tromaktiko: Με αφορμή την προκλητική κηδεία της Ελλάδας στα Σκόπια

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Με αφορμή την προκλητική κηδεία της Ελλάδας στα Σκόπια



Δεν σας κρύβω πως όταν διάβασα το σχετικό δημοσίευμα, ένιωσα θυμό. Οργή. Προσβλήθηκα και δε μου συμβαίνει εύκολα μιας και τυγχάνω άνθρωπος με εξαιρετικά χαμηλή αυτοεκτίμηση, ανάλογα με τις περιστάσεις (φυσικά).

Το μυαλό πήγε 18 χρόνια πίσω, στο έτος 1994. Όταν η Ελλάδα ξύπνησε και ξεσήκωσε τον μαθητικό πληθυσμό, οργανώνοντας μαθητικά συλλαλητήρια για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας. Ήμουν πολύ μικρός τότε ώστε να μπορώ να αντιληφθώ κάποια πράγματα. Για εμάς τότε ήταν κάτι μεταξύ διαμαρτυρίας και ελεύθερου χρόνου μιας και χάναμε ώρες μαθημάτων απο το σχολείο. Προφανώς ήταν κάτι πολύ πιο σημαντικό απο αυτό...
Στην πορεία αντιλήφθηκα πως αυτό για το οποίο μας ξεσήκωσαν και μας έβγαλαν στους δρόμους να ουρλιάζουμε, ήταν μια προπαγάνδα που στο εξωτερικό είχε ξεκινήσει περίπου απο τα μέσα του προηγούμενου αιώνα (1950) και η δουλειά είχε σχεδόν ολοκληρωθεί, τη στιγμή που ακόμα και το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων της ξενιτιάς είχαν επίσης την ίδια άποψη. Σκόπια = Μακεδονία. Φωνάζαμε λοιπόν "Θάνατος!" όταν το πτώμα είχε ήδη ταφεί.
Λίγα χρόνια πριν, όταν ήμουν περίπου 13 , είχα επισκεφτεί τη Γερμανία, όπου είχα διαπιστώσει πως στα σύνορά της με τη Γαλλία υπήρχαν αντίστοιχα προβλήματα με αυτά που έχουμε εμείς με τους Σκοπιανούς και τους Αλβανούς. Διαφωνία ως προς την προέλευση και την εθνικότητα των συνορεύοντων εδαφών. Και μου είχε φανεί απόλυτα λογικό.
Προσπάθησα λοιπόν να δω τόσο απλά και το θέμα των Σκοπίων απο τότε.
Δεν είναι όμως τόσο απλό. Θα σας πω γιατί δεν είναι τόσο απλό: Γιατί οι Γάλλοι δεν έχουν πετρέλαιο. Γι' αυτό. Εμείς για κακή μας τύχη έχουμε.
Όλα αυτά τα χρόνια πολλές φορές έχω σκεφτεί διάφορους λόγους για τους οποίους συμβαίνει ό,τι συμβαίνει με το θέμα της Μακεδονίας.
Έχω μια θεωρία που είναι απλά θεωρία και τίποτα περισσότερο:
Κάποια στιγμή οι Τούρκοι αποφάσισαν να μπουν στην Ελλάδα και το έκαναν. Έμειναν στην Ελλάδα όσο χρονικό διάστημα έμειναν και κάποια στιγμή οι Έλληνες αποφάσισαν να πάρουν την πατρίδα τους πίσω και να ζήσουν ελεύθεροι. Συνέβη όμως πράγματι αυτό? Πράγματι η επανάσταση έπιασε τόπο και οι Τούρκοι πήραν τα μπογαλάκια τους και έφυγαν? Δε νομίζω Τάκη. Όταν μιλάμε για Τουρκία, αναφερόμαστε σε τέτοιο όγκο ανθρώπων (αριθμητικά) που ακόμα και σήμερα αν ήθελαν να κατακτήσουν την Ελλάδα δεν θα ήταν αναγκαίο να ρίξουν ούτε πυροτέχνημα.