Δεν μου αρέσουν οι εθνικές επέτειοι. Και δεν μου αρέσουν γιατί έχουν μια γραφική και επί της ουσίας πατριδοκάπηλη λογική. Όμως, αυτές οι μέρες είναι διαφορετικές.
Κι έτσι είπα να το «γιορτάσουμε» (ξανά)βλέποντας αυτό το απόσπασμα από το αφιέρωμα της εξαιρετικής εκπομπής «Μηχανή του Χρόνου», των συναδέλφων Χρίστου Βασιλόπουλου και Δημήτρη Πετρόπουλου, στην ιστορία του κατοχικού δανείου.
Την ιστορία του δανείου που η υπόδουλη Ελλάδα υποχρεώθηκε να δώσει στον Γερμανό κατακτητή, δάνειο που ποτέ δεν ξεπληρώθηκε. Δάνειο που δεν διεκδίκησε κανείς από εκείνους που θα έπρεπε.
Ξέρω, μπορεί να πείτε τι σημασία έχει τώρα πια… Δεν είναι, όμως, έτσι. Γιατί μπορεί η συγγραφή της ιστορίας να είναι, ίσως, το πιο σημαντικό λάφυρο του νικητή. Και μπορεί οι νικητές στις περισσότερες των περιπτώσεων στη χώρα μας, να απέκτησαν την επομένη, επιλεκτική μνήμη… Όμως, κι εμείς μη αντιστεκόμενοι στην αμνησία και την αμνηστία, συμμετέχουμε στη δημιουργία ενός υποτελούς και ευτελούς εθνικού DNA.
http://topontiki.gr/
