Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις του, κάθε άλλο, αλλά… δεν τον εμπιστεύομαι! Και δεν τον εμπιστεύομαι απλούστατα γιατί πρώτον, καλείται να κάνει μια διαπραγμάτευση στην οποία τυγχάνει να πρεσβεύει τις ίδιες ακριβώς...
απόψεις με τους συνομιλητές του και, δεύτερον, διότι το κάνει φοβούμενος την συνοχή της κυβέρνησής του, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι λόγω των επικείμενων εκλογών κανείς άλλος, πόσο μάλλον κοινοβουλευτικός, δεν θα αποτολμούσε να προκινδυνεύσει μια αναμέτρηση με τον 13ο και 14ο μισθό…
Εν ολίγοις και χωρίς περιστροφές: Ο Λ.Παπαδήμος το… παίρνει επάνω του, διότι απλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Και το χειρότερο; Εμπλέκεται ο ίδιος στην διαπραγμάτευση, διότι πιστεύει στο μέτρο, όπως ρητώς είχε ξεκαθαρίσει και από το βήμα της Βουλής. Ως εκ τούτου δεν είναι και πολύ δύσκολο να καταλάβουμε ποια θα είναι η κατάληξη…
Από εκεί που το Μαξίμου και ο ένοικός του διαβεβαίωναν άπαντες ότι θα γίνουν απολύτως σεβαστές οι αποφάσεις των κοινωνικών εταίρων, την ίδια περίοδο που και το ΔΝΤ προσπάθησε να πείσει πως δεν επεδίωκε την περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού κ.λπ.-κ.λπ., μετά την αποκάλυψη ότι το θέμα είναι πάνω στο τραπέζι, ως άλλος Γκέμπελς βγαίνει μπροστά. Ακολουθώντας την πεπατημένη του αντιπροέδρου του Ευ.Βενιζέλου, δημιουργεί ένα προπέτασμα καπνού και με την απειλή ότι η Τρόικα θέτει το ζήτημα με χαρακτηριστικά «take it or live it”, προσπαθεί να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για το επερχόμενο…
Με δεδομένο μάλιστα ότι ο ένας εκ των δυο μισθών, έχει πάψει προ καιρού να υφίσταται, το πιθανότερο είναι ότι ακονίζουν τα μαχαίρια τους για τον εναπομείναντα, σφαγιάζοντας φυσικά και αυτό που ευσχήμως και παραπλανητικώς αποκαλούν «μη μισθολογικό κόστος», εγχείρημα που βαφτίζουν «μεταρρύθμιση»!
Το δια ταύτα; Οτι τα μέτρα, δεν θα χαρακτηρίζονται πλέον ως τέτοια, αλλά ως «μεταρρυθμίσεις» αναγκαίες προκειμένου οι ευρωπαίοι να συναινέσουν αμέσως μετά το PSI και στην υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης. Ξέρετε, εκείνης που θα διέπεται από το Βρετανικό Δίκαιο και θα εξασφαλίζει στους δανειστές πως είτε η χώρα χρεοκοπήσει εντός, είτε εκτός ευρώ, τα οφειλόμενα δυσθεώρητα ποσά θα υπολογίζονται σε ευρώ. Ετσι ενώ η ύφεση θα συνεχίζεται, αφού τα είδη πρώτης ανάγκης θα παραμένουν ακριβά για τις τσέπες των καταναλωτών, η φορολογία θα αυξάνεται, οι μισθοί θα μειώνονται και οι επιχειρήσεις θα κλείνουν στέλνοντας ακόμη περισσότερους στην ανεργία, η υποστηριζόμενη από τα τρία κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου κυβέρνηση Παπαδήμου, θα τρέχει ασμένως να διασφαλίσει τα συμφέροντα των δανειστών της!
