SandP, μαζί με την υποβάθμιση του EFSF, κάτι το οποίο σημαίνει απλά πως η χρεοκοπία τους είναι θέμα χρόνου, ανεξαρτήτως των πρόσφατων προσπαθειών διάσωσης και τα σχέδια των ευρωπαίων για μελλοντικές παρεμβάσεις στήριξης της οικονομίας. Από την αρχή πιστεύαμε ότι το ευρώ θα καταρρεύσει πριν από το αμερικανικό δολάριο, το οποίο θα είναι το τελευταίο νόμισμα που θα γονατίσει. Γιατί θα συμβεί αυτό. Απλά επειδή, υπάρχει μια σοσιαλιστική ουτοπία, στην οποία υποτίθεται ότι οι άνθρωποι δεν θα χρειάζονταν να ανησυχούν για τίποτα, αφού το πανταχού παρόν κράτος και οι πανταχού παρόν πολιτικοί θα τους φρόντιζε από την γέννησή τους μέχρι και στο νεκροταφείο.
Ας πάρουμε την ιστορία από παλιά. Πότε δημιουργήθηκε το σύγχρονο κοινωνικό κράτος; Στα τέλη του 19ου αιώνα στην αυτοκρατορική Γερμανία του καγκελάριου Otto von Bismarck, ο οποίος μάλιστα είχε κάνει την ακόλουθη εντυπωσιακή δήλωση:
«Η πρόθεσή μου ήταν να δωροδοκήσω την εργατική τάξη, ή αλλιώς, να τους πάρω με το μέρος μου, να θεωρούν το κράτος ως έναν θεσμό που υπάρχει για αυτούς, και για το καλό τους». Σύμφωνα με τον FridericHowe, που θαύμαζε το γερμανικό σύστημα, «το άτομο υπάρχει για το κράτος, και όχι το κράτος για το άτομο». Τα χρόνια όμως πέρασαν και σήμερα ζούμε το τέλος αυτής της δωροδοκίας, αλλά και της κλοπής που συμπαρέσυρε ολόκληρο τον κόσμο στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα.
Η πιο ακραία μορφή σοσιαλισμού, αυτή του σοβιετισμού, κατέρρευσε από μόνη της πριν από 20 χρόνια. Τώρα, οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις της Δύσης, που πίστεψαν ότι μπορεί να υπάρχει και τρίτος δρόμος προς την ουτοπία, ανακαλύπτουν πως η διαφθορά του σοσιαλισμού έχει υπονομεύσει και τα δικά τους κοινωνικά θεμέλια και απλά όλα αυτά οδηγούν στην κατάρρευση του συστήματος. Οι «κοινωνικοί μηχανικοί» θέλησαν να ελέγξουν την ζωή, να τιθασεύσουν τις αγορές, και να δημιουργήσουν μια οργανωμένη και προβλέψιμη κοινωνία, διοικούμενη από πεφωτισμένους γραφειοκράτες. Εκεί που υπήρχε η, κατά τον Μαρξ, αναρχία της παραγωγής, αυτοί ήθελαν να βάλουν το κρατικό μονοπώλιο. Απλά όλα αυτά τελειώνουν και οι αναταραχές που βλέπουμε, είναι απλά προάγγελος του τι έχει να γίνει, μόλις τα καλοφροντισμένα μωρά του κράτους τροφού, ανακαλύψουν ότι δεν έχουν πλέον φαί να φάνε.
Οι οίκοι αξιολόγησης δεν λένε την αλήθεια. Υποφέρουν από την ίδια πάθηση που υποφέρουν και οι κεντρικοί τραπεζίτες, πιστεύουν δηλαδή ότι μια κεντρική επιτροπή μπορεί να κατευθύνει τις ζωές και τη δράση εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, προς επίτευξη ενός σκοπού. Απλά θυμίζουμε ότι πρόκειται για τους ίδιους οίκους που αξιολόγησαν τα παράγωγα με ΑΑΑ, μέχρι τέλους, και που τώρα κάνουν το ίδιο για τα κρατικά ομόλογα. Που για όλα τα κράτη PIIGS, όχι ΑΑΑ, όχι ΑΑ, αλλά ούτε F δεν θα έπρεπε να είναι αξιολογημένα. Βέβαια δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η αμερικανική κυβέρνηση έχει συστήσει ένα καρτέλ οίκων αξιολόγησης, αφού επισήμως αναγνωρίζει τους τρείς κακούς οίκους αξιολόγησης, SandP, Moody’s, και Fitch, και απαιτεί από τα διάφορα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να λαμβάνουν υπόψη τις εκτιμήσεις τους αναφορικά με τα επενδυτικά ρίσκα. Οι οίκοι αυτοί αποτελούν ένα ολιγοπώλιο που ελέγχει το οικονομικό μέλλον ολόκληρων κρατών, και για αυτό και δε θα πρέπει να μας εκπλήσσει αν η αμερικανική κυβέρνηση τους χρησιμοποιεί ως εργαλεία, προκειμένου να αποσταθεροποιεί οικονομικά περιοχές ολόκληρες.
