Είναι προφανές ότι δέν θέλουν τώρα εκλογές, όχι γιατί σκεφτήκαν αποτόμως την χώρα, δύο χρόνια τώρα περί άλλων έλεγαν, σκληρές, αποτυχημένες, αντιλαικές, πολιτικές εφάρμοζαν, αλλά για να σωθούν οι ίδιοι, να περισώσουν την πολιτική τους καριέρα.
Η κ. Διαμαντοπούλου έκανε επίσης ειδική αναφορά στην "Κεντροαριστερά", ενώ απηύθυνε κάλεσμα προς την ευρύτατη δημοκρατική παράταξη που πλειοψηφικά έχει εκφραστεί μέχρι σήμερα από το ΠΑΣΟΚ, τις κοινωνικές δυνάμεις που σήμερα αποστρέφονται την πολιτική και καλύπτουν διαχρονικά τον χώρο του δυναμικού Κέντρου και της υπεύθυνης Αριστεράς, να προωθήσουν με νέες προσεγγίσεις ένα πρόγραμμα εθνικής ανασυγκρότησης με οργανωμένο διάλογο, και στο τέλος και “κάτι” περί “ιστορικού συμβιβασμού”, “Μπερλινγκουέρ”, και άλλα.
Ηλίου φαεινότερον είναι, εκτιμώ σε όλους, παρακάμπτοντας τα περί “υπεύθυνης αριστεράς” και “ανεύθυνης δεξιάς”, διότι τα θεωρώ γελοία, ότι η λεγόμενη σημερινή “ηγετική ομάδα του Πασόκ” έχει χάσει κάθε μέτρο, και έν όψει τής εκλογικής πανωλεθρίας τους, εφευρήσκουν “λογοπαίγνια”, ή προσπαθούν για πολλοστή φορά να εξαπατήσουν τον Ελληνικό λαό, να υφαρπάσουν την ψήφο του “αριστερού”, του “κεντρώου”, μπερδεύοντας, την "κεντροαριστερά"
με τόν “ιστορικό συμβιβασμό”, με τον ηγέτη του Ιταλικού ΚΚ, Ενρίκο Μπερλινκουέρ. Ο οποίος από τον Γκράμσι είχε διδαχθεί, να αντιλαμβάνεται την πολιτική ως ηθική και διανοητική μεταρρύθμιση.
Τι είναι αυτό το οποίο η Κα Διαμαντοπούλου, και όχι μόνον αυτή, ονομάζει “κεντροαριστερά”, γιατί το επικαλείται τώρα, και σε ποιούς το απευθείνει.
Τί σχέση έχει με ηθική και διανοητική αλλά κυρίως με κοινωνική μεταρρύθμιση, αυτή η κεντροαριστερά στην οποίαν ανήκει , μένει να μάς απαντήσει η κ. Διαμαντοπούλου.
Μάλλον σε “αφελείς” ή “ανόητους” απευθύνεται.
Είναι ο “σοσιαλισμός”, η λεγόμενη “κεντροαριστερά” ή ο “δημοκρατικός σοσιαλισμός” είναι η σύγχρονη “κεντροαριστερά”, είναι μήπως ένα πολιτικό σύστημα, μία ιδεολογία, προφανώς όχι. Άρα τί αντιπροσωπεύει ο όρος και γιατί τον χρησιμοποιούν συχνά πυκνά οι πολιτικάντηδες της χώρας μας.
Ο όρος και ο χώρος της “κεντροαριστεράς” σε ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο κοινωνικών κατατάξεων, και κοινωνικής αναφοράς, είναι εφεύρημα, των "φιλελεύθερων" και των “συντηρητικών” γενικά, οι οποίοι αναζητούν πολιτικό άλλοθι, είναι ο φιλελευθερισμός με ισχυρές ή ελαφριές δόσεις σοσιαλισμού, η κεντροαριστερά δεν αποδέχεται την “πάλη τών τάξεων”.
Δεν έχει αναφορές σε πολιτικά συστήματα αλλά ούτε σε ιδεολογίες.Τόν χρησιμοποιούν κάποιοι πολιτικάντηδες για να “εισπράξουν” το πολιτικό κεφάλαιο της “Αριστεράς”, και να “ωραιοποιούν” δια του λόγου, τίς επαίσχυντες αντιλαικές πολιτικές τους.
