Η αιτία που προκαλεί την ουλίτιδα είναι η οδοντική πλάκα. Πρόκειται για μια αόρατη μεμβράνη που καλύπτει τα δόντια και αποτελείται από δισεκατομμύρια μικρόβια. Μετά από κάθε σωστό πλύσιμο των δοντιών, η οδοντική πλάκα καταστρέφεται αλλά μέσα σε λίγα λεπτά αρχίζει να σχηματίζεται ξανά. Όμως, τα καινούρια αυτά μικρόβια δεν μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή πριν περάσουν 1-2 ημέρες.
Έτσι η ουλίτιδα εμφανίζεται όταν το καθημερινό πλύσιμο των δοντιών δεν γίνεται με σωστό τρόπο, με αποτέλεσμα ορισμένα μικρόβια να παραμένουν στη θέση τους, και να ωριμάζουν.
Προδιαθεσικοί παράγοντες
Οι κυριότεροι παράγοντες που προδιαθέτουν στην εμφάνιση ουλίτιδας είναι εκείνες οι καταστάσεις που ευνοούν την συγκράτηση μικροβίων στα δόντια π.χ. τερηδόνες, παλιές θήκες ή γέφυρες με κακή εφαρμογή, δόντια στραβά σε συνωστισμό, κ.λπ. Άλλοι παράγοντες είναι: κληρονομικότητα, εγκυμοσύνη, ορμονικές διαταραχές, κάπνισμα, διαβήτης, stress κ.λπ.
Συμπτώματα
Η ουλίτιδα συνήθως εξελίσσεται αθόρυβα. Το κύριο σύμπτωμα που συχνά εκδηλώνεται είναι η αιμορραγία των ούλων κατά τη διάρκεια του βουρτσίσματος.
Θεραπεία
Η θεραπεία της ουλίτιδας είναι απλή και απαιτεί 1-3 επισκέψεις. Σε πρώτη φάση γίνεται αφαίρεση της πέτρας και στίλβωση των δοντιών. Στις επόμενες επισκέψεις γίνεται υπο-ουλική απόξεση, προκειμένου να καταπολεμηθεί η φλεγμονή. Η διαδικασία είναι ανώδυνη και γίνεται συνήθως με τοπική αναισθησία.
Η ουλίτιδα θεραπεύεται πλήρως χωρίς να αφήνει ίχνη από το πέρασμά της. Όμως, απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της θεραπείας είναι η συνεργασία του ασθενή και η πιστή τήρηση των οδηγιών που θα του δοθούν σχετικά με την καθημερινή περιποίηση των δοντιών και τη σωστή χρήση της οδοντόβουρτσας και του οδοντικού νήματος.
Επιπλοκές της ουλίτιδας
Εάν η ουλίτιδα παραμείνει χωρίς θεραπεία, υπάρχει ο κίνδυνος η φλεγμονή να προχωρήσει βαθύτερα και να επηρεάσει το κόκαλο των γνάθων. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται περιοδοντίτιδα και είναι πολύ σοβαρή, καθώς προκαλεί τελικά και την πτώση των δοντιών.
Η μετάπτωση της ουλίτιδας σε περιοδοντίτιδα συνήθως δεν γίνεται αντιληπτή από τον ίδιο τον ασθενή παρά μόνο σε πολύ προχωρημένο στάδιο, όταν τα δόντια αρχίσουν να κουνιούνται.
