Το σπίτι μας, το μαγαζί μας ή η αποθήκη μας. Σωστά σκεπτόμενοι θέλουμε να την προστατέψουμε αλλά και να της δώσουμε μεγαλύτερη αξία. Φυσικά η υγρασία στο κτίριο, οι σκασμένοι σοβάδες και οι κατεστραμμένες βαφές δεν συμβάλλουν σε αυτό. Έτσι οδηγούμαστε στις μεθόδους αντιμετώπισης της υγρασίας…
Όταν η υγρασία προέρχεται από το έδαφος το πρόβλημα περιπλέκεται ακόμη περισσότερο. Το να πετάξει κανείς άσκοπα τα χρήματά του προσπαθώντας να αντιμετωπίσει την υγρασία είναι συχνό φαινόμενο. Υπάρχουν λοιπόν κάποιες ενέργειες τις οποίες πρέπει ο ιδιοκτήτης ενός κτιρίου να αποφύγει.
Αντιμετώπιση της υγρασίας με «κόψιμο» του τοίχου. Αποτελεί απαρχαιωμένη μέθοδο, η οποία χρησιμοποιείται ακόμη ως έσχατη λύση, παρόλη την επικινδυνότητά της για την στατική του κτιρίου. Είναι εν μέρη αποτελεσματική καθώς δημιουργεί ένα φυσικό φράγμα στην άνοδο της υγρασίας στον τοίχο, όμως το κόστος είναι τεράστιο τόσο οικονομικά όσο και σε ευστάθεια στην περίπτωση σεισμού.
Αντιμετώπιση της υγρασίας με ενέσεις χημικών. Είναι σίγουρα πιο πρόσφατη τεχνοτροπία, αρκετά φθηνότερη από την πρώτη, όμως με αρκετά προβλήματα. Πρόκειται για χημικές ουσίες (ρητίνες) οι οποίες εκχύνονται ενέσιμα στον τοίχο με σκοπό να μπλοκάρουν τις διόδους από τις οποίες ανεβαίνει το νερό Αρχικά τα καταφέρνουν όμως το πρόβλημα είναι πως πρόκειται για επιβλαβής για την υγεία και το περιβάλλον ουσίες οι οποίες επιπλέον φθείρονται με την πάροδο του χρόνου και χρειάζονται ανανέωση.
Αντιμετώπιση της υγρασίας με μόνωση. Η μόνωση στην περίπτωση που η υγρασία προέρχεται από το έδαφος δεν μπορεί να βοηθήσει σε τίποτα μια υπάρχουσα κατασκευή. Όσο και αν θωρακίσουμε το κτίριο από την πλάγια διείσδυση του νερού, η υγρασία που προέρχεται από το έδαφος θα εξακολουθήσει να δημιουργεί πρόβλημα.
Αντιμετώπιση της υγρασίας με «ξήλωμα» του σοβά. Το να ξηλώσουμε τον κατεστραμμένο-σκασμένο σοβά, αφήνοντας τον τοίχο να αναπνεύσει και στη συνέχεια να αντικαταστήσουμε με νέο σοβά αποτελεί ένα ακόμη λάθος που συνεπάγεται σπατάλη χρημάτων και χρόνου. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, που εξαρτάται από την ισχύ του φαινομένου στο κτίριο ο σοβάς θα ξανασκάσει εξ αιτίας των αλάτων τα οποία παρασύρονται με την άνοδο της υγρασίας. Με άλλα λόγια η υγρασία του εδάφους δεν φεύγει και το μόνο που καταφέρνουμε να κάνουμε είναι να βελτιώσουμε την όψη του κτιρίου για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Αντιμετώπιση της υγρασίας με επένδυση πέτρας στον τοίχο. Ίσως το πιο συχνό λάθος που γίνεται από τους ιδιοκτήτες σπιτιών. Με απλή ανάλυση αυτό που συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση είναι το εξής: Για την τοποθέτηση της πέτρας στον τοίχο χρησιμοποιείται λάσπη με μεγάλη περιεκτικότητα σε τσιμέντο. Το τσιμέντο αυτό κάνει τον σοβά ιδιαίτερα αλκαλικό σε αντίθεση με τον τοίχο ο οποίος είναι σχετικά ουδέτερος. Η αύξηση της διαφοράς του pH μεταξύ τοίχου και σοβά δημιουργεί ένα ηλεκτρικό δυναμικό πάνω στον τοίχο, δηλαδή ένα ελάχιστο ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο είναι αρκετό για να ανεβάσει την υγρασία ακόμη πιο ψηλά και να επιδεινώσει το πρόβλημα.
Σαν συμπέρασμα θα μπορούσαμε να πούμε πως και στην περίπτωση της υγρασίας στα κτίρια, η καλύτερη λύση είναι η πρόληψη, σε μια καινούρια κατασκευή. Όταν πρόκειται όμως για ένα υφιστάμενο κτίριο θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην επιλογή μας. Θα πρέπει να απευθυνθούμε σε ανθρώπους με τεχνογνωσία και εμπειρία στο αντικείμενο έτσι ώστε να αποφύγουμε άσκοπες σπατάλες χρημάτων και να βγούμε κερδισμένοι μακροπρόθεσμα.
http://aquapol-hellas.blogspot.com
