Δεν μας ενδιαφέρει να πάμε μπροστά. (αφορά: Προς όλους όσους τα έβαζαν με τους δημόσιους...) Νοιαζόμαστε μόνο να καταστραφούν οι γύρω μας. Όσο λιγότερα πέρνεις τόσο ευχαρστημένοι θα είναι οι γύρω σου και θα λένε και απο μέσα και από έξω σου "καλά να πάθεις και να σου κόψουν κι άλλα". Δεν τους απασχολεί εάν δεν μπορείς να επιβιώσεις. Δεν τους νοιάζει εάν 3-4 διδακτικές ώρες εσένα σε κάνουν ράκος σωματικά και ψυχικά. Για τους άλλους θα είσαι πάντα στόχος. Μπορεί στις συνελέυσεις των γονέων να εμφανίζονται και να δείχνουν ενδιαφέρον ελάχιστοι, μπορεί στα σπίτια μας να δυσκολευόμαστε να τα βγαλουμε πέρα με 2 παιδιά, και να τα παρατάμε με τις ώρες στην τηλεόραση και στον Η/Υ για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, εσύ όμως θα έισαι πάντα ο τεμπέλης εκπαιδευτικός - γιατί έτσι μας βολέυει να λέμε - θα φταίς πάντα εσυ για το χαμηλό επίπεδο των παιδιών μας - γιατί πάλι ετσι μας βολέυει να λέμε - και βέβαια δεν έχεις το δικάιωμα να λές ότι κουράζεσαι με 25 και 30 παιδιά μέσα στην τάξη. Κανείς δεν θέλει να κάνει την δουλειά σου. Το μόνο που θέλουν είναι την καταστροφή στις διακοπές σου! Την δουλειά σου όμως δεν την θέλει κανείς. Ποιος άλλωστε νοιάζεται εαν εσύ κάθεσαι κάθε απόγευμα 3-4 ώρες στο σπίτι σου διορθώνοντας γραπτά και κάνοντας σχέδια μαθήματος? Κανένας, γιατί δεν σε βλέπουν. Όταν όμως πηγαίνεις περίπατο με τα παιδια - λες κι εσυ το ζήτησες - όσοι σε βλέπουν πάλι τεμπέλη θα σε πουν. Όταν όμως καιγεται το σπίτι του γείτονα παίρνει σειρά και το δικό μας. Η παιδεία είναι το πιο σημαντικό πράγμα για την ανάπτυξη μιάς χώρας , γι'αυτό και είναι το πρώτο πράγμα που χτυπάνε όταν θέλουν να την κατεδαφίσουν.
Αναγνώστρια
