Σ΄ένα γραφικό χωριό της Κρήτης, στο Πισκοπιανό Χερσονήσου, στην καρδιά της τουριστικής Ελλάδας, το Αγροτικό Μουσείο Μενέλαου Παρλαμά, είναι μια όαση στην πολιτιστική ερημία που επιβάλει ο μαζικός τουρισμός. Σκαρφαλωμένο στη πλαγιά του βουνού, στο τέλος του αμφιθεατρικά κτισμένου παραδοσιακού χωριού, από λαξευτή πέτρα και ξύλο, άνοιξε πριν από λίγες ημέρες την ‘αγκαλιά’ του και έδειξε τους θησαυρούς του στους δεκάδες επισκέπτες του.
Στεγασμένο στο παλαιό ελαιοτριβείο, τη «φάμπρικα» όπως το έλεγαν οι παλαιότεροι, εκτίθενται τα σύνεργα εκείνα που χρησίμευαν για την πολτοποίηση του ευλογημένου καρπού της ελιάς. Το Μουσείο είναι αφιερωμένο στα παραδοσιακά επαγγέλματα, ενώ μια νέα πτέρυγα του αφιερώθηκε στη θαυμαστή τέχνη της κρητικής υφαντικής, με αντιπροσωπευτικά δείγματα υφαντών όλων των περιοχών της Κρήτης από τα τέλη του 19ου έως τα μέσα του 20ού αιώνα. Μια γυναίκα η Θεανώ Μεταξά, κατείχε αυτό το θησαυρό που αποφάσισε να τον προσφέρει σε κοινή θέα στο Αγροτικό Μουσείο.
Γεωμετρικά σχέδια, μοτίβα με συμβολικό χαρακτήρα, αποτύπωση φυτών , ζώων και ανθρώπων, μορφές από λατρευτικές παραστάσεις , όλα παρουσιάζονται επεξεργασμένα σε πρώτες ύλες με εργαλεία υφαντικής και τεχνικές που είναι αντιπροσωπευτικές των Κρητικών υφαντών.
Ο επισκέπτης από την αυλή του Μουσείου, μπαίνει σ΄έναν άλλο κόσμο. Βλέπει τα εργαλεία και την αναβίωση των εξωτερικών εργασιών των κατοίκων της περιοχής, όπως για παράδειγμα ένα ολόκληρο ρακοκάζανο, ο πετρόκτιστος φούρνος και εργαλεία για την προετοιμασία της γης αλλά και της επεξεργασία των καρπών. Λουλούδια , φυτά και βότανα της Κρήτης, είναι φυτεμένα μέσα σε κεραμικά που προέρχονται και αυτά από τα τοπικά εργαστήρια, ανθίζουν και μοσχοβολούν , δίδοντας μια εικόνα της σημαντικής κρητικής χλωρίδας.
Από τις βεράντες του Μουσείου, απλώνεται το Κρητικό πέλαγος, μια θάλασσα που αν είχε γλώσσα θα περιέγραφε τους ανθρώπους αιώνων που μεγαλούργησαν στον τόπο, που έζησαν ως πολίτες αυτοκρατοριών, που χάθηκαν μέσα στο χρόνο, αφήνοντας όμως παντού ανάγλυφα τα σημάδια τους. Στον χώρο υποδοχής παρουσιάζεται ένα τυπικό λαϊκό αγροτόσπιτο. Στην κύρια αίθουσα της φάμπρικας βρίσκονται οι προβιομηχανικοί χώροι εργασίας, του μαραγκού, του σιδερά , του βαρελά αλλά και του φαμπρικάρη.
Το Μουσείο υποστηρίζεται από πλούσιο ψηφιακό υλικό, οθόνες αφής επιτοίχιες προβολές βίντεο, εποπτικό υλικό κλπ. έτσι ώστε ο επισκέπτης να έχει πλήρη εικόνα της ζωής των ανθρώπων πριν από δεκάδες χρόνια.
