Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε μελλοντικά να οδηγήσει σε νέες θεραπείες διαφόρων ασθενειών, όπως το Πάρκινσον και ο διαβήτης, αν και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, χρειάζονται ακόμα νέες βελτιώσεις, μέχρι η τεχνική να έχει πρακτική αξία για τους ασθενείς.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ντίτερ Έγκλι του Εργαστηρίου του Ιδρύματος Βλαστικών Κυττάρων της Νέας Υόρκης, πήραν γενετικό υλικό από δερματικά κύτταρα ενός ενηλίκου και το μετέφεραν σε ωάρια από νεαρές υγιείς και γόνιμες γυναίκες.
Αυτό το ωάριο αναπρογραμματίστηκε και δημιούργησε ένα έμβρυο στο πρώιμο στάδιο της βλαστοκύστης (την πέμπτη ημέρα, όταν περιέχει έως 100 κύτταρα), από όπου ελήφθησαν τα βλαστοκύτταρα, τα οποία έχουν τη δυνατότητα στη συνέχεια να μετατραπούν σε άλλα είδη κυττάρων, όπως καρδιάς, νεύρων, οστών, ήπατος κ.ά..
Η τεχνική ονομάζεται «μεταφορά πυρήνα σωματικών κυττάρων» και είναι πολλά υποσχόμενη για την ιατρική, ενώ αποτελεί εξέλιξη της μεθόδου με την οποία κλωνοποιήθηκε από ενήλικο κύτταρο, το 1996, το πρώτο θηλαστικό, το διάσημο πρόβατο «Ντόλι».
Το πλεονέκτημα της μεθόδου είναι ότι χρησιμοποιεί κύτταρα του ίδιου του ασθενούς και έτσι θεωρείται πιθανότερο ότι τα νέα εξειδικευμένα κύτταρα που θα προκύψουν από τα βλαστικά, με στόχο να αντικαταστήσουν κάποια κατεστραμμένα (π.χ. της καρδιάς έπειτα από έμφραγμα ή αυτά που δεν παράγουν πια ινσουλίνη λόγω διαβήτη), δεν θα απορριφθούν από τον ανθρώπινο οργανισμό.
Όμως, τα βλαστικά κύτταρα περιείχαν όχι μόνο δύο ομάδες χρωμοσωμάτων (και άρα γονίδια) από τον αρχικό ενήλικα, αλλά και μία τρίτη ομάδα χρωμοσωμάτων από τη δότρια του ωαρίου, άρα τα έμβρυα και τα βλαστικά κύτταρά τους δεν ήταν πραγματικοί κλώνοι.
Έτσι, όπως είπε ο Έγκλι, προς το παρόν η τεχνική δεν είναι ακόμα έτοιμη για θεραπευτική χρήση, καθώς οι παραγόμενες γραμμές βλαστοκυττάρων, επειδή περιέχουν τρεις ομάδες χρωμοσωμάτων, δεν είναι συμβατές με τους ιστούς του δότη-ασθενούς.
Για αυτό, στο μέλλον οι επιστήμονες θα πρέπει να παράγουν εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα που να περιέχουν DNA μόνο του δότη, απορρίπτοντας τα χρωμοσώματα του ωαρίου και κρατώντας μόνο τις δύο ομάδες χρωμοσωμάτων του αρχικού σωματικού (π.χ. δερματικού) κυττάρου, που προέρχεται από τον ασθενή.
Το νέο επίτευγμα, παράλληλα, αναζωπυρώνει τις αντιδράσεις όσων αντιτίθενται στην κλωνοποίηση και στη χρησιμοποίηση εμβρυϊκών βλαστοκυττάρων, για ηθικούς, κοινωνικούς και ιατρικούς λόγους.
