Εχει σπουδάσει -μεταξύ άλλων- στο πανεπιστήμιο όπου πέρασε ένας επίσης διάσημος Ελληνας πολιτικός, ο οποίος στη σημερινή εικόνα κατάρρευσης... εδοξάσθη διά της απουσίας του, παρά το ότι χειρίστηκε τις τύχες της χώρας για πέντε χρόνια. Και εδώ σταματούν οι συμπτώσεις και αρχίζει η ωμή πραγματικότητα που αντιπροσωπεύει το όνομα του Τσαρλς Νταλάρα για την Ελλάδα. Του κατόχου διδακτορικού στη φιλοσοφία και όχι στην οικονομία όπως θα περίμενε κανείς, του ανθρώπου που εκπροσωπεί τους 450 μεγαλύτερους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς του κόσμου και που έχει περάσει από θέσεις που εξάπτουν τη φαντασία των συνωμοσιολόγων και όχι μόνο.
Ο διευθύνων σύμβουλος του πανίσχυρου Ινστιτούτου Διεθνούς Χρηματοοικονομικής (IIF) είναι τις μέρες αυτές το πιο πολυσυζητημένο άτομο στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως καθώς η διαδικασία της συμμετοχής των ιδιωτών στο πρόγραμμα ανταλλαγής/ μετακύλισης ελληνικών ομολόγων, βρίσκεται στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος.
Οι Ελληνες συνομιλητές του τις ημέρες που προηγήθηκαν αλλά και από το καλοκαίρι που ξεκίνησε η το πρώτο PSI, βρέθηκαν απέναντι σε έναν θαυμαστή της ελληνικής ιστορίας και λάτρη της ελληνικής μυθολογίας, έναν άνθρωπο που έχει επισκεφθεί τη χώρα μας για διακοπές και που θεωρεί ότι η Ελλάδα θα βγει πιο δυνατή από την κρίση.
Ολα αυτά στο παρασκήνιο των πολύ σκληρών διαπραγματεύσεων για το ποσοστό του κουρέματος και το επιτόκιο των νέων ομολόγων, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκπροσωπεί, από το 1993, τις μεγαλύτερες εμπορικές και επενδυτικές τράπεζες του κόσμου. Αυτούς που έχουν τα ελληνικά ομόλογα και τώρα πρέπει να αποδεχθούν ζημιές.
Ο Τσαρλς Νταλάρα δεν είναι ένας τυχαίος άνθρωπος. Δεν είναι ένας τεχνοκράτης σαν τα στελέχη της τρόικας, παρά το γεγονός ότι εκπροσωπεί αυτούς ακριβώς.Το πλούσιο βιογραφικό του και οι θέσεις που έχει υπηρετήσει στο υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, επί εποχής Ρίγκαν αρχικά και Μπους του πρεσβύτερου αργότερα, τον καθιστούν -σε συνδυασμό με τις σπουδές του- πολιτικό ον.
Τα μεταπτυχιακά
Αποφοίτησε από πανεπιστήμιο της Ν. Καρολίνας με πτυχίο οικονομικών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στα νομικά και τη διπλωματία στο πανεπιστήμιο Φλέτσερ και αργότερα στο πανεπιστήμιο που πέρασε και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, το Ταφτς όπου έκανε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία.
Στη συνέχεια εργάστηκε σε διάφορες θέσεις στο αμερικάνικο υπουργείο Οικονομικών και το 1989 ο Μπους τον διόρισε βοηθό γραμματέα του υπουργείου, όπου μέχρι το 1991 στα καθήκοντά του περιλαμβάνονταν η διεθνής οικονομική και χρηματοπιστωτική πολιτική. Πριν ήταν εκτελεστικός διευθυντής στο ΔΝΤ, ενώ μετά τις κυβερνητικές θέσεις της θητείας Μπους και πριν από την ένταξή του στο Ινστιτούτο το 1993, ο κ. Νταλάρα ήταν διευθύνων σύμβουλος της JP Morgan.
Ο κ. Νταλάρα ήταν από τους αρχιτέκτονες του σχεδίου Brady, μιας πρωτοβουλίας εμπνευσμένης από το όνομα του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Nicholas Brady, σύμφωνα με την οποία κατά τη δεκαετία '80, οι τράπεζες έλαβαν κίνητρα για να προβούν σε παραχωρήσεις όσον αφορά δάνειά τους προς κυβερνήσεις της Λ. Αμερικής. Αυτό το πλούσιο βιογραφικό τον έχει τοποθετήσει στο στόχαστρο των συνωμοσιολόγων, που χωρίζονται σε δύο στρατόπεδα: σε εκείνους που τον θεωρούν τοποτηρητή των Αμερικανών στον οργανισμό στον οποίο τα μισά μέλη περίπου είναι τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες της Ευρώπης, και σε εκείνους που τον βλέπουν ως άνθρωπο του κ. Ακερμαν, διευθύνοντος συμβούλου της Deutsche Bank και προέδρου του IIF.
Το σίγουρο είναι ότι είναι πλέον σημείο αναφοράς στη χώρα μας και στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος καθώς από τους χειρισμούς του εξαρτάται η επιτυχία των αποφάσεων της συνόδου κορυφής του Οκτωβρίου και η υπογραφή του δεύτερου μνημονίου για τη χώρα μας.
Οσοι συνομίλησαν μαζί του περιγράφουν έναν άνθρωπο με ευρύτητα πνεύματος και όχι τον στυγνό τεχνοκράτη που θα δικαιολογούσε η θέση του. Και παρά το γεγονός ότι εκπροσωπεί συμφέροντα αντίθετα με αυτά της Ελλάδας, και μόνο η φράση του ότι «ο λαός σας πληρώνει για πράγματα που δεν έχει φταίξει και άλλοι δημιούργησαν με τα λάθη και τις πολιτικές τους», τον έχει κάνει συμπαθή.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΕΣ
Aναφερόμενος στο θέμα της εμπλοκής ιδιωτών πιστωτών στο ελληνικό χρέος, είπε πριν από μήνες ότι είναι πιο περίπλοκο συγκριτικά με το αντίστοιχο πρόβλημα στη Λατινική Αμερική του 1980, εξαιτίας του μεγαλύτερου αριθμού πιστωτών, του ρόλου των διεθνών οίκων αξιολόγησης και της αγοράς των ασφαλίστρων έναντι χρεοκοπίας.
Όμως, υποστηρίζει ότι η κατάσταση των ευρωπαϊκών τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιρειών που είναι σήμερα εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος είναι πολύ πιο υγιής σε όρους κεφαλαιακής δομής, σε σχέση με αυτήν των αμερικανικών και των ιαπωνικών τραπεζών στα τέλη της δεκαετίας του '80.
