Η Ελλάδα βαδίζει με μια τρικομματική κυβέρνηση σε βιβλική καταστροφή. Η κυβέρνηση του τραπεζίτη, με τις συμφωνίες που ετοιμάζει δεν παραδίδει μόνο το παρελθόν και το παρόν του τόπου, αλλά και το μέλλον.
Με τις συμφωνίες που ετοιμάζονται, μεταφέρονται δικαιώματα της χώρας, σε χρήμα, πλούτο, δυνατότητες και προοπτικές στα χέρια της τρόικας. Ενώ, ταυτόχρονα, θα συνεχίζεται η πολιτική της ύφεσης. Επιπλέον, δεσμεύεται η χώρα ότι η όποια διαφωνία με τους δανειστές της, καθώς και όποιο πρόβλημα προκύπτει εξαιτίας της κρίσης, θα «λύνεται» στο Ηνωμένο Βασίλειο με βάση το βρετανικό δίκαιο. Δίκαιο το οποίο έχει ως αφετηρία την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του City, δηλαδή των δανειστών.Είναι ανόητοι όσοι υποστηρίζουν ότι δεν έχει καμιά διαφορά το δίκαιο της Ελλάδας από εκείνο του ΗΒ. Και αυτό, διότι το δεύτερο διασφαλίζει τα «εθνικά συμφέροντα» της Βρετανίας, δηλαδή τα συμφέροντα των χρηματοπιστωτικών αγορών και κεφαλαίων. Για αυτό, εξάλλου, μεγάλη μερίδα τους έχει ως έδρα το City στο Λονδίνο. Για αυτό, επιπλέον, πιέζουν και επιμένουν οι δανειστές μας να μεταφέρουμε τις τυχόν δικαστικές διαφορές και διαμάχες εκεί. Εξάλλου, με αυτή τη μεταφορά δεν αλλάζει μόνο η νομική βάση αντιμετώπισης του χρέους, αλλά, και αυτό είναι το κυριότερο η θεσμική. Αφαιρείται κυρίαρχο δικαίωμα του ελληνικού κοινοβουλίου, που σήμερα δύναται να αποφασίζει το ίδιο αν και πότε θα στείλει μια υπόθεση χρέους στα ελληνικά δικαστήρια. Και εν τέλει, δεν είναι μόνο θέμα με ποιο νόμο κρίνεται μια υπόθεση, αλλά και σε ποιο δικαστήριο, σε ελληνικό ή σε βρετανικό.H εκχώρηση νομικών δικαιωμάτων στα βρετανικά δικαστήρια έχει άμεση σημασία, διότι η Ελλάδα εξακολουθεί να βαδίζει για πέμπτο χρόνο την οδό της ύφεσης. Μια πορεία που καθιστά όλο και πιθανότερη την άμεση καταστροφή της χώρας και την προσφυγή των δανειστών της στα δικαστήρια. Πρόκειται για μια πορεία η οποία είναι αποτέλεσμα του μνημονίου που υπέγραψε ο ανόητος πρώην υπουργός οικονομικών. Ο τελευταίος παραμένει στην κυβέρνηση και εξακολουθεί να κάνει προκλητικές εμφανίσεις.Με συνταγές νεοφιλελεύθερες, με επιταγές της τρόικα και με συμπεριφορά νέου ραγιαδισμού, με την πολιτική Παπαδήμου και Βενιζέλου, η χώρα καταστρέφεται οικονομικά, αποδιοργανώνεται η κοινωνία της και οι ιστοί που την συγκρατούν, αδυνατεί να πληρώσει νόμιμα χρέη και πολύ περισσότερο παράνομα. Η προοπτική να πάει η «υπόθεσή της» στα δικαστήρια αυξάνει. Για αυτό αυξάνει και η σημασία του σε ποια δικαστήρια θα πάει και με ποιούς νόμους θα κριθεί η υπόθεσή της. Η χώρα απαξιώνεται. Η κυβέρνηση δείχνει να αποδέχεται την αλλαγή της νομικής βάσης του ελληνικού χρέους, Οδηγεί την Ελλάδα σε μια υλικοτεχνική, κοινωνικο-πολιτική, ηθικο-πολιτισμική καταστροφή βιβλικών διαστάσεων.Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές η κοινή δράση διαφορετικών δυνάμεων αυξάνει. Για αυτό, όσοι νομίζουν ότι είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί αυτή με λογική μεγάλων ή μικρών μηχανισμών, πολλών εγώ ή με συνταγές από το παρελθόν που είχαν διαμορφωθεί για άλλες καταστάσεις, με φοβικούς αποκλεισμούς όσων δεν τους αρέσει η φάτσα ή ότι μπορούν να βάλουν πάνω στο τραπέζι παλιούς λογαριασμούς, δείχνουν δύο πράγματα: Πρώτον δεν καταλαβαίνουν το που πάει τη χώρα η ηγεμονία του Κόμματος του Μνημονίου, και δεύτερον, ότι δεν έχουν ουσιαστικές εναλλακτικές προτάσεις έναντι της βάρβαρης καταστροφής. Ο τόπος, όμως, έχει ανάγκη να αποτρέψει την παρακμή. Να υλοποιηθεί ένα δημοκρατικό εναλλακτικό πρόγραμμα. Να προωθηθούν άμεσα πολιτικές κλειδιά, όπως είναι η διαγραφή του χρέους και η καθιέρωση της ΑΟΖ, η παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, η αποκατάσταση των κοινωνικών λειτουργιών του κράτους και η δημοκρατική αναθεώρηση του Συντάγματος.
