σε καμία μορφή της (μεγαλοοφειλέτες, μικροεμπόριο, λαθρεμπόριο, ληξιπρόθεσμα χρέη κλπ.). Εξ αιτίας αυτής της αδυναμίας, ανικανότητας ή σκοπιμότητας στερούν από το Δημόσιο τα απολύτως απαραίτητα για τη λειτουργία του έσοδα. Την αποδεδειγμένη αυτή «αδυναμία» να παταχθεί η φοροδιαφυγή, έχουν ομολογ! ήσει με δηλώσεις τους όλοι σχεδόν οι υπουργοί οικονομικών και οι αξιωματούχοι των σχετικών υπουργείων.
Ερωτώ λοιπόν: πέραν της αναμφισβήτητης πολιτικής ευθύνης, δεν υπάρχει και ποινική ευθύνη γι αυτό. Όταν επί σειρά ετών δεν λαμβάνονται ή δεν εφαρμόζονται τα ενδεδειγμένα μέτρα, δεν χρησιμοποιείται η σύγχρονη τεχνολογία (όπως γίνεται σε όλες τις άλλες χώρες που θέλουν να αποτρέψουν τη φοροδιαφυγή και το έχουν επιτύχει), δεν φέρει κανείς ευθύνη απέναντι στους Νόμους και το Σύνταγμα, τα οποία έχουν ορκιστεί να υπηρετούν;
Και σαν να μην φτάνει η ανικανότητά τους να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του κράτους, εμπλέκονται σε κάθε λογής σκάνδαλο που αφορά τη μη είσπραξη φόρων, είτε νομοθετώντας χαριστικά, είτε παρεμποδίζοντας τους (υποτυπώδεις) μηχανισμούς, είτε συναλλασσόμενοι με τους φοροφυγάδες, είτε παρέχοντας ψευδή και ανακριβή στοιχεία. Σε κάθε περίπτωση οι ενέργειές τους έχουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που χρειάζεται η χώρα για να ανακάμψει και να αναπτυχθεί.
Πέραν αυτών, για να μπορέσουν να αντισταθμίσουν την εκούσια απώλεια εσόδων χρησιμοποιούν κάθε λογής αποσπασματικά και άδικα μέτρα (αύξηση ΦΠΑ, επιβολή έκτακτων εισφορών, μείωση μισθών, κατάργηση επιδομάτων) τα οποία όμως δεν χρειάζεται να είσαι υπουργός ή σχετικός με τα οικονομικά για να τα σκεφτείς. Τα μέτρα αυτά μόνο προσωρινή ανάσα παρέχουν και δεν λύνουν το πρόβλημα το οποίο διαρκώς επιτείνεται, γι αυτό αναγκάζονται συνεχώς να παίρνουν νέα αποσπασματικά και πάντα άδικα μέτρα.
Η δουλειά ενός υπουργού Οικονομικών, των συμβούλων του και των αξιωματούχων που ασχολούνται με τα φορολογικά έσοδα είναι η εκπόνηση δίκαιου, απλού και μόνιμου φορολογικού συστήματος το οποίο θα εφαρμόζεται προς όλους τους υπόχρεους πολίτες, οι δε παραβάτες του (φορολογούμενοι ή κρατικοί υπάλληλοι) θα τιμωρούνται άμεσα και παραδειγματικά, χωρίς να μπορούν να καταφεύγουν σε χρονοβόρες διαδικασίες.
Πόσο δύσκολα είναι αυτά για έναν υπουργό Οικονομικών;
Προφανώς δεν είναι καθόλου δύσκολα. Απλά δεν είναι πολιτικά και οικονομικά προσοδοφόρα.
Πόσο δύσκολο είναι για την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη να βρει τα στοιχεία και να ασκήσει ποινικές διώξεις. Εάν δεχόμαστε ότι υπάρχει φοροδιαφυγή και μάλιστα σε τόσο μεγάλη έκταση που να έχει φέρει τη χώρα και τους πολίτες της σε δεινότατη θέση, γιατί κανείς δεν αναζητά τους υπαίτιους; Γιατί να φορτωνόμαστε τα βάρη άλλων οι οποίοι πίνουν εις υγείαν των κορόιδων με την ανοχή των κυβερνώντων. Γιατί κύριοι υπουργοί, βουλευτές, δικαστές;
Αναγνώστης
