επιβολής του νόμου στην Αμερική για περίπου 50 χρόνια.
Ο διευθυντής του Γραφείου Ερευνών και αργότερα του FBI, Τζέι Έντγκαρ Χούβερ, ενέπνεε τον φόβο και τον θαυμασμό, ενώ τις πράξεις του, άλλοι τις καταδίκασαν και άλλοι τις εκθείασαν.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες, υπήρχαν μυστικά που αν διέρρεαν θα κατέστρεφαν την εικόνα, την καριέρα και τη ζωή του. Ποια από αυτά, όμως, είναι αλήθεια και ποια ψέματα;
● Ο Χούβερ ήταν ομοφυλόφιλος και του άρεσε να φοράει γυναικεία ρούχα
Η αλήθεια για τη σεξουαλική του ζωή είναι σχεδόν αδύνατο να προσδιοριστεί. Ο Τζέι Έντγκαρ Χούβερ ήταν παντρεμένος με τη δουλειά του και κρατούσε καλά προστατευμένη την προσωπική του ζωή. Η ιστορία ότι ο εργένης Χούβερ συμμετείχε σε πάρτι που άνδρες φορούσαν γυναικεία ρούχα προέκυψε από μία βιογραφία του 1993. Η πηγή αμφισβητήθηκε και δεν βρέθηκε κάποιος άλλος που να επιβεβαιώνει αυτούς τους ισχυρισμούς.
Όσο για την ομοφυλοφιλία του, εάν ο Χούβερ είχε ομοφυλοφιλική σχέση, τότε αυτή θα ήταν με τον -επίσης εργένη- Κλάιντ Τόμσον, συνεργάτη του στο FBI. Οι δύο άνδρες δούλευαν μαζί για περισσότερα από 40 χρόνια, ταξίδευαν μαζί για διακοπές ή δουλειές, πήγαιναν μαζί στη δουλειά, έτρωγαν μαζί μεσημεριανό σε ξενοδοχείο της Ουάσινγκτον, ενώ ο Χούβερ άφησε στη διαθήκη του μεγάλο μέρος της περιουσίας του στον Τόμσον.
Εάν η σχέση τους υπήρξε κάτι παραπάνω από πλατωνική, δύσκολα θα το μάθει κανείς. Ο Χούβερ υπήρξε φίλος με την ηθοποιό Ντόροθι Λαμούρ, αν και πάλι δεν έχει γίνει γνωστό εάν είχαν σεξουαλικές σχέσεις.
● Οι πρόεδροι των ΗΠΑ φοβόντουσαν τους μυστικούς φακέλους του Χούβερ
Σύμφωνα με τις φήμες, παρά το γεγονός ότι πολλοί πρόεδροι των ΗΠΑ έτρεμαν την επιρροή του Χούβερ, δεν τον απέλυαν, επειδή φοβόντουσαν τους μυστικούς φακέλους του διευθυντή του FBI. Ο Χούβερ είχε ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τους Φράνκλιν Ρούσβελτ και Λίντον Τζόνσον. Οι υπόλοιποι (Χάρι Τρούμαν, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, Τζον Κένεντι και Ρίτσαρντ Νίξον) σκέφτηκαν πράγματι να τον απολύσουν, αλλά είχαν και πολιτικούς λόγους για να θέλουν να παραμείνει στη θέση του.
Ο Χούβερ, πάντως, είχε μετατρέψει τους μυστικούς φακέλους του σε ισχυρό όπλο, όχι μόνο για την αντιμετώπιση του εγκλήματος, αλλά και για να ασκεί πιέσεις σε κυβερνητικούς αξιωματούχους και να καταστρέφει καριέρες. Μέχρι το 1960, το FBI είχε φακέλους για 432.000 Αμερικανούς πολίτες, ενώ οι φάκελοι που ο διευθυντής του FBI θεωρούσε «προσωπικούς και εμπιστευτικούς» παρέμεναν στο γραφείο του όπου τους πρόσεχε η γραμματέας του Χούβερ.
● Ο Χούβερ ήταν δειλός
Οι επικριτές του τον κατηγορούν συχνά για δειλία, αναφέροντας ως παράδειγμα το γεγονός ότι δεν θέλησε να καταταγεί στον στρατό τον Ιούνιο του 1917, όταν τελείωσε τη Νομική Σχολή και η χώρα εισερχόταν στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ωστόσο, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι ο Χούβερ επιθυμούσε να πολεμήσει τους Γερμανούς, ενώ δεν απέφευγε και τη δράση όταν εργαζόταν στο Γραφείο Ερευνών). Πιο πιθανό για τη μη στράτευσή του, θεωρείται η ψυχική ασθένεια του πατέρα του Χούβερ που του στέρησε την δουλειά του και τη σύνταξη, κάνοντας τον Τζέι Έντγκαρ υπεύθυνο για την οικογένειά του.
● Ο Χούβερ είχε αφροαμερικανική καταγωγή
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που υποστηρίζουν ότι ο Χούβερ είχε αφρο-αμερικανική καταγωγή. Η μία από αυτές αναφέρει, μάλιστα, ότι ο Χούβερ γεννήθηκε από μητέρα Αφροαμερικανίδα και ότι υιοθετήθηκε μυστικά από την οικογένεια Χούβερ. Ωστόσο, ειδικοί στη γενεαλογία μελέτησαν το γενεαλογικό δέντρο του διευθυντή του FBI και δεν βρήκαν τίποτα που να αποδεικνύει αυτούς τους ισχυρισμούς.
Οι απόψεις του για τις φυλετικές διακρίσεις αντικατόπτριζαν τη στάση που επικρατούσε στην Ουάσινγκτον, μια πόλη φυλετικά χωρισμένη. Ως διευθυντής του FBI, ο Χούβερ αρνήθηκε να ερευνήσει τις ρατσιστικές επιθέσεις κατά Αφρο-αμερικανών ή να προστατεύσει τα πολιτικά τους δικαιώματα στον Νότο.
● Οι πρακτικές του Χούβερ αποτελούν «πληγή» για το FBI
Η «κληρονομιά» του Χούβερ έχει δύο διαστάσεις. Από τη μία μετέτρεψε το FBI σε έναν σύγχρονο οργανισμό, ενώ για το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του οι Αμερικανοί τον αντιμετώπιζαν σαν ήρωα.
Η σκοτεινή του πλευρά (οι μυστικοί φάκελοι, η παρακολούθηση ηγετικών στελεχών των κοινωνικών κινημάτων, καθώς και διάσημων σταρ, γερουσιαστών και ανθρώπων που ζητούσαν να τελειώσει ο πόλεμος στο Βιετνάμ) αποκαλύφθηκε κυρίως μετά τον θάνατό του, οπότε έγινε φανερό ότι το να κρατά ένας άνθρωπος τα ηνία της εξουσίας για 48 χρόνια αποτελεί μια συνταγή προορισμένη να αποτύχει.
