είμαστε εμείς οι ίδιοι; Μήπως η απληστία μας έφερε εδώ που βρισκόμαστε; Μήπως η αδιαφορία για τα κοινά κι η εμμονή για την ιδιώτευση; Και τώρα τι είναι αυτό που μας κρατάει; Ο φόβος μας; Η ανοχή μας; Η έλλειψη κοινωνικής συνείδησης; Η ελληνική κοινωνία αποσυντίθεται μέρα με την μέρα κι η απάθεια με την οποία βιώνουμε το τέλος των ημερών μας ως έθνος, ως άνθρωποι, ως τρόπος ζωής, αποτελεί τρομερή καινοτομία στις αντιδράσεις των λαών. Οφείλουμε όλοι μας με ομόνοια, ειλικρίνεια και παραδοχή των λαθών, να αντιδράσουμε συλλογικά. Ποια είναι η σωστή αντίδραση; Ομολογουμένως, το αγνοώ. Κάτι όμως πρέπει να γίνει για να βγούμε απ'τον λήθαργο και να αποκτήσουμε πολιτική οντότητα και βούληση, προτού μας βυθίσουν στην αφάνεια και το χρονοντούλαπο τα συμφέροντα των πολυεθνικών, των επενδυτών και των λοιπών ανόητων που το μόνο που γνωρίζουν από την ζωή και τις χάρες της είναι να βυθίζουν στην δυστυχία τους άλλους προκειμένου να προστεθεί ένα ακόμη μηδενικό στο τέλος της ψηφιακής τους περιουσίας. Γιατί δεν είναι κάτι άλλο, από μηδενικά που νομίζουν ότι έχουν αξία.
Αναγνώστης
