Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν η σύμπραξη, το αναγκαστικό “consortium” Βενιζέλου – Λοβέρδου, καταφέρει να χαρίσει...
στο ΠΑΣΟΚ το πολυπόθητο «2» μπροστά από το εκλογικό του αποτέλεσμα, το βέβαιο είναι ότι με την συγκεκριμένη κίνηση οι δυο επιφανείς του συγκεκριμένου πολιτικού φορέα διατείνονται διατεθειμένοι να παλέψουν για το φθαρμένο brand name…
Σκέφτομαι πως εάν έκαναν εγκαίρως ανάλογο branding στη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών, αλλά και στα του οίκου τους, σήμερα τα πράγματα θα ήταν λίγο διαφορετικά για τη χώρα. Βεβαίως η σύμπραξη στα κομματικά, σχετίζεται αμιγώς με την ανάγκη διασφάλισης μιας κατά το δυνατόν αξιοπρεπούς και διαχειρίσιμης ήττας, που θα επιτρέψει πρωτίστως στους ίδιους και δευτερευόντως στον απαρχαιωμένο μηχανισμό εξουσίας που σκοπεύουν να ηγηθούν, να ξανασταθούν στα πόδια τους, λανσάροντας εαυτούς εκ νέου κάποια στιγμή ως εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης… Τουλάχιστον κάτι τέτοιο θα πρέπει να πιστεύουν, ή να προσδοκούν! Γιατί τα έργα και οι ημέρες τους, δύσκολα μπορεί να πιστέψει κανείς ότι μπορούν να τους παράσχουν εχέγγυα για το πολιτικό τους μέλλον.
Η αντίδραση –υγιής και απολύτως δικαιολογημένη- του Γιάννη Ραγκούση μέσω του twitter, για την μεθόδευση των δυο, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών και υπέρμετρης αισιοδοξίας. Το φθαρμένο και βλαπτικό για τον τόπο προϊόν, κλείνει τον κύκλο του μετά από μια ενδιαφέρουσα διαδρομή στον μεταπολιτευτικό κύκλο, απειλώντας στο πέρασμά του να συμπαρασύρει πολλούς και διαφόρους. Ηδη χθες άρχισαν δειλά – δειλά να κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτες τροχιοδεικτικές βολές σε σχέση με την διαχείριση εκατομμυρίων ευρώ από το υπουργείο εξωτερικών την περίοδο 2000 – 2004. Βολές που δεν στοχεύουν στον τότε υπουργό Γ.Παπανδρέου, αφού τον αμαρτωλό φάκελο στη Βουλή άνοιξε ένας εκ των στενότερων συνεργατών του, ο Δ.Δόλλης…
Ασχετο, αλλά η αποναρκοθέτηση, είναι εξαιρετικά ευαίσθητη και …δαπανηρή διαδικασία, απαιτεί λεπτούς χειρισμούς από έμπειρα χέρια και, σημειωτέον, ποτέ κανείς δεν μπορεί ν’ αποκλείσει το ενδεχόμενο μιας μη ελεγχόμενης κι ως εκ τούτου, ανεπιθύμητης έκρηξης… Αυτά για την ιστορία, γιατί για σήμερα αρκούν οι καταγγελίες Τσίπρα, περί των υπερδιογκωμένων μυστικών κονδυλίων του συγκεκριμένου υπουργείου, που επί διετία φώλιασαν συγκεκριμένοι φίλοι του Παπανδρέου και σήμερα εις εκ των αντιπροέδρων του Σαμαρά, ο οποίος δεν άκουσα να λέει κάτι…
Προς το παρόν τα βλέμματα –και δικαιολογημένα- είναι στραμμένα στα 4,4 δις που λείπουν για το ’11 και που ο Παπαδήμος με τον Βενιζέλο καλούνται να βρουν μέχρι την Παρασκευή! Με ποιον τρόπο; Φαντάζομαι, τον γνωστό. Μένει να δούμε αν και αυτή τη φορά οι (κοινωνικές) εκρήξεις θ’ αποδειχθούν ελεγχόμενες, ή θα σπάσει ο διάβολος το ποδάρι του, το απόστημα σπάσει και τότε να δεις γέλια…
