Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Η κυβέρνηση σφετερίστηκε τη λαϊκή κυριαρχία, εξαπατώντας μας προεκλογικά, υπέρ των διεθνών τοκογλύφων-κατακτητών.
Ακολούθησαν αλλεπάλληλες συνταγματικές παραβιάσεις με αφετηρία την πρωθυπουργική παραδοχή «...αφαιρέθηκε ένα κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας», που επιβεβαιώθηκε πρόσφατα και από τον επικυρίαρχο υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε («...κράτη που λαμβάνουν βοήθεια πρέπει σε αντάλλαγμα να παραχωρούν μέρος της κυριαρχίας τους στην Ε.Ε.»). Σ' αυτό συνέβαλλαν Ν.Δ.-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ με νόμους όπως μνημόνια/μεσοπρόθεσμο, «έκτακτες» εισφορές/τέλη, εργασιακή εφεδρεία, νόμος-πλαίσιο ΑΕΙ και ων ουκ έσται τέλος.
Ομως όταν το Σύνταγμα παραβιάζεται, η τήρησή του «επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία». Προβλέπει δε τη δίωξη του «σφετερισμού, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή...».
Εντούτοις, ανεχόμαστε τη συνταγματική εκτροπή τηρώντας μοιρολατρικά την κυβερνητική «νομιμότητα». Οχι μόνο εκ της ασκούμενης μιντιακής/αστυνομικής τρομοκρατίας, αλλά και διότι το διαιωνιζόμενο σύστημα εξουσίας εκφύλισε τις έννοιες «νομιμότητα», «έθνος», «πατριωτισμός».
Εγκλωβίζοντάς μας σε ένα συνταγματικό καθεστώς που υπερθεματίζει το ατομικό συμφέρον έναντι του κοινωνικο-εθνικού, το σύστημα απέκλεισε την ανάπτυξη ενός λαϊκού εθνικού πολιτισμού, κάνοντάς μας πατριώτες... της πάρτης μας. Σήμερα, μάλιστα, μας μετάλλαξε σε αλληλοσπαρασσόμενους κοινωνικούς ρατσιστές και δωσίλογους συνεργούς του· σε χαιρέκακους χειροκροτητές εξοντωτικών μέτρων, ληφθέντων κατ' εντολή ξένων επικυριάρχων, εναντίον άλλων «λιγότερο χρήσιμων» επαγγελματικών ομάδων.
Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα εκφυλισμένης νομιμοφροσύνης και πατριωτισμού αποτέλεσε η πρόσφατη αντιπαράθεση μερίδας καθηγητών με φοιτητές αντίθετους στο νόμο για τα ΑΕΙ. Οι καθηγητές διορίζονται ομνύοντες «...πίστη εις την Πατρίδα, υπακοή εις το Σύνταγμα...», κι επομένως στη συνταγματική νομιμότητα. Ο δε νόμος είναι αντισυνταγματικός διότι «τουλάχιστον 23 επιμέρους διατάξεις ή και δέσμες ολόκληρες διατάξεών του παραβιάζουν εμφανώς το άρθρο 16 του ισχύοντος Συντάγματος [...], ώστε να μπορεί να γίνει λόγος για αναίρεση της λειτουργίας των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ως πλήρως αυτοδιοικούμενων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, για έμμεση κατάργηση της ιδιότητας των καθηγητών τους ως δημοσίων λειτουργών και για καίριο πλήγμα σε βάρος της ακαδημαϊκής ελευθερίας». Επιπλέον, ο νόμος καταργεί τη σφαιρική μόρφωση των φοιτητών, αχρηστεύοντας έτσι τα ΑΕΙ και αποκλείοντας από αυτά τα παιδιά των οικονομικά χαμηλότερων στρωμάτων.
Κατόπιν τούτων, οι καθηγητές θα όφειλαν σύσσωμοι να συνταχθούν με τους φοιτητές στην ανατροπή του νόμου «με κάθε μέσο», και όχι μόνο με βολικά χρονοβόρες προσφυγές στο πολιτικά ελεγχόμενο ΣτΕ. Εντούτοις, σε πολλούς υπερίσχυσε η κυβερνητική νομιμότητα του «ανοικτού πανεπιστήμιου»· για να απολαμβάνουν το μικρόκοσμο του γραφείου/εργαστηρίου/ιατρείου τους, «παραμορφώνοντας» τους φοιτητές· κι ας υποδουλώνεται το έθνος εν μέσω αντισυνταγματικών ναρκών.
Τα διεθνοποιημένα οικονομικο-πολιτικά συμφέροντα πέτυχαν να μετατρέψουν τους διανοούμενους, γενικότερα, σε νομιμόφρονες κότες, που αποψιλώνουν τα κατάλοιπα του ελευθεραγορίτικου έστω πατριωτισμού, που παλαιότερα ενίσχυαν ώστε να λειτουργούν ως ντόπιες ελίτ. Πράγμα εύκολο, αφού εκχώρησαν την εθνικιστική καπήλευσή του σε εκκλησία και ΛΑΟ(Σ)πλάνους αρχαιο-χριστέμπορους.
Πατριωτισμός, έθνος, μεσοαστικές τάξεις και κρατικές δομές (δημόσια διοίκηση, ΑΕΙ, κ.λπ.) είναι άχρηστα σε μια, κατά τον πρωθυπουργό, αναγκαία «παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση», καθότι οι εγχώριες αστικές ελίτ έχουν διεθνοποιήσει επιχειρηματικές δραστηριότητες και εκπατρίσει περιουσίες. Ετσι, η σταδιακή κατάργηση του έθνους για χώρες-δορυφόρους περιλαμβάνει το γκρέμισμα μέσης αστικής τάξης και δημόσιου τομέα, και τη διεθνοποίηση των εθνικών Συνταγμάτων.
Η διεθνής κρίση αξιοποιείται στη μετατροπή των χωρών σε χώρους μπίζνας μέσω της ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Επιλέγοντάς την, οι κλεπτοκράτες διαπραγματεύονται το βαθμό υποδούλωσης, ξεπουλήματος και γυψώματος της Ελλάδας. Αντιθέτως, τρέμουν την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία επειδή τους ανατρέπει και είναι πατριωτική υπό προϋποθέσεις (διαγραφή χρέους, κοινωνικοποίηση τραπεζών, έξοδος από Ε.Ε.). Εξάλλου, είναι διαχειρίσιμη σύμφωνα με μελέτη του ΔΝΤ.
Κι ενώ η χώρα φλέγεται, η κοινοβουλευτική αριστερά αψιμαχεί με εκλογοκελευστικές αναποτελεσματικές κινητοποιήσεις για ...(ευρω)λύσεις, ζητιανεύοντας ψήφο από πολίτες εθισμένους να σκέπτονται μικροσυμφεροντολογικά και υπό καθεστώς «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και «ο θάνατός σου η ζωή μου». Αντίθετα θα όφειλε, σήμερα κατ' εξοχήν, να δράσει ενωτικά, γνήσια πατριωτικά, ανατρεπτικά, και καταλυτικά υπέρ μιας απελευθερωτικής χρεοκοπίας, αποχωρώντας-καταγγέλλοντας-απονομιμοποιώντας το κοινοβούλιο της κατοχής. Εχει τα σοσιαλιστικά κότσια να το κάνει, ή είναι... κοινοβολεμένη;
enet
