συγκεντρώθηκανε οι άρχοντες κρυφά
για να σκεφτούν πώς θα γλυτώσουνε τη χώρα
από του χρέους τον αιώνιο βραχνά.
Το συζητάγανε ημέρες και ημέρες
μα δυστυχώς δεν καταλήξαν πουθενά
και είχαν όλοι συνειδητοποιήσει
ότι κομπλάρισε η συνέλευση γερά.
Τότε πετάγεται ο Τζέφρυ και τους λέει
βρήκα τη λύση του προβληματος παιδιά
θα περικόψουμε τα δώρα και τα μπόνους
να συγκεντρώσουμε παράδες με ουρά.
Κι αν δεν χορτάσουμε με τούτα τα ψυχιά
θα προχωρήσουμε πολύ πιο δραστικά
θα καταργήσουμε τις θέσεις εργασίας
να μην πληρώνουμε δεκάρα πουθενά.
Κι όλοι φώναξαν μπράβο αυτό είναι,συμφωνούμε
και πέρασε η πρόταση του παμψηφεί
μα ένας γέρος υπουργός γυρίζει
και θέτει την εξής ερώτηση:
Άμα μου λύσετε αυτή την απορία
τότε δεν θα `χω αντίρρηση καμιά
ποιός απο σας τολμάει,τον κόσμο να ζυγώσει
όταν του πάρεις, τα μισά λεφτά;
Σ`αυτή τη κρίσιμη στιγμή στην ομιλία
η πρόταση του Τζέφρυ πέφτει καθοριστικά:
θα συγκεντρώσουμε τους αγανακτισμένους
και θα τους ρίξουμε χιλιάδες χημικά
Παρ' ότι απόρησαν με τούτη τη <<σοφία>>
ενέκριναν όλα τα μέτρα τελικά,
μα όταν κάνανε στο τέλος τα ταμεία
τους λείπαν, περισσότερα λεφτά
Και από τότε έχουν περάσει δυο χρόνια
κι ο τοκογλύφος συνεχίζει να μας κυνηγά
που πάει να πει ότι δεν ήτανε το χρέος
αλλά οι αλλαγές, στα εργασιακά.
Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες
τότε και μόνο όταν είναι εφικτές
μα όταν πέτας στα σύννεφα ονειροπόλα
κάλλιο να στρίβεις και κουβέντα να μη λές.
Το ως άνω πόνημα δανείστηκε ορισμένους στίχους από το τραγούδι <<Η συνέλευση των ποντικών>>(που αποτελεσε και πηγη εμπνευσης) των αδελφών Κατσιμίχα, στους οποίους προτείνουμε την επανεκτέλεση με τους πιο πανω στιχους, στην υπάρχουσα μουσική επένδυση...
Αναγνώστης
