Αρκετές χώρες της ΕΕ όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Ιταλία έχουν υποστεί σοβαρές οικονομικές ζημιές λόγω της ύφεσης και της κρίσης.
Αναρωτιέμαι λοιπόν
ενώ η χώρα καταρρέει, η χώρα κινδυνεύει, γίνονται προσπαθείες από τον φτωχό ,τον συνταξιούχο, από τους νέους, που κάνουν υπομονή και ότι μπορούν για να σωθεί η πατρίδα.
Κόβονται μισθοί, συντάξεις, μπαίνουν νέοι φόροι. Ο κόσμος έχει τραβήξει έναν πραγματικά μεγάλο γολγοθά καλώς ή κακώς.
Από την άλλη πλευρά το πολιτικό σύστημα φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρεται για όλες αυτές τις θυσίες των Ελλήνων πολιτών.
Φαίνεται ότι το πολιτικό σύστημα ενδιαφέρεται μόνο για την ιδιοτέλεια του, για την επιβίωση του, ορμά με μανία στην εξουσία, ζητά εσωτερικές διαδικασίες για την ανάδειξη νέου πρόεδρου. Ενδιαφέρεται μόνο για την πολιτική του επιβίωση και όχι για την επιβίωση της χώρας.
Αναρωτιέμαι εγώ αν δεν υπήρχε ο Παπανδρέου, να παραχωρήσει την πρωθυπουργία για το καλό του τόπου, να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας που δημιουργήθηκε μέσα από τις δυνάμεις του ελληνικού κοινοβουλίου , για πρώτη φορά 250 βουλευτές στηρίζουν την κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Έτσι δείξαμε παγκοσμίως στον κόσμο ότι είμαστε ενωμένοι σαν χώρα σε αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ο Παπανδρέου. Σκεφτείτε όποιον άλλον θέλετε στην θέση του, τι θα είχε γίνει η χώρα αν ο Παπανδρέου δεν έπαιρνε τέτοιες αποφάσεις.
Ο Παπανδρέου διαπραγματεύτηκε και πέτυχε 120 δις και κούρεμα του χρέους 50% μια ιστορική συμφωνία για την Ελλάδα, για την σωτηρία της χώρας παραχώρησε την πρωθυπουργία και προτίθεται να παραχωρήσει και την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Οι υπουργοί τόσο καιρό χειρίζονται τις συμφωνίες του Παπανδρέου.
Τελειώνοντας ο Παπανδρέου προσπάθησε να δώσει βήμα λόγου στον Ελληνικό λαό με την διενέργεια του δημοψηφίσματος αλλά δυστυχώς κάποια κέντρα εξουσίας δεν τον άφησαν.
Ο εκλεγμένος κοινοτάρχης
