στατιστικά μοντέλα. Αραιά και που θρονιάζονται σαν το Δαρείο, παρακολουθούν και ανανεώνουν τις βάσεις δεδομένων. Στην οθόνη τους οι σημερινοί μας «ηγέτες» αποτελούν έναν άδειο και χωρίς όνομα φάκελο.
Κανείς από αυτούς τους «ηγέτες» δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστος και ικανός διαπραγματευτής για να διεκδικήσει μια πραγματικά – και όχι εικονικά – αξιόλογη θέση για την Ελλάδα σε μια τόσο πολύπλοκη και ανταγωνιστική σύγχρονη παγκόσμια σκακιέρα. Διότι οι πρωταγωνιστές των παγκόσμιων εξελίξεων γνωρίζουν τα πραγματικά τους βιογραφικά, τις πραγματικές τους δυνατότητες και τα πραγματικά τους «πόθεν έσχες». Τους έχουν ήδη κατατάξει, τους κρατούν στο χέρι και τους ελέγχουν.
Η Μέρκελ δεν δήλωσε τυχαία στη συνέντευξή της στη ΝΕΤ «Εκφράζω το σεβασμό μου στους πολλούς ανθρώπους στην Ελλάδα, οι οποίοι χωρίς να έχουν καμία ανάμειξη στο μεγάλο χρέος βρίσκονται τη στιγμή αυτή αντιμέτωποι με πάρα πολύ δύσκολους καιρούς». Ούτε βέβαια το είπε για …τον κ. Πάγκαλο! Το είπε για να στείλει το μήνυμα στους Έλληνες ότι οι διαμορφωτές των εξελίξεων γνωρίζουν με ακτινολογική ακρίβεια τους «ηγέτες» μας.
Αλλά το ζητούμενο είναι αυτοί «οι πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα» να καταλάβουν τους όρους του παιγνιδιού και όχι μόνον οι αναξιοπαθούντες από αυτούς να βιώνουν τις αρνητικές συνέπειες της προσαρμογής στην πραγματικότητα. Να προσπαθήσουν πραγματικά να αλλάξουν σελίδα τόσο στην ηγεσία όσο και στον εαυτό τους. Μα μην δώσουν την ευκαιρία στους ξένους να υποκαταστήσουν τους Έλληνες ηγετίσκους, αλλά αντίθετα, να δώσουν αυτήν την ευκαιρία στους ίδιους, τη χώρα και την Ευρωπαϊκή της θέση.
Με δυο λόγια το θέμα είναι να απαρνηθούμε τον πολιτικό πελάτη που έχουμε μέσα μας και να προχωρήσουμε με στηρίγματα την αξιοκρατία και την αλληλεγγύη…
gnathion.blogspot.com
Το μέτωπο της αντιμεταρρύθμισης μοιάζει αραγές και αποφασισμένο να καταναλώνει την οικονομική βοήθεια πρώτα και κύρια για τις «διαιτολογικές» ανάγκες του κράτους και μετά για τις πραγματικές ανάγκες της χώρας που οι πολίτες της έχουν κι αυτοί παγιδευτεί στο νοσηρό παιγνίδι της εξουσίας από φόβο μη χάσουν αυτά που, όμως, ούτως ή άλλως κάποτε θα χάνονταν αφού ποτέ δεν ήταν βάσιμα, στέρεα και αληθινά για να συνέχιζαν να υπάρχουν.
Όταν η συνειδητοποίηση της αυταπάτης από ατομική επώδυνη εμπειρία...
μετασχηματιστεί σε κοινωνικό ρεύμα τότε θα καταλάβουμε ότι μόνον εκείνοι οι Έλληνες που δεν συμμετείχαν στην καθιστική ευδαιμονία των τελευταίων ετών, αλλά αντίθετα αγωνίστηκαν αθόρυβα στο κοινωνικοοικονομικό και πολιτιστικό περιθώριο, για αυτά που σήμερα προβάλλονται σα στόχοι πολιτικής και νοοτροπίας, θα μπορούσαν να είναι αξιόπιστοι συνομιλητές για το παρόν και ικανοί σχεδιαστές για το μέλλον αυτής της χώρας.