Θα μπορούσαν σιωπηλά να εγκαταστήσουν 3-4 εκατομμύρια Τούρκους στην Ελλάδα και μέσα σε 100 χρόνια θα ήμασταν Τούρκοι με μαθηματική ακρίβεια χωρίς πόλεμο. Το ίδιο μπορούσαν να κάνουν και τότε και φυσικά πιστεύω πως δεν είχαν τίποτα να φοβηθούν απο έναν τόσο μικρό λαό που επαναστάτησε. Συνέβη πράγματι η επανάσταση. Αλλά δεν έφυγαν γι'αυτό. Έχω την εντύπωση πως κάποιοι ζήτησαν τότε απο τους Τούρκους να τους αδειάσουν τη γωνιά, δεδομένου οτι η Ελλαδίτσα ήταν ένας παράδεισος (απο κάθε άποψη) απο τον οποίο πολλοί ήθελαν να πάρουν το μερίδιό τους.. Θεωρώ λοιπόν πως τότε κάτω απο το τραπέζι έγιναν κάποιες συμφωνίες στο πλαίσιο αποχώρησης των Τούρκων. Όχι με Έλληνες. Αλλά με κάποιους Ευρωπαίους που σήμερα όλοι γνωρίζετε και οι οποίοι "λύνουν και δένουν" στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Έτσι η Ελλάδα "απελευθερώθηκε" λειτουργώντας έκτοτε στην ουσία ως αποικία κάποιων, μέχρι και σήμερα. Στην πραγματικότητα αυτό είμαστε εδώ και χρόνια. Μια "ελεύθερη" υπο όρους χώρα η οποία ετοιμαζόταν για κάτι. Θα διαβάσετε παρακάτω για τι.
Για πολλά χρόνια η Ελλάδα κυβερνήθηκε απο Άγγλους, Γερμανούς συμβούλους κλπ κλπ Στην πορεία ένας Χίτλερ πήγε να χαλάσει τα σχέδια κάποιων επιχειρώντας να μαζέψει τον πλούτο της Ευρώπης στη Γερμανία. Τα σχέδια του Χίτλερ όπως βλέπετε εκ του αποτελέσματος δεν ολοκληρώθηκαν μεν αλλά απέδωσαν στη Γερμανία τον πλούτο που έχει σήμερα. Και πάλι η Ελλάδα απο κάποιους προστατεύτηκε και απελευθερώθηκε για κάποιους λόγους. Στη συνέχεια η Ελλάδα άρχισε να αναπτύσσεται, μαζί με τη βιομηχανία, τη ναυτιλία και τις επιστήμες της. ήταν φανερό πως ως κράτος αν κάποιος τη χειριζόταν σωστά θα έφτανε σε πολύ υψηλά επίπεδα. Ήρθε λοιπόν η χούντα. Ο Ελληνικός λαός πιέστηκε και έψαχνε για έναν σωτήρα. Η χούντα φυσικά δεν ήρθε μόνη της... κάποιοι την έφεραν εδώ. Οι ίδιοι που εμφανιζόντουσαν ως προστάτες της Ελλάδας. Πριν λοιπόν σκάσει ο Ελληνικός λαός σαν καρπούζι, ήρθε η "απελευθέρωση" και ένας σωτήρας έπεσε απο τον ουρανό.. Ναι, με αεροπλάνο ήρθε εξ Αμερικής.
Τότε λοιπόν όσα είχαν συμφωνηθεί προ πολλού έπρεπε να εφαρμοστούν, πριν ακόμα ο Ελληνικός λαός πάρει χαμπάρι πως η γεωργία, η βιομηχανία, ο χρυσός, τα πολύτιμα μέταλλα στο υπέδαφος της χώρας του και φυσικά το πετρέλαιο θα μπορούσαν να καταστήσουν την Ελλάδα μια χώρα κολοσσό. Αν εξελισσόταν η Ελλάδα σε οικονομική δύναμη θα είχε τη δυνατότητα να ΠΟΥΛΑΕΙ φυσικούς πόρους και όχι να τους χαρίζει (όπως θα συμβεί στο άμεσο μέλλον). Έτσι ήρθε η "σωτήρια" απόφαση να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Αρχή του Τέλους..
Δυστυχώς η συμφωνίες που έγιναν κάτω απο το τραπέζι δεν έγιναν ποτέ αντιληπτές απο τους ανυποψίαστους τότε πεινασμένους και κουρασμένους Έλληνες. Δεν νομίζω πως είχε μεγάλη διαφορά η είσοδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την υπογραφή του σημερινού Μνημονίου. Όσοι θυμάστε, μιλάω για την εποχή που η Ελλάδα σταμάτησε τις εξαγωγές στο εξωτερικό και άρχισε να εισάγει μέχρι και οδοντογλυφίδες. Θυμάστε τότε που μοιράζανε πορτοκάλια και χυμό βερύκοκο στα σχολεία? Ήταν για πέταμα. Περίσσευμα. Γι'αυτό τα μοιράζανε. Δεν μπορούσαν να τα εξάγουν.