Το σοσιαλιστικό ιδεώδες δηλ. η “Αριστερά” αντλεί τη δύναμή του και την ακτινοβολία του από το γεγονός ότι προτείνεται ως πηγή μιας διαδικασίας χειραφέτησης και απελευθέρωσης του ανθρώπου, έχει ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό.
Κάποιοι για να διευρύνουν την πολιτική τους πελατεία, και να εισπράξουν πολιτικό κεφάλαιο απο την “αριστερά”, επεξέτειναν σε επίπεδο “όρου-τίτλου”, χωρίς κοινωνικό όμως αντίκρυσμα την “αριστερά’ σε κεντροαριστερά.
Ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, πρώτα απ’ όλα ενσάρκωνε ένα υπόδειγμα ηθικο-πολιτικής δράσης που σήμερα τείνει να εκλείψει, και βέβαια λείπει απο την σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, της οποίας μοναδικό μέλημα είναι η διαχείριση με όποιο τίμημα, της εξουσίας, και αυτό αποτελεί αυτοσκοπό της, η ομάδα αυτή δεν παράγει πολιτική, την υπηρετεί.
Ο Μπερλινγκουέρ άσκησε αυστηρή κριτική στο σύστημα εξουσίας που βασίζεται στην κατοχή του κράτους από τα κόμματα. Και υπογράμμισε ότι, όταν η επιδίωξη της εξουσίας γίνεται αυτοσκοπός, η πολιτική εκφυλίζεται και παρακμάζει και τα κόμματα μετατρέπονται σε μηχανές εξουσίας που δεν υπηρετούν το κοινό καλό, αλλά ιδιοτελείς βλέψεις και ιδιωτικά συμφέροντα.
Ο Μπερλινγκουέρ διακήρυξε ότι η δημοκρατία είναι μια οικουμενική αξία. Η πολιτική δημοκρατία δεν είναι απλώς ένα μέσο στην πάλη για το σοσιαλισμό, αλλά είναι ένας σκοπός, μια αξία καθεαυτή, που έχει διαρκή και οικουμενική εγκυρότητα.
“Η μετάβαση στο σοσιαλισμό είναι αντιληπτή ως μία διαδικασία επέκτασης και εμβάθυνσης της δημοκρατίας”.
Η πολιτική του ΙΚΚ δεν βασιζόταν στην ιδέα της κατάκτησης της κρατικής εξουσίας ως προϋπόθεση για την αλλαγή της κοινωνίας, αλλά αντίθετα στηριζόταν σε μια πολιτική μεταρρυθμίσεων και συμμαχιών (ιστορικός συμβιβασμός) που τροποποιούσε βαθμιαία τους συσχετισμούς δύναμης μέσα στην κοινωνία, τείνοντας μέσα από αυτόν το δρόμο και προς τη διακυβέρνηση του κράτους.
Ο Παύλος Γερουλάνος σχολίασε προχθές (29-11-2011) στη ΝΕΤ ότι η συζήτηση θα πρέπει να σταματήσει να εξαντλείται στο ποιος θα ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ και να μετατοπιστεί στο «πώς θα μιλήσουμε στην κοινωνία».
Ελληνικά πρέπει να της μιλήσεται, της κοινωνίας, γιατί μέχρι τώρα μάλλον "αλαμπουρνέζικα" της μιλάται, Κε Υπουργέ.
O κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Χρήστος Πρωτόπαπας σχολίαζε ότι η συζήτηση στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να γίνει με νηφαλιότητα και ψυχραιμία.
H ευρωβουλευτής Συλβάνα Ράπτη ζήτησε με επιστολή της προς τον Γ. Παπανδρέου τη σύγκληση του Πολιτικού Συμβουλίου του Κινήματος, ενώ ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος με νέα του παρέμβαση προειδοποίησε τους εκκολαπτόμενους αρχηγίσκους και τους συνοδοιπόρους τους, όπως επίσης και την πολιτική ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ότι όλα τα πρόσωπα έχουν κοντινή ημερομηνία λήξης.
Κατά τα άλλα άπαντες δηλώνουν οπαδοί και "υποτακτικοί", του κ. Παπαδήμου, ΤΩΡΑ.!!!
Πολύ φοβούμαι κύριοι ότι ο Ελληνικός λαός δεν θα σάς κάνει το χατήρι ξανά.
Ψάξτε άλλες πόρτες!!!
aegeantimes.gr
