ήμουν ψηφοφόρος σας, όχι μόνο στα εύκολα της εκλογής σας ως προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και στα δύσκολα χρόνια της Πολιτικής Άνοιξης... Τότε που έπαιζε ρόλο το ότι ήσασταν εσείς Πρόεδρος για να σας στηρίξει κανείς. Ειδάλλως, θα μπορούσα κάλλιστα να ψηφίζω κάποιο άλλο κόμμα.
Ήμουν ωστόσο. Και όχι μόνο εγώ, αλλά και όλη μου η οικογένεια και οι συγγενείς. ΉΜΑΣΤΑΝ.
Και αυτό διότι ο λαός δεν έχει ανάγκη από πισωγυρίσματα (αρκετά έχει γυρίσει πίσω), δεν έχει ανάγκη από παλινωδίες. Δεν έχει ανάγκη από εύκολες αντιπολιτεύσεις που την ύστατη στιγμή υπαναχωρούν.
Θυμηθείτε ότι ο Μεταξάς, ο Δικτάτωρ, ο μη Κοινοβουλευτικός, ο άνθρωπος που υποτίθεται πως ΔΕΝ εξέφραζε το λαϊκό αίσθημα, είπε ΟΧΙ στην ξενοκρατία και την επιβολή. Είπε ΟΧΙ σε κάθε τυραννία και μισαλλόδοξη πρακτική. Αυτός ο άνθρωπος που θα περίμενε κανείς να είναι από τους πρώτους υποστηρικτές του φασισμού που ανηγείρετο στην Ευρώπη, αντιτάχτηκε βάζοντας το Εθνικό και Πατριωτικό καθήκον πάνω απ'όλα. Άκουσε το λαϊκό αίσθημα, άκουσε τη φωνή που τον ΥΠΟΧΡΕΩΝΕ να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων σαν Έλληνας και όχι σαν υπάλληλος.
Εσείς γιατί θέλετε να υπογράψετε; Τι πιέσεις δέχεστε; Τι ανάγκη έχετε να υπακούσετε; Αν δεν υπακούσετε θα έχετε 10 εκατομμύρια Έλληνες στο πλάι σας για μια αιωνιότητα. Θα σας ευγνωμονεί η πατρίδα ως άξιο τέκνο σας για ένα ΟΧΙ που έχει ανάγκη, για την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια της (αφήστε που θα εκλέγεστε για πάντα).
Περιμένουμε, αλλιώς δαγκωτό Τσίπρα. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Αναγνώστης
