Ο κρατήρας έχει διάμετρο 40 χλμ και βάθος 3,7 χλμ, διπλάσιο από αυτό του Γκραν Κάνιον. Η μελέτη του κρατήρα που είναι ορατός από τη Γη με γυμνό μάτι αναμένεται να προσφέρει σημαντικά στοιχεία για τη γεωλογική ιστορία του φυσικού μας δορυφόρου.
Ο Αρίσταρχος
Ο κρατήρας πήρε το όνομά του από τον Έλληνα αστρονόμο Αρίσταρχο, ο οποίος θεωρείται ότι είναι ο πρώτος που πρότεινε ηλιοκεντρικό μοντέλο του ηλιακού συστήματος. Ο κρατήρας βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο μιας υπερυψωμένης έκτασης με ηφαιστειογενή χαρακτηριστικά, γνωστής επίσης ως το «Υψίπεδο του Αρίσταρχου». Η συγκεκριμένη έκταση βρίσκεται στο μέσο του Ωκεανού των Καταιγίδων, μια περιοχή που είναι γνωστή για διάφορα παροδικά σεληνιακά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα εκεί.
Οι επιστήμονες θεωρούν ότι ο κρατήρας αποτελεί προϊόν της πρόσκρουσης ενός μεγάλου κομήτη ή αστεροειδή στην επιφάνεια της Σελήνης. Τόσο τα τοιχώματα του Αρίσταρχου όσο και ο πυθμένας του διαθέτουν μεγάλη ποικιλία σεληνιακών πετρωμάτων και η μελέτη τους σε συνδυασμό με γεωλογικές παρατηρήσεις θα βοηθήσουν τους ειδικούς να κατανοήσουν καλύτερα τη γεωλογική ιστορία του δορυφόρου μας. Η μελέτη του Αρίσταρχου θα βοηθήσει για παράδειγμα στο να μάθουμε πώς δημιουργείται ο γρανίτης στη Σελήνη.
Ο δορυφόρος
Ο LRO (Lunar Reconaissance Orbiter) εκτοξεύθηκε τον Ιούνιο του 2009 και διαθέτει έξι εξειδικευμένα όργανα τα οποία έχουν ως «καθήκον» την καταγραφή δεδομένων σχετικά με το σεληνιακό περιβάλλον. Δύο από αυτά τα όργανα είναι η υψηλής ακρίβειας κάμερα (LROC) και το όργανο μέτρησης υψομέτρων (Lola). Ο LRO βρίσκεται πάνω από τον κρατήρα σε ύψος 30 χλμ και ξεκίνησε να στέλνει νέες λεπτομερείς εικόνες και στοιχεία για αυτόν.
