Οι εκπαιδευτικοί-τους οποίους το Υπουργείο Παιδείας κοπιάζει να παρουσιάσει ως αδιάφορους ή τεμπέληδες-έχουν την αίσθηση καθήκοντος και την ευσυνειδησία που χρειάζεται και κυρίως διαθέτουν το παιδαγωγικό κριτήριο, ώστε να έχουν ήδη φροντίσει, σε συνεργασία με τους μαθητές τους, να αναπληρώσουν –πάνω από το μέτρο του δυνατού- τα κενά και τις ελλείψεις που δημιουργήθηκαν , όχι από την συμμετοχή τους σε αγώνες και διαμαρτυρίες αλλά από την ανεπάρκεια του ίδιου του Υπουργείου Παιδείας.
Οι απειλές του υφυπουργού για «πειθαρχικές διώξεις» σε όσους εκπαιδευτικούς συμμετέχουν στις προγραμματισμένες στάσεις εργασίας, ασκώντας το συνταγματικό τους δικαίωμα στην απεργία, είναι όχι μόνο εκβιαστικές αλλά και άκρως επικίνδυνες για τη Δημοκρατία.
Οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι γονείς τους, γνωρίζουν πολύ καλά «τις πταιει» για τις ελλείψεις στα δημόσια σχολεία και με τους αγώνες τους φροντίζουν να αποδώσουν τις ευθύνες εκεί που ανήκουν και να διεκδικήσουν μια καλύτερη δημόσια παιδεία.