Αυτό άλλωστε συνιστά σήμερα το ζητούμενο και ταυτόχρονα την ανατρεπτική ουτοπία. Να ηγηθούν της Ελλάδας τέτοιοι Έλληνες. Μέχρι τότε κάποιοι θα προστάζουν αναξιόπιστους ηγετίσκους «εφαρμόστε… εφαρμόστε… εφαρμόστε», οι αποδέκτες του μηνύματος και η πελατεία τους θα κάνουν δήθεν ότι άκουσαν και ότι προσπαθούν και κάποιοι εξωσυστημικοί και πραγματικά αδύναμοι θα καταστρέφονται χωρίς να φταίνε σε τίποτε και χωρίς καμιά ένδειξη αλληλεγγύης από τους υπόλοιπους.
Παλαιότερα τέτοιους δυσεπίλυτους κοινωνικοοικονομικούς γόρδιους δεσμούς, τους έκοβε η στρατιωτική βία. Αλλά σήμερα οι «στρατηγοί» φορούν πολιτικά και ούτε απαραίτητα κοστούμια. Κάθονται μπροστά σε υπολογιστές και δοκιμάζουν ειδικά προγράμματα και στατιστικά μοντέλα. Αραιά και που θρονιάζονται σαν το Δαρείο, παρακολουθούν και ανανεώνουν τις βάσεις δεδομένων. Στην οθόνη τους οι σημερινοί μας «ηγέτες» αποτελούν έναν άδειο και χωρίς όνομα φάκελο.
Κανείς από αυτούς τους «ηγέτες» δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστος και ικανός διαπραγματευτής για να διεκδικήσει μια πραγματικά – και όχι εικονικά – αξιόλογη θέση για την Ελλάδα σε μια τόσο πολύπλοκη και ανταγωνιστική σύγχρονη παγκόσμια σκακιέρα. Διότι οι πρωταγωνιστές των παγκόσμιων εξελίξεων γνωρίζουν τα πραγματικά τους βιογραφικά, τις πραγματικές τους δυνατότητες και τα πραγματικά τους «πόθεν έσχες». Τους έχουν ήδη κατατάξει, τους κρατούν στο χέρι και τους ελέγχουν.
Η Μέρκελ δεν δήλωσε τυχαία στη συνέντευξή της στη ΝΕΤ «Εκφράζω το σεβασμό μου στους πολλούς ανθρώπους στην Ελλάδα, οι οποίοι χωρίς να έχουν καμία ανάμειξη στο μεγάλο χρέος βρίσκονται τη στιγμή αυτή αντιμέτωποι με πάρα πολύ δύσκολους καιρούς». Ούτε βέβαια το είπε για …τον κ. Πάγκαλο! Το είπε για να στείλει το μήνυμα στους Έλληνες ότι οι διαμορφωτές των εξελίξεων γνωρίζουν με ακτινολογική ακρίβεια τους «ηγέτες» μας.
Αλλά το ζητούμενο είναι αυτοί «οι πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα» να καταλάβουν τους όρους του παιγνιδιού και όχι μόνον οι αναξιοπαθούντες από αυτούς να βιώνουν τις αρνητικές συνέπειες της προσαρμογής στην πραγματικότητα. Να προσπαθήσουν πραγματικά να αλλάξουν σελίδα τόσο στην ηγεσία όσο και στον εαυτό τους. Μα μην δώσουν την ευκαιρία στους ξένους να υποκαταστήσουν τους Έλληνες ηγετίσκους, αλλά αντίθετα, να δώσουν αυτήν την ευκαιρία στους ίδιους, τη χώρα και την Ευρωπαϊκή της θέση.
Με δυο λόγια το θέμα είναι να απαρνηθούμε τον πολιτικό πελάτη που έχουμε μέσα μας και να προχωρήσουμε με στηρίγματα την αξιοκρατία και την αλληλεγγύη…
