Εδώ και πολλά χρόνια, πολύ πριν ενσκήψει η κρίση και νομιμοποιήσει τα Kinky εργοδοτικά απωθημένα, η πλειοψηφία των ιδιωτικών εκπαιδευτικών (υπήρχαν ευτυχώς ανέκαθεν και ολίγες λαμπρές εξαιρέσεις) βίωνε ένα ιδιότυπο εργασιακό καθεστώς.
Σκληρός ανταγωνισμός αμερικανικού τύπου, παρακολούθηση της παιδαγωγικής avant –garde περισσότερο για λόγους εντυπωσιασμού και λιγότερο για λόγους ουσίας, επαναλαμβανόμενα βαριά πακέτα για άμεση διόρθωση στο σπίτι, συμμετοχή σε εκδηλώσεις, εκτεταμένη και επιβεβλημένη χρήση νέων εποπτικών μέσων, παρουσιάσεις… παρουσία τρίτων, γκλαμουράτοι προτζέκτορες, εξωωραριακές υποχρεώσεις, ευπρεπής εμφάνιση, υποχρεωτικό χαμόγελο προς τους κατόχους της μοναδικής αλήθειας προϊσταμένους και γονείς- πελάτες, ανοχή στην καζούρα των κακομαθημένων γόνων, παραποίηση βαθμολογιών επ’ αγαθώ της περαιτέρω σταδιοδρομίας τους κλπ… καθιστούσαν ανέκαθεν το έργο τους εξαιρετικά απαιτητικό. Και πώς να μην;;;… Από τη στιγμή που περνάει κανείς το κατώφλι μιας επιχείρησης (σε εποχές μάλιστα υψηλής εκπαιδευτικής ανεργίας και ημιεργασίας) γνωρίζει ότι οφείλει να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις και να πει κι «ευχαριστώ»…
Λόγω της ιδιαιτερότητας του περιεχομένου των υπηρεσιών τους σε σύγκριση με τους εκπαιδευτικούς του Δημοσίου (όχι πως δεν πλεονάζουν και στο Δημόσιο οι δάσκαλοι και οι καθηγητές που δίνουν -εθελοντικά μάλιστα και χωρίς να ελέγχονται από κανέναν- την ψυχή τους στις επερχόμενες γενιές) αντιμετώπισαν με ανακούφιση το γεγονός πως οι μειώσεις στις αποδοχές δεν τους άγγιξαν. Πλην όμως, πολύ σύντομα αποδείχτηκε ότι αυτή η ασυλία ήταν τελείως προσωρινή και επιφανειακή. Καθώς η δύναμη και η ατιμωρησία των σχολαρχών βαίνει αυξανόμενη (ως γνωστόν… το καθεστώς αγαπάει τα ανώτερα διαζώματα της ιδιωτικής εκπαίδευσης) τα κεκτημένα των υπαλλήλων εκπαιδευτικών άρχισαν να υποσκάπτονται με τον πιο ύπουλο τρόπο. Το τελευταίο διάστημα, στο περιθώριο της γενικής κοινωνική αναταραχής, καταγράφτηκαν ήδη τα πρώτα κρούσματα παράνομων μισθολογικών περικοπών, σε πείσμα των περί του αντιθέτου γνωμοδοτήσεων, τόσο της Νομικής Υπηρεσίας της ΓΣΕΕ, όσο και του γραφείου του Νομικού Συμβούλου του ΥΠΔΒΜΘ που προκάλεσε μάλιστα και την επίσημη απάντηση του ΥΠΔΒΜΘ Φ4/101/22258/Δ5/22-2-2011 με την υπογραφή του Γ.Γ. Β. Κουλαϊδή στην ούγια. Ενώ δηλαδή το Υπουργείο τηρεί ακόμα τα προσχήματα, οι ιδιοκτήτες χαράσσουν τη δική τους πορεία, επιβάλλουν καταστάσεις διά της τρομοκρατίας και δημιουργούν «προηγούμενα»… Το προπερασμένο Σάββατο μάλιστα, στις 12-11-2011, όπως καταγγέλλει η Ο.Ι.Ε.Λ.Ε. συγκάλεσαν συνέλευση και αποφάσισαν να «εντάξουν» αυθαίρετα και παράνομα και τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς στο ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο που αφορά μόνο το Δημόσιο Τομέα (ν. 4024/2011, άρθρο 4 «κεφάλαιο Δεύτερο: Σύστημα Βαθμολογικών Προαγωγών και Μισθολογικής Εξέλιξης των Υπαλλήλων του Κράτους, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α’ και Β’ Βαθμού και άλλων φορέων του Δημοσίου Τομέα»). Στην ιστοσελίδα τους, μάλιστα, δημοσιεύουν και φόρμα υπολογισμού των νέων αποδοχών των ιδιωτικών εκπαιδευτικών (που δεν είναι άλλες από αυτές του νέου μισθολογίου του Δημοσίου)!
Οι Ιδιοκτήτες παρανομούν χωρίς να φοβούνται… καθότι αποτελούν κράτος εν κράτει… Δεν υφίσταται αντίπαλο δέος… Ούτε θα λογοδοτήσουν ούτε θα τους ελέγξει κανείς. Το πιο πιθανό μάλιστα είναι να χειροκροτηθούν off the record, επειδή ευθυγραμμίζονται με τα ζητούμενα της νέας εποχής, της νέας ανθρωποφάγας πιάτσας… Αμφιβάλλει κανείς;
http://topontiki.gr/