Αυτό που διακυβεύεται αυτή την ώρα δεν είναι το μέλλον της χώρας. Αυτό είναι προδιαγεγραμμένο. Πάνω στο τραπέζι αυτών που βλακωδώς οι περισσότεροι εξ ημών θεωρούμε αρλεκίνους, βρίσκεται η εξασφάλιση των συμφερόντων της Τρόικας. Εκείνης που σκοπίμως και με την ανοχή της κυβέρνησης Παπανδρέου και όχι μόνο, απέτυχε. Για ποιόν όμως;
απόψεις με τους συνομιλητές του και, δεύτερον, διότι το κάνει φοβούμενος την συνοχή της κυβέρνησής του, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι λόγω των επικείμενων εκλογών κανείς άλλος, πόσο μάλλον κοινοβουλευτικός, δεν θα αποτολμούσε να προκινδυνεύσει μια αναμέτρηση με τον 13ο και 14ο μισθό…
Εν ολίγοις και χωρίς περιστροφές: Ο Λ.Παπαδήμος το… παίρνει επάνω του, διότι απλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Και το χειρότερο; Εμπλέκεται ο ίδιος στην διαπραγμάτευση, διότι πιστεύει στο μέτρο, όπως ρητώς είχε ξεκαθαρίσει και από το βήμα της Βουλής. Ως εκ τούτου δεν είναι και πολύ δύσκολο να καταλάβουμε ποια θα είναι η κατάληξη…
Από εκεί που το Μαξίμου και ο ένοικός του διαβεβαίωναν άπαντες ότι θα γίνουν απολύτως σεβαστές οι αποφάσεις των κοινωνικών εταίρων, την ίδια περίοδο που και το ΔΝΤ προσπάθησε να πείσει πως δεν επεδίωκε την περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού κ.λπ.-κ.λπ., μετά την αποκάλυψη ότι το θέμα είναι πάνω στο τραπέζι, ως άλλος Γκέμπελς βγαίνει μπροστά. Ακολουθώντας την πεπατημένη του αντιπροέδρου του Ευ.Βενιζέλου, δημιουργεί ένα προπέτασμα καπνού και με την απειλή ότι η Τρόικα θέτει το ζήτημα με χαρακτηριστικά «take it or live it”, προσπαθεί να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για το επερχόμενο…
Με δεδομένο μάλιστα ότι ο ένας εκ των δυο μισθών, έχει πάψει προ καιρού να υφίσταται, το πιθανότερο είναι ότι ακονίζουν τα μαχαίρια τους για τον εναπομείναντα, σφαγιάζοντας φυσικά και αυτό που ευσχήμως και παραπλανητικώς αποκαλούν «μη μισθολογικό κόστος», εγχείρημα που βαφτίζουν «μεταρρύθμιση»!
Το δια ταύτα; Οτι τα μέτρα, δεν θα χαρακτηρίζονται πλέον ως τέτοια, αλλά ως «μεταρρυθμίσεις» αναγκαίες προκειμένου οι ευρωπαίοι να συναινέσουν αμέσως μετά το PSI και στην υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης. Ξέρετε, εκείνης που θα διέπεται από το Βρετανικό Δίκαιο και θα εξασφαλίζει στους δανειστές πως είτε η χώρα χρεοκοπήσει εντός, είτε εκτός ευρώ, τα οφειλόμενα δυσθεώρητα ποσά θα υπολογίζονται σε ευρώ. Ετσι ενώ η ύφεση θα συνεχίζεται, αφού τα είδη πρώτης ανάγκης θα παραμένουν ακριβά για τις τσέπες των καταναλωτών, η φορολογία θα αυξάνεται, οι μισθοί θα μειώνονται και οι επιχειρήσεις θα κλείνουν στέλνοντας ακόμη περισσότερους στην ανεργία, η υποστηριζόμενη από τα τρία κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου κυβέρνηση Παπαδήμου, θα τρέχει ασμένως να διασφαλίσει τα συμφέροντα των δανειστών της!
Αυτό που διακυβεύεται αυτή την ώρα δεν είναι το μέλλον της χώρας. Αυτό είναι προδιαγεγραμμένο. Πάνω στο τραπέζι αυτών που βλακωδώς οι περισσότεροι εξ ημών θεωρούμε αρλεκίνους, βρίσκεται η εξασφάλιση των συμφερόντων της Τρόικας. Εκείνης που σκοπίμως και με την ανοχή της κυβέρνησης Παπανδρέου και όχι μόνο, απέτυχε. Για ποιόν όμως;
