Λατρεύω τις πάλαι ποτέ ψαγμένες παραγωγές της κρατικής τηλεόρασης. Με τα αργόσυρτα σπηκάζ. Με τα αντιχολλυγουντιανά διαπιστευτήρια. Με τις παραπομπές και τη διαθέσιμη επιστημονική βιβλιογραφία.
Κάποιες απ’ αυτές έγιναν κατά λάθος (γιατί εκτός από τις παράπλευρες απώλειες υπάρχουν και οι όμορφοι βασιλικοί που ποτίζονται μαζί με τις γλάστρες, δηλαδή τα παράπλευρα κέρδη), πάνω στην παράφορη ανάγκη των εκάστοτε επιτελών να επιδείξουν «ποιότητα». Πρόκειται όμως για ευτυχή λάθη. Για λάθη απ’ αυτά που καταργεί σήμερα ο πουριτανισμός των νεοφιλελεύθερων.
Σ’ αυτήν την προστατευόμενη (με την έννοια ότι εκλείπει πια) κατηγορία, ανήκει και η εκπομπή: « Το σύμπαν που αγάπησα» της ΕΤ3 .
Αναζητώντας κάτι που να μην έχει σχέση με το ΓΑΠ, τον Παπαδήμο, το Σαμαρά, και το αντί-εμείς, αντί-εγώ, αντί-εσύ, αντί- όλοι μας μένος της τρόικας…., την πέτυχα στην ευλογημένη πλευρά του youtube, εκεί που ευδοκιμούν τα μικρά, σχεδόν ερασιτεχνικά θαύματα της ανθρώπινης δημιουργικότητας. Είναι ένα επεισόδιο (κομμένο στα τρία σαν την ευτυχία που δεν υπάρχει... Φροντίστε λοιπόν να παρακολουθήσετε και τα τρία μέρη) το οποίο αφορά στα Θεοφάνεια, στη σημερινή γιορτή που συμβολίζει το θάνατο και την αναγέννηση, τη ρύπανση και τον καθαρισμό… Εμπλέκει γλυκά την αστρονομία, τον παγανισμό, το χριστιανισμό, τα εθνικά μας έθιμα, τη μεταφυσική, την επιστήμη, τις δεισιδαιμονίες, τα τελετουργικά, τη μαγεία, τους συμβολισμούς, τις ματαιώσεις και τις ελπίδες. Δεν ξέρω αν σώζεται κανείς βαπτιζόμενος… Δεν ξέρω αν μηδενίζεται κάθε χρόνο το κοντέρ των ενοχών. Το μόνο που ξέρω είναι ότι μαζί με την ευκαιριακή ποιότητα των κρατικών παραγωγών, σώζεται και λίγη από την εθνική μας, την αρχετυπική μας ποιότητα. Όσα περισσότερα ξέρουμε, συνδυάζουμε, κατανοούμε, αφομοιώνουμε, τόσο πιο γερές είναι οι αντιστάσεις μας στη μιζέρια. Καλή μας παρακολούθηση λοιπόν, καλή βύθιση στο θάνατο και ανάδυση στη ζωή. Καλή μας καθαριότητα! Γιατί η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά. Κι αν είσαι άρχοντας, δε σε ξηλώνουν οι λογιστές…
http://topontiki.gr/
