Είναι θεσμός άμεσης δημοκρατίας που λειτουργεί παράλληλα με το αντιπροσωπευτικό σύστημα.
Το εξαγγελθέν από τον Πρωθυπουργό δημοψήφισμα του άρθρου 44 παρ. 2 του Συντάγματος -είτε με τη μορφή του "κρίσι...μου εθνικού θέματος", που απαιτεί απόλυτη πλειοψηφία είτε με τη μορφή του ψηφισμένου νομοσχεδίου που απαιτεί 180 ψήφους της Βουλής, προκειμένου να ληφθεί η σχετική απόφαση για την πραγματοποίησή του- αποτελεί μια δημοκρατική και σύμφωνη με το Σύνταγμα πολιτική διέξοδο στο κρίσιμο ζήτημα της στάσης του εκλογικού σώματος απέναντι στον πρόσφατο δανεισμό μας από το Δ.Ν.Τ. και την Ε.Κ.Τ., την παραμονή μας στην ευροζώνη κλπ.
Η ανάγκη του ψημοψηφίσματος έγινε επιτακτική ύστερα από τη διαπιστωμένη, πλέον, πολωτική κομματική αντιδικία και λαϊκή δυσαρέσκεια σχετικά με τους κυβερνητικούς χειρισμούς στο εν λόγω θέμα. Το ζήτημα αυτό έχει οξυνθεί υπέρμετρα και θίγει τις ίδιες τις βάσεις της πολιτικής νομιμοποίησης της κυβερνώσης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και δημιουργεί κινδύνους για την οικονομική επιβίωση του έθνους και την δημοκρατική ομαλότητα. Ειδικότερα:
Ο πρωθυπουργός χρειάστηκε νωπή λαϊκή εντολή γιατί εκλέχθηκε πριν την κορύφωση της κρίσης και η πολιτική που ακολουθεί απαιτεί δύσκολες και αντιλαϊκές αποφάσεις και πρόγραμμα πρωτοφανούς λιτότητας για τα χαμηλά και μεσαία στρώματα του πληθυσμού. Από την άλλη πλευρά, η αντιπολίτευση κωλυσιεργεί: Μετά από ενάμιση χρόνo αοριστολογίας και παλινδρομήσεων, φαίνεται πως δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει ότι η χώρα καταστρέφεται από τα μικροπολιτικά παιχνίδια. Το δημοψήφισμα, λοιπόν, θα δώσει στη αντιπολίτευση την ευκαιρία να λάβει σαφώς θέσ! η για το πως βλέπει το μέλλον της χώρας: παραμονή στο ευρώ ή επιστροφή στη δραχμή;
Τέλος, όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη της κρίσης, μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που στη χώρα μας εκδηλώνεται με ιδιαίτερα έντονα και εγγενή χαρακτηριστικά (πελατειακό κράτος, υπερτροφικός και αντιπαραγωγικός δημόσιος τομέας, ανεπαρκής διοίκηση, κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις κλπ) και ότι όλοι οι πολίτες είναι θύματά της και της αντίστοιχης οικονομικής πολιτικής. Πολλοί, όμως, με πρωτεργάτες τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των πλέον ευνοούμενων επαγγελματικών στρωμάτων, φαίνεται πώς δεν συνειδητοποιούν τι συμβαίνει γύρω τους και καταφεύγουν σε συνεχείς αποχές, απεργίες, διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες. Βεβαίως και είναι δικαιολογημένες οι διαμαρτυρίες, κυρίως των φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού, που κινδυνεύει η ίδια η βιολογική επιβίωσή τους, όμως η συνέχιση των αντιδράσεων αυτών μόνο ζημιά επιφέρει.
Πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε τι θέλουμε και τώρα μας δίνεται η ευκαιρία, τώρα μάλιστα που είναι πλήρως ορατές οι συνέπειες των επιλογών μας και έχει ξεκαθαρίσει περισσότερο η στάση των ευρωπαίων εταίρων μας και των λοιπών χωρών και οργανισμών. Ο πρωθυπουργός, εξάλλου, δείχνει εμπιστοσύνη και είναι προφανές ότι ζητάει και τη βοήθεια του εκλογικού σώματος για την αύξηση της διαπραγματευτικής του ισχύος, πράγματα που δεν φαίνεται να συμμερίζεται η αντιπολίτευση, που δεν μπορεί να δικαιολογήσει γιατί δεν θέλει το δημοψήφισμα.
Από την άλλη πλευρά, είναι περίεργο που ένα υβρίδιο αποστασίας φαίνεται βρίσκεται σε εξέλιξη (Αποστολάκη, Καϊλή, κλπ), χωρίς επαρκείς και πειστικές αιτιολογίες, που προδίδουν ανεύθυνη πολιτική συμπεριφορά, άκρως επικίνδυνη για τα συμφέροντα της χώρας. Οφείλουμε να στηρίξουμε τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση ενάντια στα άθλια συμφέροντα που χρόνια λυμαίνονται τη χώρα και εκτρέφουν τους αποστάτες. Είναι προφανές ότι η επιστροφή στη δραχμή ευνοεί τους τραπεζίτες και τις επιχειρήσεις που θα εκμεταλλευτούν την οικονομική ανωμαλία. Το δημοψήφισμα δεν εξυπηρετεί καμία αντιλαϊκή ή αντεθική σκοπιμότητα, αφού εξ ορισμού είναι η πιο καθαρή δημοκρατική διαδικασία και θεσμός άμεσης δημοκρατίας. Αντίθετα, ύποπτες σκοπιμότητες και συμφέροντα (οικονομικά ή πολιτικά) που έχουν επενδύσει στη χρεοκοπία της χώρας, φαίνεται να εξυπηρετούν οι κινήσεις των επίδοξων αποστατών, που εντελώς αδικαιολόγητα αρνούνται το δημοψήφισμα και ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα των αλλοδαπών "αγορών".
Και κάτι τελευταίο. Το πολίτευμα της χώρας μας είναι "προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία με έντονα πρωθυπουργοκεντρικά χαρακτηριστικά". Αυτό σημαίνει ότι ο Πρωθυπουργός διαδραματίζειι προεξάρχοντα ρόλο και έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες λήψης κυβερνητικών αποφάσεων στο πλαίσιο της λειτουργίας του υπουργικού συμβουλίου. Αν το πολίτευμα αυτό δεν μας αρέσει, μπορούμε να το αλλάξουμε τηρώντας τις προϋποθέσεις που τάσσει το Σύνταγμα για την αναθεώρησή του. Μέχρι τότε, όμως, οφείλουμε να σεβόμαστε τον πρωθυπουργοκεντρικό χαρακτήρα του με την υπερέχουσα θέση του Πρωθυπουργού.
Είναι η ώρα οι έλληνες πολίτες να αντιμετωπίσουμε με ευθύτητα και με συναίσθηση της ευθύνης μας το μέλλον της χώρας.