Με τις συμφωνίες που ετοιμάζονται, μεταφέρονται δικαιώματα της χώρας, σε χρήμα, πλούτο, δυνατότητες και προοπτικές στα χέρια της τρόικας. Ενώ, ταυτόχρονα, θα συνεχίζεται η πολιτική της ύφεσης. Επιπλέον, δεσμεύεται η χώρα ότι η όποια διαφωνία με τους δανειστές της, καθώς και όποιο πρόβλημα προκύπτει εξαιτίας της κρίσης, θα «λύνεται» στο Ηνωμένο Βασίλειο με βάση το βρετανικό δίκαιο. Δίκαιο το οποίο έχει ως αφετηρία την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του City, δηλαδή των δανειστών.Είναι ανόητοι όσοι υποστηρίζουν ότι δεν έχει καμιά διαφορά το δίκαιο της Ελλάδας από εκείνο του ΗΒ. Και αυτό, διότι το δεύτερο διασφαλίζει τα «εθνικά συμφέροντα» της Βρετανίας, δηλαδή τα συμφέροντα των χρηματοπιστωτικών αγορών και κεφαλαίων. Για αυτό, εξάλλου, μεγάλη μερίδα τους έχει ως έδρα το City στο Λονδίνο. Για αυτό, επιπλέον, πιέζουν και επιμένουν οι δανειστές μας να μεταφέρουμε τις τυχόν δικαστικές διαφορές και διαμάχες εκεί. Εξάλλου, με αυτή τη μεταφορά δεν αλλάζει μόνο η νομική βάση αντιμετώπισης του χρέους, αλλά, και αυτό είναι το κυριότερο η θεσμική. Αφαιρείται κυρίαρχο δικαίωμα του ελληνικού κοινοβουλίου, που σήμερα δύναται να αποφασίζει το ίδιο αν και πότε θα στείλει μια υπόθεση χρέους στα ελληνικά δικαστήρια. Και εν τέλει, δεν είναι μόνο θέμα με ποιο νόμο κρίνεται μια υπόθεση, αλλά και σε ποιο δικαστήριο, σε ελληνικό ή σε βρετανικό.H εκχώρηση νομικών δικαιωμάτων στα βρετανικά δικαστήρια έχει άμεση σημασία, διότι η Ελλάδα εξακολουθεί να βαδίζει για πέμπτο χρόνο την οδό της ύφεσης. Μια πορεία που καθιστά όλο και πιθανότερη την άμεση καταστροφή της χώρας και την προσφυγή των δανειστών της στα δικαστήρια. Πρόκειται για μια πορεία η οποία είναι αποτέλεσμα του μνημονίου που υπέγραψε ο ανόητος πρώην υπουργός οικονομικών. Ο τελευταίος παραμένει στην κυβέρνηση και εξακολουθεί να κάνει προκλητικές εμφανίσεις.Με συνταγές νεοφιλελεύθερες, με επιταγές της τρόικα και με συμπεριφορά νέου ραγιαδισμού, με την πολιτική Παπαδήμου και Βενιζέλου, η χώρα καταστρέφεται οικονομικά, αποδιοργανώνεται η κοινωνία της και οι ιστοί που την συγκρατούν, αδυνατεί να πληρώσει νόμιμα χρέη και πολύ περισσότερο παράνομα. Η προοπτική να πάει η «υπόθεσή της» στα δικαστήρια αυξάνει. Για αυτό αυξάνει και η σημασία του σε ποια δικαστήρια θα πάει και με ποιούς νόμους θα κριθεί η υπόθεσή της. Η χώρα απαξιώνεται. Η κυβέρνηση δείχνει να αποδέχεται την αλλαγή της νομικής βάσης του ελληνικού χρέους, Οδηγεί την Ελλάδα σε μια υλικοτεχνική, κοινωνικο-πολιτική, ηθικο-πολιτισμική καταστροφή βιβλικών διαστάσεων.Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές η κοινή δράση διαφορετικών δυνάμεων αυξάνει. Για αυτό, όσοι νομίζουν ότι είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί αυτή με λογική μεγάλων ή μικρών μηχανισμών, πολλών εγώ ή με συνταγές από το παρελθόν που είχαν διαμορφωθεί για άλλες καταστάσεις, με φοβικούς αποκλεισμούς όσων δεν τους αρέσει η φάτσα ή ότι μπορούν να βάλουν πάνω στο τραπέζι παλιούς λογαριασμούς, δείχνουν δύο πράγματα: Πρώτον δεν καταλαβαίνουν το που πάει τη χώρα η ηγεμονία του Κόμματος του Μνημονίου, και δεύτερον, ότι δεν έχουν ουσιαστικές εναλλακτικές προτάσεις έναντι της βάρβαρης καταστροφής. Ο τόπος, όμως, έχει ανάγκη να αποτρέψει την παρακμή. Να υλοποιηθεί ένα δημοκρατικό εναλλακτικό πρόγραμμα. Να προωθηθούν άμεσα πολιτικές κλειδιά, όπως είναι η διαγραφή του χρέους και η καθιέρωση της ΑΟΖ, η παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, η αποκατάσταση των κοινωνικών λειτουργιών του κράτους και η δημοκρατική αναθεώρηση του Συντάγματος.