Μάλιστα η τελευταία μαζική υποβάθμιση εννέα χωρών, σε στυλ «σοκ και δέος», μυρίζει από μακριά αμερικανική κυβερνητική παρέμβαση. Ο αμερικανικός στρατός προετοιμάζεται και εκτελεί εικονικές ασκήσεις οικονομικού πολέμου εδώ και καιρό, με κωδική ονομασία Unified Quest 2011, και δεν θα σοκαριζόμουν καθόλου αν μάθαινα ότι η τελευταία επίθεση εναντίον της ευρωζώνης οργανώθηκε από τον αμερικανικό στρατό.
Έτσι, ο πόλεμος πλέον είναι οικονομικός, και η Αμερική προσπαθεί να υπερασπίσει τον ιμπεριαλισμό του δολαρίου της, εις βάρος του υπόλοιπου κόσμου. Που και που, το τέρας του καπιταλισμού γεννά και κάποιον μοναχικό ήρωα. Έτσι προέκυψε και ο Devan Sharma, πρώην επικεφαλής της S&P, που ύψωσε το ανάστημά του το καλοκαίρι που μας πέρασε, υποβαθμίζοντας την πιστοληπτική ικανότητα της αμερικανικής κυβέρνησης. Αποπέμφθηκε λίγες ημέρες αργότερα, χωρίς πολλές φανφάρες, χωρίς μάλιστα να το μάθει κανείς και χωρίς να γίνει ντόρος στα ΜΜΕ. Κατά «σύμπτωση», η τελευταία αυτή ευρωπαϊκή υποβάθμιση συνέπεσε και με την αύξηση του ορίου δανεισμού των ΗΠΑ. Έτσι, η συνέχιση της κρίσης της ευρωζώνης παίζει σημαντικό ρόλο στον αντιπερισπασμό της αμερικανικής κοινής γνώμης, από την πραγματική κατάσταση της οικονομίας. Όλοι μιλάνε για την κρίση χρέους στην ευρωζώνη, αλλά η Αμερική παρουσιάζει κάθε χρόνο ένα έλλειμμα ύψους $4-5 τρισεκατομμυρίων! Το έλλειμμα αυτό είναι σχεδόν ίσο με την αξία όλου του χρυσού που υπάρχει στον κόσμο. Αυτό σημαίνει πως μελλοντικά, η αξία του χρυσού θα είναι ακόμη μεγαλύτερη, καθώς οι παγκόσμιες χρηματαγορές πλημμυρίζουν από δολάρια που δεν θα έχουν καμιά αξία. Ζούμε σε έναν κόσμο που αποτελείται από κράτη ζόμπι. Πρόκειται για ένα οικονομικό σύστημα που ταιριάζει σε ζωντανούς νεκρούς. Οι κυβερνήσεις, με την σημερινή τους μορφή, αποκλείεται να υπάρχουν σε μερικά χρόνια. Το ίδιο και τα διάφορα εθνικά νομίσματα. Ή θα καταρρεύσουν, ή θα υποτιμηθούν σε μεγάλο βαθμό, ή θα αντικατασταθούν με χρυσό. Αυτός είναι και ο λόγος που οι οίκοι αξιολόγησης έχουν αυτή τη δράση και σπρώχνουν το ευρώ στο γκρεμό. Για να κερδίσει μερικά χρόνια ακόμη η Αμερική, και το δολάριο της ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για έναν «γυμνό αυτοκράτορα» και όσοι το αντιληφθούν, αυτοί θα είναι και οι τυχεροί. Οι υπόλοιποι ας συνεχίσουν να κάνουν τους αδιάφορους και απλά θα το καταλάβουν κάποια στιγμή, όταν το σύστημα θα έχει καταρρεύσει.
Σε αυτές τις εποχές, κανένας σώφρων άνθρωπος δεν θα πρέπει να διαθέτει περιουσία σε χαρτιά. Ούτε ομόλογα, ούτε χαρτονομίσματα. Και όποιος έχει μετοχές, θα πρέπει να τις έχει στο όνομα του, ενώ καλά θα κάνει να διαφοροποιήσει (γεωπολιτικά) τη περιουσία του. Μόλις και οι υπόλοιποι αντιληφθούν την γύμνια του αυτοκράτορα, τα πράγματα θα πάρουν μια πολύ ενδιαφέρουσα τροπή. Κάποιοι πιστεύουνε ότι η κατάσταση θα σωθεί από τη δράση και τα οικονομικά δεδομένα της Κίνας και άλλων αναπτυσσόμενων χωρών. Αλλά μόλις οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης σε αυτές τις χώρες θα προσγειωθούν, τότε η κατάρρευση θα έρθει ακόμη πιο κοντά.
www.greekfinanceforum.com