Στη συνέχεια οι επιδοτήσεις για συγκεκριμένες καλλιέργειες στους αγρότες κατάντησαν την Ελλάδα μια χώρα που παράγει βαμβάκι, βαμβάκι, λεύκες, βαμβάκι, πέτρες, βαμβάκι, φωτοβολταϊκά, βαμβάκι, βαμβάκι και πέλετ.
Κατόπιν εισήλθαν στην Ελλάδα 2-3 εκατομμύρια αλλοδαποί (ούτε αυτό ήταν τυχαίο κατά την πιθανότατα ανυπόστατη θεωρία μου), οι οποίοι μέσα σε 20 χρόνια έχτισαν άλλη μια Ελλάδα, έβγαλαν άπειρο χρήμα εκτός Ελλάδας και φεύγοντας αφήνουν πίσω τους Έλληνες πτυχιούχους που δεν ξέρουν ούτε μια βρύση να ξεβιδώσουν, παρά το γεγονός οτι είναι ΟΛΟΙ απόφοιτοι κάποιου πανεπιστημίου. Αφήνουν πίσω τους μια Ελλάδα χωρίς εργάτες. Απλά.
Την ίδια περίοδο έπρεπε να δημιουργηθεί και μια αναμπουμπούλα στις σχέσεις μας με τους γείτονες ώστε να αποπροσανατολιστούμε. Όπως κι έγινε.
Αφού πρώτα κατακερμάτισαν τη Γιουγκοσλαβία, εξαθλίωσαν την Αλβανία και τη Βουλγαρία, έφτασε η στιγμή της Ελλάδας. Έτσι βγήκε στην επιφάνεια το θέμα της Μακεδονίας. Προσέξτε τι γράφω: Βγήκε στην επιφάνεια. Άρα προϋπήρχε. Εμείς .... Κινέζοι. Κανείς δεν ήξερε χριστό όταν η προπαγάνδα της Μακεδονίας οργίαζε στο εξωτερικό. Προετοιμαζόταν για χρόνια η ιστορία του Μακεδονικού ζητήματος ώστε να χρησιμοποιηθεί σήμερα ως μέσο πίεσης. Ώστε να υπάρχει άλλο ένα εθνικής σημασίας ζήτημα ανοικτό.
Και ερχόμαστε στο σήμερα. Στο τώρα.
Έχουμε και λέμε: Κυπριακό, Μακεδονικό, Αλβανικό, Θράκη, Τουρκία, χρυσός, πετρέλαιο, ναυτιλία, ουράνιο, όσμιο. Όλα αυτά σε μια χώρα με δέκα εκατομμύρια κόσμο. Τρελός συνδυασμός ε? Ξέχασα κάτι: Οικονομική κρίση, χρέος, έλλειμμα, έξοδος απο την ευρωζώνη, δραχμή, υποτίμηση, φτώχεια..........ΦΤΗΝΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΧΕΡΙΑ. Το Μακεδονικό λοιπόν είναι απλά μια σταγόνα σε μια λίμνη γεμάτη αναταράξεις. Είναι απλά ένα μέσον πίεσης, όπως και όλα τα υπόλοιπα. Δεν νοιάζεται κανείς πιστέψτε με για το αν η Μακεδονία είναι Ελληνική, Ισπανική, Κούρδικη ή Κονγκολέζικη. Κανείς. Αν όμως το θέμα της Μακεδονίας αποτελεί καλό μέσο άσκησης πίεσης για να επιτευχθούν οι στόχοι τους, νοιάζονται και παρανοιάζονται.
Τι θέλουν?
Θέλουν αργά αλλά σταθερά να βουλιάξουν τον Ελληνικό λαό όσο πιο βαθειά γίνεται. Αργά γιατί οι γρήγορες αλλαγές προκαλούν αντιδράσεις. Οι αργές προκαλούν τις ελάχιστες αντιδράσεις.
Γιατί?
Γιατί, ο απώτερος σκοπός τους είναι να μοιραστούν τον πλούτο της Ελλάδας χωρίς να ανοίξει μύτη και να κερδίσουν επιπλέον πλούτο μέσα απο φτηνά εργατικά χέρια (εμείς είμαστε τα φτηνά εργατικά χέρια).
Και η Τουρκία που μας τσαμπουνάς τόση ώρα που κολλάει
Όλος αυτός ο πλούτος θα μπορούσε εξαρχής να ανήκει στην Τουρκία εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Η Ελλάδα είναι ένας εύκολος στόχος. Η Τουρκία δεν είναι μόνο στρατιωτική δύναμη. Είναι και θρησκευτική δύναμη. Σκεφτείτε το μέγεθος της απειλούμενης αντίδρασης αν στη θέση μας βρισκόταν η Τουρκία. Πιστεύω λοιπόν πως η Τουρκία έκανε πίσω πολλές φορές, απλά περιμένοντας να πάρει το μερίδιό της απο όλο αυτό το φαγοπότι. Και ήρθε ο καιρός που θα το πάρει.
Απο την άλλη οι Σκοπιανοί νομίζω πως έχουν πολλά περισσότερα και ουσιαστικότερα προβλήματα απο το αν είναι Μακεδόνες ή όχι. Σε έναν λαό όμως που έχει υποστεί τόσα δεινά και έχει μείνει τόσο πίσω απο κάθε άποψη είναι πολύ εύκολο να "εγκαταστήσεις" τον φανατισμό της προέλευσης, της ιστορίας και του κλεμμένου κύρους, ακόμα κι όταν αυτά βασίζονται σε αέρα κοπανιστό. Στην τελική κάποιος που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, αναζητά έναν στόχο. Έναν λόγο ύπαρξης. Για τους Σκοπιανούς κάποιοι τον δημιούργησαν και τους τον προσέφεραν. Δεν φταίνε οι Σκοπιανοί οι ίδιοι. Το ίδιο με εμάς είναι. Άνθρωποι. Όπως όλοι μας.
Αυτό που με εξόργισε στο θέαμα της κηδείας της Ελλάδας ήταν το οτι αυτοί οι κάποιοι που επιχείρησαν την προπαγάνδα.... το κατάφεραν. Το πέτυχαν.Κατάφεραν να μας κάνουν εχθρούς χωρίς να είμαστε εχθροί. Και αυτό για μένα είναι το χειρότερο. Γιατί διαπιστώνω πως 1000 άνθρωποι πάνω σε αυτό τον πλανήτη εκμεταλλευόμενοι την ψυχολογία των υπολοίπων καταφέρνουν να χειραγωγούν ολόκληρους λαούς προς όφελός τους. Και αυτό για μένα είναι η αποτυχία του ανθρώπινου είδους στο μεγαλείο της.
Εκ των πραγμάτων η Ελλάδα είναι ένα πτώμα που κάποιοι περιφέρουν απο εδώ και απο κει πασχίζοντας να αποδείξουν πως είναι ζωντανό ενώ την ίδια στιγμή όταν βρουν ευκαιρία το ψαχουλεύουν μήπως έμεινε κάτι περισσότερο να κλέψουν. Και το μόνο σίγουρο είναι πως όταν πάρουν οτι είναι να πάρουν το πτώμα αυτό θα αφεθεί να πέσει στο κενό. Και αυτό θα το ζήσουμε. Όλοι μας. Ως τότε ας μη δίνουμε σημασία σε καρναβάλια και εικονικές κηδείες.
Είναι καιρός να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με τη χώρα μας απο άλλη οπτική γωνία, πριν καταντήσουμε δούλοι με την πραγματική σημασία της λέξης.

Για να μην παρεξηγηθώ, όσα αναφέρω παραπάνω σχετικά με την ιστορία μας (επαναστάσεις, τουρκοκρατία κλπ) δεν έχουν θέση αμφισβήτησης. Δέχομαι και πιστεύω όσα γνωρίζω για την ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Απλά θεωρώ πως απο πίσω παίχτηκαν πολλά παιχνίδια - συμφωνίες που ίσως εμείς ποτέ δε θα μάθουμε.
Αυτά.
υ.γ. όλα τα ανωτέρω ίσως είναι παραμύθια της χαλιμάς ή ιστορίες για αγρίους (όπως λέει καμιά φορά ο πατέρας μου). Δεν ξέρω αν έχω δίκιο ή κάνω λάθος. Το μόνο που επιδιώκω είναι να βλέπω το δάσος. Όχι το δέντρο.

     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!